σουβενίρ

Αρχίζουν σιγά σιγά να ελέγχονται επιτέλους οι εστίες της πυρκαγιάς κι από 'δω και πέρα μόνο η μυρωδιά του καμμένου θα είναι αυτή που θα θυμίζει ότι κάποτε στη Ρόδο υπήρχαν 50.000 στρέμματα δάσους. Ένα δάσος που για να ξαναγίνει όπως ήταν μέχρι μόλις 5 μέρες πριν, θα χρειαστούν 80 ολόκληρα χρόνια μετρώντας από σήμερα, Κυριακή 27 Ιουλίου 2008.

Κρατήστε όσες φωτογραφίες προλάβατε
να πάρετε από εκείνο το δάσος.
Είναι πια συλλεκτικές.

Και είναι σίγουρο ότι επί μέρες τα κανάλια και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί θα θέλουν να βρουν υπεύθυνους και ανεύθυνους, ώσπου να ξεχαστούν όλα ξανά και -φευ- να ξανάρθει η ώρα των κάθε είδους Εκλογών.
Και τότε όλα θα φαντάζουν μακρινό παρελθόν.
Όσο για τη μυρωδιά του καμμένου... Α, καλά.. Αυτήν θα την έχουμε με τον καιρό συνηθίσει -μπορεί και να μας αρέσει τότε, ποιός ξέρει-.

Και είναι σίγουρο ότι θα δωθούν κάποιες χιλιάδες ευρώ για αποζημιώσεις.
Και είναι πάλι σίγουρο ότι θα θέλουμε να βρούμε άλλοθι στον εαυτό μας για τη συλλογική αδιαφορία μας, επιζητώντας την παραδειγματική τιμωρία αυτού του κάποιου που 'έφταιξε' γι'αυτή την άνευ προηγουμένου καταστροφή.
Και το 'καλό Κράτος' που δεν έκανε τίποτα τόσα χρόνια για να αποτρέψει την πυρκαγιά, που δεν έκανε αντιπυρικές ζώνες, που δεν δημιούργησε κανέναν μηχανισμό αποτροπής της καταστροφής, που δεν εφοδίασε το νησί με την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, που δεν είχε αρκετούς πυροσβέστες, οχήματα και αεροπλάνα και χρειάστηκε να μας λυπηθούν η μακρινή Ιταλία, η Γαλλία και η Κύπρος, αυτό το ίδιο αδιάφορο Κράτος θα φαίνεται ως 'Κράτος αρωγός' , με συγκινητικές εκδηλώσεις πένθους, με οικονομικές ενισχύσεις, με βαρύγδουπες δηλώσεις πολλών και διαφόρων, και βέβαια με υποσχέσεις.
Υποσχέσεις!

Υποσχέσεις πανταχόθεν, με σκοπό τη ψήφο μας..
Και εμείς βεβαίως θα τη δώσουμε τη ψήφο μας σε όποιον μας.. δώσει περισσότερα.
Κρατήστε λοιπόν τις φωτογραφίες και τα βίντεο πριν την πυρκαγιά και σε ώρα ανάγκης, ας τα παζαρέψουμε κι αυτά σε κάποιο παλιατζίδικο, με μυριάδες άχρηστα για πούλημα..
Και έπεται συνέχεια.

Φταίμε όλοι.