Είναι αλήθεια πως όταν μπαίνει η άνοιξη και καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής αυτού του μπλογκ, αραιώνω λίγο τις αναρτήσεις.. Είναι κάτι σαν μια "άδεια από τη σημαία" που δίνω στον εαυτό μου χωρίς να το έχω προγραμματίσει -κι ας ορκίζομαι ότι "φέτος Γαβριήλ, με το που θα μπαίνει η άνοιξη, θα φανείς επιτέλους συνεπής!"...
Ε λοιπόν, ούτε και φέτος τα κατάφερα.
Και είδατε, από τις 18 Μαρτίου έχω να πατήσω το κουμπί "Δημοσίευση".
Για μετρήστε τις μέρες..
Για μετρήστε τις μέρες..
Σήμερα το πρωί είχα βάλει σκοπό, με το που θα γυρνούσα από το γραφείο, να κάτσω και να επιστρέψω επιτέλους "στο πόστο μου". Είχα μάλιστα σκεφτεί να σάς ξανασυναντήσω με ένα κείμενο κάπως πιο ανάλαφρο. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, κρίση-ξεκρίση, η άνοιξη είναι .. άλλο πράγμα!
"Tavasz" ("Ἀνοιξη")
ταινία animation με άμμο του Ούγγρου εικαστικού Ferenc Cakó,
Με πρόλαβαν τα γεγονότα.
Δυστυχώς.
Αυτή η αυτοκτονία του 77χρονου στο Σύνταγμα, με έκανε λιώμα.
Με έκανε να θέλω να πάρω μια βαλίτσα, ένα διαβατήριο και να σηκωθώ να φύγω απ΄αυτό το γκέτο. Από τη μια εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου, όταν βλέποντας τον ΓΑΠ στο ανοιξιάτικο Καστελόριζο χρόνια πριν, επιβεβαιώνεται καθημερινά η πρόβλεψή μου, που δεν είναι άλλη από την καθημερινή μετάλλαξη αυτής της χώρας σ'αυτό το άθλιο γκέτο που ζούμε σήμερα. Από την άλλη εκνευρίζομαι ξανά με τον εαυτό μου, που κοντοβλέπω ξανά τη βαλίτσα και το διαβατήριό μου, ρωτώντας με ξανά και ξανά : Τι τα βλέπεις καλά-καλά, Γαβριήλ ηλίθιε; Και πού θα πας, βλαμμένε; Στο γκέτο δε γεννήθηκες; Στο γκέτο θα ψοφήσεις κι εσύ, όπως όλοι. Είτε έτσι, είτε αλλιώς.
Το ραβασάκι που βλέπετε παρακάτω κυκλοφορεί σήμερα παντού στο ελληνικό ίντερνετ και αποδίδεται στον 77χρονο συνταξιούχο φαρμακοποιό αυτόχειρα. Δεν ξέρω αν είναι γνήσιο. Αναμφίβολα όμως, αυτό είναι το ραβασάκι της ημέρας.
Tι κι αν αποδειχθεί 'spam';..
Tι κι αν αποδειχθεί 'spam';..
Άνοιξη στο Γκέτο των φτωχών.
Απρίλιος, 2012.
6 σχόλια:
Γαβριήλ...γνωρίζεις πόσους ανθρώπους έχουμε δίπλα μας στο παραπέντε και δεν το γνωρίζουμε ή κάνουμε σαν να μην το γνωρίζουμε;;;;...για πήγαινε το βράδυ μια βόλτα στην τάφρο και θα δεις... στο παραπέντε αξιοπρεπέστατοι άνθρωποι !!!! Πολύ ωραίο το άρθρο σου όπως συνήθως !!!!
αυτο το βιντεακι που εβαλες, εγω θα του εδινα τον τιτλο "χους εις χουν".
πού πάμε;
την ξεπεταξαν σε ενα λεπτο την ειδηση με κροκοδειλια δακρυα οδυνης κατι κειμενακια ξυλινα περι αλληλεγγυης και κοινωνικου κρατους, αντι να μαζεψουν οτι κερδισαν και να φυγουν μακρια. Κατεληξα οτι σε περιπτωση που ακομη κι αν τους αγαπαμε ως παραταξεις, ως ανθρωπους, ως οτιδηποτε ας τους απαλλαξουμε απο ευθυνες που δεν αντεχουν. Ας τους δωσουμε την ευκαιρια να ζησουν κι επιτελους να εργαστουν σαν κανονικοι ανθρωποι, οχι ας μην ειναι αυτα τα τερατα που εχουν οργασμο μονο με οτι εχει να κανει με εξουσια. Ας τους δωσουμε την ευκαιρια να γινουν ανθρωποι, με τον μονο τροπο που εχουμε. Με το να μην τους ψηφίσουμε ποτε ξανα.
Θλίψη..
Απογοήτευση,θλίψη και οργή ας ενωθούμε όλοι με δυνατή μνήμη για όλα αυτά που μας συμβαίνουν κ ας τους καταργήσουμε μια κ έξω!
Είμαι το ίδιο έξαλλη, οπότε δεν έχω λόγια... Αυτό το ραβασάκι τα λέει όλα...
Δημοσίευση σχολίου