Μετά τα χθεσινά γεγονότα στην Αθήνα, αλλά και μετά απ'όλα αυτά που μάς συμβαίνουν κάθε μέρα σαν κοινωνία μήνες τώρα,το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν βλέπω καμμία λύση. Και σάς το λέω αυτό με κάθε ειλικρίνεια.
Αθήνα, 20.10.2011
Δεν μπορώ να φανταστώ τι είναι αυτό που θα σταματήσει τη χώρα από όλη αυτήν την κατρακύλα. Και δεν ξέρω πώς τέλος πάντων θα εξοφληθεί αυτό το χρέος. Δεν ξέρω πώς θα σωθεί η χώρα με τα χρήματα που θα στερηθεί καθένας από μας. Δεν ξέρω τι σόι λύσεις σχεδιάζονται και ποιό θα είναι το αποτέλεσμά τους. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα χρόνο θα βλέπουμε την πατρίδα μας και θα τη λυπόμαστε. Δεν ξέρω μέχρι ποιού σημείου θα φτάσουμε όχι μόνο σαν κοινωνία αλλά και σαν άνθρωποι, σαν χαρακτήρες, σαν προσωπικότητες. Δεν ξέρω καν γιατί γράφω αυτούς τους προβληματισμούς και τα τόσα πολλά 'Δεν Ξέρω', αφού πραγματικά... δεν ξέρω πού μάς οδηγούν όλα αυτά.
Η χθεσινή μέρα ήταν μία από τις χειρότερες που ζήσαμε, με έναν νεκρό και με μια τόσο έντονη κοινωνική πόλωση που ακόμα ίσως δεν καταλάβαμε πόσο βαθειά είναι.
Και δεν ξέρω -κι ούτε θέλω να ξέρω- ποιά θα είναι η συνέχεια.
Αθήνα, 20.10.2011
Αυτό όμως που πραγματικά Ξέρω είναι ότι
Εγώ Δεν Δέχομαι Να Φαγωθούμε Μεταξύ Μας.
Και σήμερα, 21 Οκτωβρίου 2011,
ευτυχώς Ξέρω ότι θέλω μόνο αυτό το απλό πράγμα.
Γιατί δεν αξίζει να φαγωθούμε μεταξύ μας
για κανέναν και για τίποτα.
Αθήνα, 20.10.2011
7 σχόλια:
Συμφωνώ κι επαυξάνω! Ούτε εγώ δέχομαι να φαγωθούμε μεταξύ μας!
Οι Έλληνες πάντα μεταξύ μας τρωγόμασταν, αυτό το ξέρουν όλοι. "Βάλε 2 Έλληνες μέσα σε ένα ταψί και άσε τους, θα σκοτωθούν από μόνοι τους" έλεγαν οι Τούρκοι.
Πολύ λυπηρή η κατάσταση στην Αθήνα, σφίγγεται η καρδιά μου πραγματικά. Εύχομαι να πάνε όλα καλά, η Κύπρος πάντα στο πλάι σας!
Εχουμε οτι μας αξιζει! Τους βγαλανε στην εξουσια και δυστυχως θα τους ξαναβγαλουν! Ουτε μπορεις να φανταστεις ποσοι ειναι οι αμετανοητοι ηλιθιοι!
Η κοινωνική πόλωση που αναφέρεις ήδη είναι τεράστια. Ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον δημοσίων υπαλλήλων, ελεύθεροι επαγγελματίες εναντίον της εφορίας, δημόσιοι υπάλληλοι εναντίον υψηλόμισθων συναδέλφων τους, γενικά βράζουμε στο ζουμί μας έτσι ισοπεδωτικά. Θεωρητικά αν ερωτηθεί καθένας ξεχωριστά θα δώσει την εύλογη απάντηση "ναι, δεν θέλω να φαγωθούμε" αλλά την ίδια στιγμή με ευκολία θα στραφεί εναντίον μιας κοινωνικής ομάδας στην οποία βέβαια δεν ανήκει, τοποθετώντας την συλλήβδην στο πυρ το εξώτερον.
Χρειάζεται επαγρύπνηση ακόμη και στις φραστικές επιθέσεις μας, πολύ περισσότερο βέβαια στις πράξεις μας.
Έπραξες άριστα που το ανέδειξες αυτή τη χρονική συγκυρία!
Ουτε και γω , συνηθες φαινομενο για τους ελληνες και το εκμεταλλευονται.
Κανείς δεν θέλει "να φαγωθούμε μεταξύ μας", αλλά είναι νομοτελειακό! Πολλοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα, τι γίνεται!
Πολλοί νοιώθουν, οτι δεν τους αφορά! Πολλοί περιμένουν ένα θαύμα, ώστε να σωθούμε, χωρίς να ζοριστούμε! Πολλοί περιμένουν να αλλάξουν πρώτα όλοι οι άλλοι και τελευταίοι αυτοί! Πολλοί συνεχίζουν να βγάζουν χρήματα εις βάρος των άλλων! Πολλοί ευνοημένοι το παίζουν αγανακτισμένοι και βγαίνουν στις πλατείες! Πολλοί κάνουν πολλά και τους το επιτρέπουμε τόσα χρόνια!! ΑΛΛΑ, εδώ στην επαρχία ειδικά, ζούμε όλο μαζί σε μία σπιθαμή γή! Γνωριζόμαστε!!!
Και να θες να αγιάσεις, δεν σε αφήνουν! Ευσεβής πόθος το "να μην φαγωθούμε", αλλά γίνεται?? Όταν εσύ προσπαθείς και ο διπλανός σου "μάγκας" συνεχίζει τα δικά του, πόσο αλτρουιστής και καλός χριστιανός πρέπει να είσαι, για να μην αντιδράσεις??
Όποιος το μπορεί, ή είναι αδιάφορος ή υποψήφιος για Νομπέλ καλοσύνης!!!
Δεν ξέρω αν κανείς θα μας ρωτήσει για το τι θέλουμε dearest!
Δημοσίευση σχολίου