το παιχνίδι με τις 7 μικρές αλήθειες

Η αγαπημένη φίλη και μπλόγκερ Tradescadia (πολλοί από σας μπορεί να τη θυμάστε από τα περσινά βραβεία OhMyBlog!..) με έβαλε στη διαδικασία να γράψω 7 μικρές αλήθειες για μένα, με αφορμή αυτήν την μικρή φωτογραφιούλα που βλέπετε παρακάτω.
Και επειδή αυτή η φωτογραφιούλα μέχρι τώρα έχει κάνει το γύρο της μπλογκόσφαιρας- ε, δεν είναι κρίμα να σταματήσει σε μένα χωρίς να πάει παρακάτω;

Επειδή ακριβώς όλα γύρω μας αλλάζουν κατά τρόπο ιλιγγιώδη και μάλλον δυσάρεστο, ίσως τελικά τώρα είναι η ευκαιρία να δούμε όλοι μας πού πάνω-κάτω βρισκόμαστε και σε ποιές συντεταγμένες τοποθετούμε τους εαυτούς μας.

Είμαι πεπεισμένος ότι η έννοια 'Χάος' δεν υπάρχει, αφού σε αυτήν ενέχεται η έννοια της 'Τάξης'. Και όσο κι αν αλλάζει το περιτύλιγμα που μάς περιβάλλει, το 'Εμείς' συνεχίζει να υπάρχει αναλοίωτο, ίδιο κι απαράλλαχτο.

Αρκετά όμως με τον πρόλογο, μιας και οι αλήθειες δεν μπορούν να περιμένουν.

Αρχίζω λοιπόν :

1. Είμαι τραγικά ιδιότροπος στο φαγητό. Δεν τρώω ελιές, φέτα, χοιρινό, αρνί, ψάρια, οστρακοειδή, σκόρδο, τζατζίκι και σκορδαλιά. Όταν πάω για πρώτη φορά σε ένα εστιατόριο, φροντίζω να σπάω τα νεύρα των σερβιτόρων και αλλάζω όλο το μενού για να φάω αυτά που θέλω, με τη σειρά που θέλω και στην τιμή που θέλω. Αφού ταλαιπωρήσω καλά καλά τον μάγειρα, και εφόσον μείνω ευχαριστημένος (δύσκολο κι αυτό), την επόμενη φορά ως δια μαγείας μού φέρνουν αυτά που θέλω, όπως τα θέλω, με τη σειρα που θέλω και στην τιμή που θεωρώ λογική. Κι όλα αυτά, χωρίς περιττές κουβέντες. 

2. Δεν ξέρω ποδήλατο και δεν έχω οδηγήσει ποτέ μου μηχανάκι. Ίσως επειδή είμαι ανισόρροπος, ίσως όμως και επειδή μεγάλωσα στο κέντρο της πόλης και όπου ήθελα να πάω, έπαιρνα τα ποδαράκια μου ή με κουβάλαγαν οι φίλοι μου με τα μηχανάκια τους όπου ήθελα. Θεωρώ πως είναι μεγάλη αναπηρία να μην ξέρεις ποδήλατο, αλλά έχω πάρει απόφαση ότι στην επόμενη ζωή μου, θα φροντίσω να μάθω έγκαιρα. 

Μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα όμως, ευτυχώς πρόλαβα και έμαθα να οδηγώ αυτοκίνητο..

3. Ενδόμυχα γνωρίζω ότι θα ζήσω πολλά χρόνια. Ίσως επειδή η γραμμή της ζωής μου στο αριστερό μου χέρι είναι πολύ μεγάλη και φτάνει σχεδόν μέχρι τον καρπό. Ελπίζω ότι τα αμέτρητα φυλλάδια χειρομαντείας που χάζευα επί ώρες στα μαθητικά και στα φοιτητικά μου χρόνια συνεχίζουν να ισχύουν. Έτσι, πριν από οποιαδήποτε ατασθαλία μου είτε στη διατροφή μου, είτε στο κάπνισμα είτε ακόμα και στους προορισμούς που διαλέγω για τα ταξίδια μου, ρίχνω και μια κλεφτή ματιά στη γραμμή της ζωής και... κάνω τα δικά μου.

4. Αντιπαθώ τα τζιπ, τα μεγάλα αυτοκίνητα, τις πισίνες στις βίλες, τα κότερα, τα ακριβά ρολόγια, τα πανάκριβα γυαλιά ηλίου, τις μάρκες στα ρούχα και γενικά απεχθάνομαι ο,τιδήποτε θεωρώ ως προκλητικό ξόδεμα χρημάτων, επειδή αντιπαθώ όσο τίποτε άλλο την επίδειξη στα υλικά αγαθά. Εκνευρίζομαι με κάθε είδους σπατάλη επειδή τη θεωρώ κοινώς ως 'ξιπασιά και αμορφωσιά'. Αντιπαθώ και τα υφάκια που συνήθως συνοδεύουν όλα τα ως άνω. Ομολογώ ότι παλαιότερα δυσκολευόμουν να μην δείχνω την αντιπάθειά μου στους λογής λογής αρχοντόβλαχους. Τώρα τελευταία, αρχίζω και τούς λυπάμαι..

