εφημεριδο-τουρισμός (1)

Όποτε βρίσκομαι σε ένα ξένο μέρος, το πρώτο που κάνω είναι να παρατηρώ τις εφημερίδες που κυκλοφορούν. Πείτε το διαστροφή, πείτε το όπως θέλετε : η αλήθεια είναι ότι με τον πρώτο καφέ που θα κάτσω να πιω στο εξωτερικό, ακόμα και να μην καταλαβαίνω γρι, πάντοτε -αλλά πάντοτε- θα με συλλάβω να ξεφυλλίζω την πρώτη εφημερίδα που θα βρω μπροστά μου. 

Πάθος τρελό.. Τι να κάνω;

Θά'ταν κάποτε στη δεκαετία του '80 που είχε πέσει για πρώτη φορά στα χέρια μου εκείνο το φύλλο της τουρκικής Milliyet, με τις τεράστιες έγχρωμες φωτογραφίες στην πρώτη της σελίδα και με το τετράχρωμο 'σαλόνι' της. Είχα καταεντυπωσιασθεί. 

Μού'χει μείνει εκείνο το τεράστιο κατακόκκινο "Κ" της αυστριακής Kurier, που είχα βρει πολύ έξυπνο ως λογότυπο στα τέλη της δεκαετίας του '70 (δεν είμαι πιτσιρίκι, τά'παμε αυτά). 

Εκείνες οι μίζερες σέρβικες εφημερίδες με το μελάνι να σου μαυρίζει τα χέρια, ήταν ό,τι πιο αντιπροσωπευτικό θα μπορούσε να δείξει η μεταπολεμική Σερβία. 

Ο κυπριακός "Φιλελεύθερος" από την άλλη, ταίριαζε γάντι στην αριστοκρατικά ανακαινισμένη Λήδρας στο αγαπημένο κέντρο της Λευκωσίας (του τύπου, "όλα στη θέση τους" με "καθαρό κείμενο", που ακόμα και η μόνιμη στήλη για τα εφημερεύοντα φαρμακεία διαβαζόταν με ενδιαφέρον!). 

Οι εφημερίδες της Μάλτας, αν μη τι άλλο ειλικρινείς, σε καλωσόριζαν σε μία επαρχιακή κωμόπολη που θέλει να λέγεται κράτος, αφού ήξερες ότι σε κάθε μια τους θα βρεις την ίδια ακριβώς ολοσέλιδη διαφήμιση. 

Όσο για τις εφημερίδες των Σκοπίων, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να δείξουν με περίσσεια αληθοφάνεια πόσο ευρωπαϊκίζουσες θέλουν να φαίνονται, αλλά τόση κεκαλυμμένη μιζέρια που σε περιέβαλε, αλήθεια , πώς μπορούσες να την αγνοήσεις;..

Κανόνας λοιπόν : 

Δεν καταλαβαίνεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι αν δεν ξεφυλλίσεις έστω μία εφημερίδα του τόπου που επισκέπτεσαι. Και μιας και σας γράφω από το Ισραήλ, τι θα λέγατε να κάνουμε ένα ξεγυρισμένο εφημεριδο-τουρ , έτσι για να μη βαριόμαστε;

Ευτυχώς, μέχρι τώρα τουλάχιστον, οι ισραηλινοί εφημεριδάδες δεν ανακάλυψαν τα dvd, τα πάσης φύσεως εκπτωτικά κουπόνια, τα δωρεάν βιβλία και όλα αυτά που αργά αλλά σταθερά έχω τη γνώμη ότι όχι μόνο κατέστρεψαν τον Τύπο στην Ελλάδα αλλά (το χειρότερο) κατάφεραν να ευνουχήσουν τον έλληνα αναγνώστη, μετατρέποντάς τον σε έναν βαρετό, παμφάγο καταναλωτή. 

Από την άλλη, το ίντερνετ στο Ισραήλ είχε μπει στην καθημερινότητα των ανθρώπων πολύ νωρίτερα απ'ό,τι στην Ελλάδα, στέλνοντας πολλούς συντάκτες στο σπίτι τους και μειώνοντας την αμοιβή όσων παρέμειναν στον χώρο. Πλην όμως -και against all odds-  το πρωινό ξεφύλλισμα, καλά κρατεί.. 

(Τουλάχιστον, ακόμα).

Ας κάνουμε μαζί έναν γύρο στα ισραηλινά περίπτερα, μιας και δεν είστε εδώ να σάς πάρω από το χέρι και να σάς ζαλίζω αυτοπροσώπως..

Κι όσοι πιστοί λοιπόν, καλώς να προσέλθετε 

στις αμέσως επόμενες αναρτήσεις 

  

(έπεται συνέχεια)