επινοώντας την ελπίδα

Πριν από κάμποσα χρόνια, κάποια αναγνώστρια του μπλογκ αναπολώντας την παραμονή της στη Ρόδο  και σχολιάζοντας την καλλιτεχνική δραστηριότητα του νησιού, τής είχε κάνει εντύπωση ότι η ερασιτεχνική ενασχόληση με την τέχνη φθάνει πολύ συχνά σε επίπεδο που θα ζήλευαν επαγγελματίες του χώρου. Δεν σάς κρύβω πως αυτό το μικρό σχόλιο μού έρχεται όλο και συχνότερα στο μυαλό όσο περνά ο καιρός, μη σάς πω ότι αρχίζω να το θεωρώ 'αξίωμα'.

Αυτό το απλό αξίωμα λοιπόν, επιβεβαιώθηκε ακόμα μια φορά, βλέποντας την τέταρτη κατά σειρά ατομική έκθεση της Τάνιας Φραράκη-Μπαλαμπανίδη, ψυχολόγου (στο επάγγελμα) αλλά και φωτογράφου (στην ψυχή). Η πηγαία αγάπη της προς τον φακό και για ό,τι αυτός μπορεί να καταγράψει, έχει τις ρίζες της αρκετά χρόνια πριν. Το μικρόβιο του φωτογράφου το είχε κολλήσει από τον πατέρα της, όταν και εκείνος είχε ασχοληθεί ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία και είχε κάνει έναν αυτοσχέδιο σκοτεινό θάλαμο εμφάνισης φωτογραφιών. 

Η έκθεσή της με τίτλο "Επινοώντας την Ελπίδα" αποτελείται από μια σειρά επιλεγμένων φωτογραφιών της που τραβήχτηκαν άλλες στην ιδιαίτερη πατρίδα της, το μικροσκοπικό Καστελόριζο, και άλλες από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού. Κοινός παρονομαστής τους : οι ποικίλες αφορμές αισιοδοξίας που βρίσκονται γύρω μας.

Ο φακός της Τάνιας δεν επιχειρεί να απλοποιήσει την ούτως ή αλλως πολύπλοκη έννοια της 'Ελπίδας'. Κάθε μια τους όμως κρύβει ένα 'άγραφο εγχειρίδιο' που -εάν δεχθούμε να το εφαρμώσουμε- ίσως  μάς επιτρέψει να την υποψιαστούμε, να την εντοπίσουμε, ή ακόμα και να την προκαλέσουμε. 

Η ματιά της, διακριτικά διεισδυτική, δίνει στον θεατή την ευκαιρία να ακονίσει την παρατηρητικότητά του και να μπει στον πειρασμό να πειραματισθεί με συμβολισμούς, εικόνες και χρώματα. Και το μεγάλο τους ατού : όλες τους και καθέ μια τους ξεχωριστά αφήνουν την πρωτοβουλία στον θεατή να ψάξει και να βρει μόνος του την ελπίδα. Μια ελπίδα που έρχεται εξ αφορμής, και όχι καλογαρνιρισμένη κι έτοιμη προς βρώση.

Ακολουθώντας το παράδειγμά της λοιπόν, δεν θα ήθελα να επεκταθώ αναλύοντας περαιτέρω -άλλωστε, η επινόηση της ελπίδας αυτής καθ'αυτής είναι μια καθαρά προσωπική διεργασία, που δεν έχει ανάγκη από μεσάζοντες. 

Η Τάνια μιλάει η ίδια για τις φωτογραφίες της στο βίντεο που ακολουθεί.

Τεχνουργείο ArtCafe, 29.11.2011

Όσο για τις φωτογραφίες της Τάνιας : αυτές θα σάς περιμένουν υπομονετικά κάθε μέρα μέχρι και τις 10 Ιανουαρίου 2012, από τις 8μιση το πρωί μέχρι και τις 2 μετά τα μεσάνυχτα, στον ολοκαινούργιο εκθεσιακό χώρο του Τεχνουργείου ArtCafe (οδός Αυστραλίας 26) στο εμπορικό λιμάνι της Ρόδου, που μ'αυτόν τον τρόπο κάνει το δικό του ελπιδοφόρο ντεμπούτο στον καλλιτεχνικό χάρτη της πόλης. (Ζαφείρη, καλή αρχή και καλορίζικο το νέο σου 'σπίτι'!)