Νάξος: call me "Star-Trek"..

Πόσο χαίρομαι που κατάγομαι από τον 'δημοφιλέστερο τουριστικό προορισμό της Ευρώπης'... Ποιόν εννοώ; Μα καλά πώς και δεν καταλάβατε ότι μιλάω για τη ..Ρόδο; Και όμως , το άκουγα και δεν πίστευα στ'αυτιά μου. Τόσο χάλια δηλαδή είναι όλα τα υπόλοιπα νησιά της Ελλάδας, που η απομονωμένη ακτοπλοϊκά Ρόδος είναι τόσο δημοφιλής; Είναι δυνατόν ο μέσος ευρωπαίος αυτό το καλοκαίρι να ξυπνάει και να κοιμάται με την ευχή να αντικρύσει τον καταγάλανο ουρανό της πατρίδας των Διαγοριδών...; Μιλάμε, πρέπει να ξεπαραδιάστηκε αυτός ο τρίσμοιρος ΕΟΤ για να καταφέρει να πληρώσει μια τόσο ψεύτικη δημοσκόπηση. Μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω το πολυδιαφημισμένο συμπέρασμα ότι 'ναι! είμαστε ο νούμερο ένα ταξιδιωτικός προορισμός' , δεδομένου του πολιτισμικού σοκ που περνάω αυτές τις μέρες στο πιο low-key νησί των Κυκλάδων, τη Νάξο, που αν και μεγαλύτερο από όλα τα νησιά του συμπλέγματος είναι το λιγότερο διαφημισμένο και λιγότερο τουριστικό -και όπως θα ανέμενε κανείς - αυτό που θα προσέφερε και τις φτωχότερες τουριστικές υπηρεσίες. Πόσο λάθος νόμιζα!

Είχα πολύ καιρό να ταξιδέψω με πλοίο εντός Ελλάδος - διόλου παράξενο για έναν ροδίτη που πλέον τα πλοία για μας είναι μια λύση τρίτης/τέταρτης ανάγκης γιατί απλά ...έχουν καταντήσει να είναι διακοσμητικά του λιμανιού μας, και μάλιστα μόνο τις πιο άβολες μέρες και ώρες -. Απόδειξη : για να καταφέρω να φτάσω στο κέντρο της χώρας μου, στο κέντρο των Κυκλάδων δηλαδή, έπρεπε να πετάξω με την Ολυμπιακή ως το Ελυθέριος Βενιζέλος, να ταλαιπωρηθώ με τις συγκοινωνίες για να φτάσω στο λιμάνι του Πειραιά και εκεί - εάν και εφόσον ήμουν τυχερός - να βρω εισιτήριο για το κατάστρωμα, και όλ'αυτά για να βρεθώ εντός των ορίων της Ελληνικής Επικράτειας.. Η μετακίνησή μου από τη Ρόδο ως τη Νάξο κράτησε 12 ολόκληρες ώρες , χώρια οι καθυστερήσεις , τη στιγμή που εάν θα έπαιρνα κάποιο από τα τσάρτερ από τη Ρόδο, θα έπινα εσπρέσσο στο κέντρο της Ρώμης μάξιμουμ ένα 3ωρο αργότερα...

Μπαίνοντας στο Blue Star Naxos άρχισα να αισθάνομαι το πολιτιστικό σοκ που θα επακολουθούσε. Το προσωπικό ευγενέστατο. Το πλοίο πεντακάθαρο. Κυλυόμενες σκάλες. Κλιματισμός στη σωστή θερμοκρασία. Καθόλου άσχημη η ιδέα να νοικιαστεί η καφετέρια και το εστιατόριο στο Flocafe και στα Goodys αντίστοιχα. Οι τουαλέτες πεντακάθαρες. Όσοι εργάζονταν στο πλοίο ήταν προθυμότατοι να βοηθήσουν για ο,τιδήποτε. Πραγματικά, κάθε ευρώ που ξόδευες μέσα στο πλοίο είχε αξία και ο ταξιδιώτης καταλάβαινε ότι βρισκόταν σε ένα πολιτισμένο περιβάλλον.

Θυμάμαι τη Νάξο πριν χρόνια, το καλοκαίρι του 1995, έχοντας στη μύτη μου την καραβίλα κάποιου πρωτόγονου σκυλοπνίχτη που μας είχε κουβαλήσει πνέοντας τα λίσθια από τον Πειραιά, και το μόνο που θυμάμαι ήταν ένα κακόγουστα χτισμένο λιμάνι, με κάτι άθλιες καφετέριες μπροστά στη θάλασσα κι ένα εξ ίσου τριτοκοσμικό περίπτερο. Ε λοιπόν, 13 χρόνια μετά η σημερινή Νάξος δε θυμίζει σε τίποτα αυτά που είδα τότε. Ο παραλιακός δρόμος του λιμανιού διαπλατύνθηκε. Έκαναν έναν καλόγουστο και πεντακάθαρο πεζόδρομο και μοιραίως οι καφετέριες, τα ουζερί και τα εστιατόρια μπροστά στο λιμάνι αναβαθμίστηκαν και αυτά. Κοινός παρονομαστής σε όλα : η καθαριότητα, η γρήγορη εξυπηρέτηση και η ευγένεια όλων. Ούτε ένα σκουπίδι στο δρόμο. Ούτε μία 'παραφωνία' στο βλέμμο ή στον τρόπο που θα σε κοιτάξει ο σερβιτόρος.

