λοιπόν, ΕΓΩ δεν μπορώ να περιμένω!

Δεν ξέρω για σας , εγώ όμως οφείλω να παραδεχτώ ότι έχω φτάσει στα όριά μου. Μου τη δίνουν οι πάντες και τα πάντα τις τελευταίες μέρες. Και ενώ όλοι οι 'ξένοι' ζηλεύουν που ζούμε στη Ρόδο το καλοκαίρι, δεν ξέρουν πόσο εκνευριστικό είναι να είσαι αναγκασμένος να δουλεύεις τη στιγμή που αυτά τα ξανθά χλωμά πρόσωπα τριγυρνάνε αμέριμνα στις παραλίες και στα μπαρ ενώ εμείς τρέχουμε να συμμαζέψουμε όσα ασυμμάζευτα έχουν συσσωρευτεί από όόόλο το χειμώνα. Και αυτό επιτείνεται περισσότερο όταν οι περισσότεροι έχουν την άκρη του μυαλού τους τη λανθασμένη εντύπωση ότι με το που μπαίνει αυτός ο έρμος ο Αύγουστος έρχεται το ...Τέλος του Κόσμου και ότι όόόόλες οι εκκρεμότητες πρέπει ντε και καλά να 'κλείσουν'.
Και ποιός σας είπε ρε παιδιά ότι το Σεπτέμβριο π.χ. δεν κλείνουν οι δουλειές;
Και ποιός σας είπε ότι έρχεται η Δευτέρα Παρουσία κατακαλόκαιρο;
(αυτό σηκώνει ιδιαίτερη ανάρτηση.... οσονούπω! Είπαμε, όχι όλα μαζί ρε παιδιά..).

Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να χαλαρώσω λίγο πριν το φευγιό μου, που ευτυχώς δεν αργεί. Ξέρω, μετά από το σεισμό και τις πυρκαγιές δεν είμαι στα χάι μου, αλλά δεν πρόκειται και να σκάσουμε κιόλας.
Η ζωή συνεχίζεται.
Και αφού έτσι κι αλλιώς δεν προβλέπεται να φτάσω 115 ετών (35+80) για να ξαναδώ τα δάση μας έτσι όπως ακριβώς τα θυμάμαι, ας αρκεστώ στις μυθοπλασίες..
Κι αν μπορώ, ας κάνω κι αλλιώς..

Το σαββατοκύριακο που μας έρχεται (2 και 3 Αυγούστου) θα προβληθούν στον θερινό κινηματογράφο 'Ρόδον' στο κέντρο της πόλης οι ταινίες που διακρίθηκαν στο περασμένο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας.
Η είσοδος θα είναι ελεύθερη και οι προβολές διοργανώνονται από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου.
Κι αυτό είναι μια μικρή ευχάριστη ανάσα μετά από τα όσα πάθαμε (άραγε μήπως μάθαμε;) αυτό το καλοκαίρι.

Χωρίς να θέλω να αδικήσω τις υπόλοιπες ταινίες που θα προβληθούν από το Φεστιβάλ της Δράμας, μου...επιτρέπω να μεροληπτήσω υπέρ της ταινίας του καλού μου φίλου Γρηγόρη Ρέντη (που φτιάχνει το μαλλί, εδώ στ'αριστερά... αμάν ρε Greg!!), που θα προβληθεί την Κυριακή 3 Αυγούστου και έχει τίτλο 'Μου Ζήτησες Να Περιμένω'. Πρόκειται για την πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του Γρηγόρη, όταν είχε πρωτομπεί στο California Institute of the Arts του Λος Άντζελες και απεικονίζει την καθημερινή ζωή σε ένα μοναστήρι σε κάποιο βουνό της Αρκαδίας, και εκτός από το Φεστιβάλ Δράμας, βραβεύθηκε και στο 48ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (2007) παρακαλώ!

Τα μόλις 9 λεπτά διάρκειάς της έχουν νομίζω ιδιαίτερη συμβολική σημασία για μας αυτό το καλοκαίρι, αφού γυρίστηκε μέσα στο πράσινο και ανάμεσα στους ήχους κάποιου δάσους, από τα πάμπολλα που... κατορθώσαμε να καταντήσουμε στάχτη στις περσινές πυρκαγιές της Πελοποννήσου.
Ένα είδος ρέκβιεμ και για τα δικά μας φαλακρά βουνά φέτος..

Και επειδή φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι από σας την Κυριακή που μας έρχεται όλο και κάπου θα τριγυρνάτε στις παραλίες, πήρα την άδεια του Γρηγόρη να σας την προβάλω εδώ στο μπλογκ.

Τα σχόλια δικά σας.

Ο Γρηγόρης τελειώνει του χρόνου τη σχολή του και οσονούπω θα είναι ένας σκηνοθέτης με βούλα, που λένε. Έχει ωστόσο στο ενεργητικό του την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο "Athenes" (οι γαλλομαθείς θα παρατηρήσουν ότι ο τόνος είναι λάθος βαλμένος, αλλά δεν είναι τυχαίο αυτό). Μια ταινία που παρουσιάζει την Αθήνα της δεκαετίας του 2000, με τη νέα γενιά που μιλάει σχεδόν συνθηματικά, να βρίσκεται μεταξύ εφηβείας και ωριμότητας με φόντο την μεταΟλυμπιακή πρωτεύουσα που άλλαξε και ψάχνεται κι αυτή μαζί με τους νέους ιθαγενείς της... (πωπω, τελικά γέρασα ε;..).

Όπου την πετύχετε, απλά δείτε την!
ειδικά αν είστε λίγο νεώτεροι από 30, λέμε τώρα...
Προς το παρόν όμως, αρκεστείτε στο τρέηλερ:

Ο Γρηγόρης μαζί με τους αφοσιωμένους συμφοιτητές και φίλους του (μάλιστα κουβαλήθηκαν από τη φοβερή και τρομερή Καλιφόρνια για να τον βοηθήσουν!) ήρθε πριν ένα μήνα στη Ρόδο και γύρισε την ταινία που θα παρουσιάσει ως 'πτυχιακή εργασία' στη σχολή του τον ερχόμενο Μάιο.
Είχα την τύχη να ζήσω τα γυρίσματα, αφού τα περισσότερα πλάνα τραβήχτηκαν στην πολυκατοικία που μένω. Και ελπίζω να μην κόψει τα πλάνα που εγώ μαζί με άλλους αγαπημένους φίλους κάναμε τους κομπάρσους

(έλεος Ρέντη, τέτοιο Ξε-Κα-Τί-Νια-Σμα
ΔΕΝ πρέπει να κοπεί στο μοντάζ!!).

Άριστα Δέκα περιμένουμε λοιπόν -και θέλω κόπια!-.
υ.γ. καλά, δεν είναι τελείως ΨΩΝΙΟ το πρώτο κομπαρσιλίκι να παίξει στο Χόλυγουντ;;;

Επίσης:
Γιάννη! Ναι , ΕΣΕΝΑ εννοώ!
Φέρε επιτέλους αυτό το έρμο το cd με τις φωτογραφίες από τα γυρίσματα στο Ενυδρείο!!!
Θέλω να τις φεησμπουκάρω πριν πάω στα χαρακώματα!!!

Βαστάτε Συντρόφια!
Οι μέρες της Λευτεριάς είναι κοντά!