βρέξε βρέξε!

Αυτός ο Ιούλιος έχει βαλθεί να μας τρελλάνει.

Ο σεισμός μας ταρακούνησε καλά καλά ενώ η μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε πριν τέσσερις ολόκληρες μέρες δε λέει να σταματήσει. Τι κι αν ήρθαν πυροσβέστες από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τι κι αν πήρανε και τον έρμο τον παππού στο αυτόφωρο με τα ξερά χόρτα μες στις χούφτες του , τίποτα!
Η φωτιά , εκεί!

Και το συμπέρασμα είναι τόσο απλό και σταθερά επαναλαμβανόμενο:

Δεν υπάρχει Κράτος!

Και μην γουρλώνει κανείς τα μάτια του! Είναι σε όλους μας κοινό μυστικό ότι σε αυτή τη χώρα που ζούμε δε λειτουργεί τίποτα ή κάποια πράγματα γίνονται απλώς είτε από συνήθεια ή κατά τύχη.

Να μην απορούμε λοιπόν γιατί άραγε συνέβη σε μας μια τέτοια κακοτυχία, να εκκενώνονται χωριά, να καίγονται τα λιγοστά δάση που μας απέμειναν, να επιστρατεύεται ολόκληρος κρατικός μηχανισμός και επί μέρες να μη σταματάει αυτή η καταστροφή.
Αντιπυρικές ζώνες είχαμε;
Πόσους πυροσβέστες είχαμε;
Πόσα πυροσβεστικά οχήματα είχαμε;
Υπήρχε αντιπυρικό σχέδιο ή έστω ένας μηχανισμός που να παρακολουθεί επί μονίμου βάσεως την ύπαρξη εστιών φωτιάς; Υπήρχαν όλα αυτά και δυστυχώς δε δούλεψαν;

Μα ΦΥΣΙΚΑ και ΔΕΝ υπήρχε ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά!

Δεν υπήρχε κανένας μα κανένας μηχανισμός που θα μπορούσε να αποτρέψει αυτό που μας συμβαίνει τόσες μέρες. Και ας μην τα ρίχνουμε στον κάθε παππού με αλτσχάιμερ που -στο κάτω κάτω- να κάψει πέντε χόρτα ήθελε και όχι πέντε χωριά...

Δεν ξέρω πώς μου ήρθε αυτό το 'φλας' και θυμήθηκα όλη αυτή την ιστορία που είχε δημιουργηθεί με τους 'υπέρ' και τους 'κατά' του λεγόμενου Ορεινού Φεστιβάλ που γινόταν κάθε χειμώνα στο δάσος κοντά στα Λάερμα (ένα γραφικό ορεινό χωριό που μόλις και τη γλύτωσε από παντελή καταστροφή). Δεν έχω καταλήξει ακόμα ποιά απ'τις δυο πλευρές είχε το δίκιο με το μέρος της και εάν τελικά αυτό το Φεστιβάλ είναι (σόρρυ...."ήταν" ήθελα να πω) "οικολογικό" ή μη.
Το σίγουρο είναι ότι το περσινό Ορεινό Φεστιβάλ ήταν και το τελευταίο, αφού το δάσος που υπήρχε τον Φεβρουάριο του 2008, τον Ιούλιο του 2008 είναι πλέον παρελθόν.


Εις μνήμην λοιπόν όλων των χορών που είχαν στηθεί τότε εκεί, το μόνο πράγμα που θα σώσει σήμερα ό,τι ίσως απομείνει από πράσινο, είναι μόνο ένας ...

..Χορός της Βροχής
(ναι, αυτός ο γνωστός χορός που διαβάζαμε στο Λούκυ Λουκ).

Γι'αυτό -γλετζέδες Ροδίτες μου- βγάλτε τώρα τ' αποκριάτικα απ'τις ντουλάπες και ας χορέψουμε όλοι μαζί όπως έκανε κάποτε η δοξασμένη φυλή των ιθαγενών Σιού μήπως και βρέξει και σωθούμε, γιατί αν περιμένουμε από κανέναν υπεύθυνο φορέα να κάνει κάτι, καλύτερα να χορεύαμε στο Ζάλογγο..

το βίντεο μου το επισήμανε ο παιδικός μου φίλος Νίκος,
ο οποίος πεισματικά μένει μόνιμα στην Αθήνα
και ..χορεύει μόνος του!