Το μεγάλο πρόβλημα της Νάξου είναι η δυνατότητα να την επισκεφτείς ολόκληρη. Δεδομένου ότι είναι το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων παλαιότερα το να νοικιάσεις αυτοκίνητο ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Μύθος και αυτό! Τα ΚΤΕΛ πλέον σε παίρνουν όπου θες με συχνότατα δρομολόγια και με φτηνότατο εισιτήριο.

Η ελληνική κακογουστιά είναι πραγματικά κοινός τόπος στον τρόπο που χτίζουμε. Συχνά δίνουμε την εντύπωση ότι απλώς συνομοτούμε κατά του τόπου μας. Και αυτό το φαινόμενο δεν θα μπορούσε να εκλείψει και από τη Νάξο φυσικά. Όμως, να που καπως ελέγχεται κι αυτό και γίνεται εμφανές στις παραλίες του νησιού, με τις ομπρέλες και τις παραλιακές καντίνες και μπαρ που - αν και δεν είναι πρότυπο καλού γούστου - εν πάση περιπτώσει - λίγο πολύ δεν αναιρούν την αιτία ύπαρξής τους που είναι η εξής απλή: να αναδείξουν την φυσική ομορφιά και να κρατήσουν τον ταξιδιώτη στο μέρος για το οποίο ήρθε , δηλαδή την παραλία καθεαυτή...

Το σοκ συνεχίζεται στην παλιά Χώρα, με τα γραφικά σοκάκια και τα κάθε είδους μαγαζιά και μπαρ. Η ζωντανή ροκ μουσική στα μπαρ της πόλης δεν έχει σκοπό να ξεσηκώσει την Οικουμένη με βραχνές οργισμένες φωνές. Ω του θαύματος, ανακαλύφθηκε η ηχομόνωση (για φαντάσου!!) και μπορείς να πιείς το ουζάκι σου ακριβώς από δίπλα χωρίς να σου σηκώνονται οι τρίχες των μαλλιών και των ποδιών σου. Και πάλι κοινός παρονομαστής: η ευγένεια και η καλή διάθεση όλων όσων σε εξυπηρετούν.

Oι ντόπιοι Ναξιώτες συμμετέχουν στο όλο θέμα που ονομάζεται διασκέδαση. Ίσως επειδή δε βιάστηκαν να γίνουν 'ο δημοφιλέστερος τουριστικός προορισμός της Ευρώπης', παρά τις ευρω-Σειρήνες από τη γειτονική Μύκονο και Σαντορίνη. Μια χαρά ζούσαν (και ζουν ακόμα) οι άνθρωποι με τη γεωργία και την κτηνοτροφία τους. Ο τουρισμός δεν αποτέλεσε ούτε και αποτελεί αυτοσκοπό των Ναξιωτών. Ο τουρισμός εξυπηρετεί πρώτ'απ'όλα τους εαυτούς τους και τον έχουν κόψει και ράψει στα μέτρα τους - και σ'όποιον αρέσει -. Αυτό είναι εμφανέστερο το βράδυ , στην συνοικία της Χώρας που βρίσκονται τα σχετικώς μεγαλύτερα ξενοδοχεία. Εντύπωση προκαλεί ότι ήδη από τις 11 το βράδυ δεν ακούγεται τί-πο-τα στην περιοχή, γιατί ο Ναξιώτης όταν φιλοξενεί , το κάνει με τους δικούς του όρους και μόνο! Και όταν αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να κοιμηθεί, αυτό ακριβώς δικαιούται να κάνει και ο μουσαφίρης του. Ξενοδοχεία και σπίτια βρίσκονται δίπλα-δίπλα και όποιος θέλει να ξεφαντώσει, το κάνει αλλά όχι από κάτω από τα μαξιλάρι κανενός.

Ύστερα από αυτή την 'επιστημονικης φαντασίας' πραγματικότητα που ζω αυτές τις μέρες, δεν έχω πλέον καμμία μα καμμία αμφιβολία ότι η δήθεν πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση ήταν ακόμα μια πληρωμένη διαφήμιση , και συν τοις άλλοις πανάκριβη. Και έτσι για ακόμα μια χρονιά θα επαναπαυτούμε, ακόμα μια τουριστική περίοδος θα περάσει όπως και η προηγούμενη.

Νά'ναι καλά λοιπόν οι δημοσκοπήσεις που μας βγάζουν ασπροπρόσωπους και μας δίνουν και φέτος την ευκαιρία να αποφύγουμε για ακόμα μια φορά την αλήθεια... Άλλωστε, είμαστε φαίνεται ειδικοί να ζούμε τη βιτρίνα και να μη βλέπουμε μπροστά απ'τη μύτη μας...(σνιφ)