5. Μπορώ να κουβαλάω ακούραστα το σακίδιό μου στον ώμο και αποδέχομαι το ενδεχόμενο να μην ξέρω πού θα κοιμηθώ το βράδυ και πού θα με βρει το πρωί. Λατρεύω τις μετακινήσεις, δεν έχω πρόβλημα να είμαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων και ποτέ δεν μού έλειψε το σπίτι μου, το κρεβάτι μου, ο καναπές μου. Μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτά. Μπορώ να ζήσω με λίγα λεφτά. Έμαθα ότι μόνο ο εαυτός μου είναι ικανός να μού προσφέρει ασφάλεια. Πολύ λίγα πράγματα έχω πραγματικά ανάγκη και μετά από πολλά παθήματα και μαθήματα, έχω μάθει να μην νοσταλγώ.

6. Αντιπαθώ τους δήθεν επαναστάτες, οι οποίοι αφού χορτάσουν καλά-καλά και λίγο προτού σερβιριστεί το επιδόρπιο, ξαφνικά σκέφτονται τα δικαιώματα και τις ανάγκες των απόρων. Αντιπαθώ και όσους κατηγοριοποιούν τους άλλους ανάλογα με τα πολιτικά τους πιστεύω, αδικώντας όσους δεν ανήκουν στην δική τους 'κλίκα', 'κόμμα', 'κλαδική' ή όπως αλλιώς τούς αρέσει να το αποκαλούν. Ομολογώ μάλιστα, ότι δεν θα εναντιωνόμουν αυτές οι δύο κατηγορίες ανθρώπων να διαπομπευθούν δημοσίως, να φάνε το γιαούρτι της ζωής τους και να μην ξανατολμήσουν να βγουν έξω από τα σπίτια τους. Ελπίζω αυτή η μέρα να φτάσει σύντομα. Τελευταία μάλιστα, ηδονίζομαι μόνο και με τη σκέψη ότι αυτή η μέρα είναι πιθανόν να πλησιάζει.  

7. Αποφάσισα πως πλέον δεν θα κουνάω το δαχτυλάκι μου για κάτι, αν προηγουμένως δεν θα έχω παθιαστεί με αυτό. Αυτήν την περίοδο το blogging παραμένει σταθερά η μεγάλη μου αγάπη. Ο μεγάλος μου έρωτας όμως είναι το βίντεο και ο,τιδήποτε έχει να κάνει μ'αυτό. Τα πολυτιμότερα αγαθά που έχω αυτή τη στιγμή είναι η βιντεοκάμερά μου, τα δύο 500άρια φώτα και το μικρόφωνο-ψείρα που αγόρασα εξ ημισείας και σε καλή τιμή. Αυτά είναι τα μικρά πραγματάκια που μού επιτρέπουν ακόμα να ονειρεύομαι κάτι καλό. 

Α!  

Και μια αλήθεια-bonus!

8. Ευγνωμονώ την αλβανική δημοτική γλώσσα, η οποία χάρισε σ'εμάς τους νεοέλληνες τη λέξη 'λαμόγιο' και όλα τα παράγωγά της! Δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει αυτή η λέξη στα αλβανικά. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι η γλώσσα μας έγινε σαφώς πλουσιότερη με αυτήν την τόσο σημαντική προσθήκη, που πήρε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο τη θέση που της ανήκει! Ἠταν μια πολύ σημαντική αλήθεια, που δεν θα ήθελα με κανέναν τρόπο να παραλείψω.

Λοιπόν αγαπητοί, δεν πρέπει να έχετε κανένα παράπονο!

Νομίζω πως σάς είπα αρκετές αλήθειες..

Κι όσες δεν σάς έγραψα εδώ, πιστεύω ότι μπορείτε να τις βρείτε σε κάθε μια από τις αναρτήσεις αυτού εδώ του μπλογκ. Όσοι από σάς με ξέρετε καλά, είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε να τις διακρίνετε. Δεν σάς έχω πεί ούτε ένα ψέμμα. 
Το ξέρετε. 

Alexander - "Truth"

Δεν ξέρω σε ποιούς να δώσω τη σκυτάλη να γράψουν τις δικές τους 7 μικρές αλήθειες. Γι'αυτό, την παραδίδω σε όλους τους συνάδελφους μπλόγκερ που έτυχε να διαβάσουν αυτές τις γραμμές. 

Αλλά ακόμα κι αν δεν είσαι μπλόγκερ -ίσως αυτές οι 7 μικρές αλήθειες να αποτελέσουν αφορμή γαι την πρώτη σου ανάρτηση στο μπλογκ που κάποια μέρα μπορεί και να θελήσεις ν'ανοίξεις. Στην εποχή που ζούμε, είναι σημαντικό να λαμβάνουμε θέση. (έστω, κάποια..!)