ταρίφα , καραόκε και φωτορρυθμικά

Κι εκεί που είχα στο μυαλό μου να σάς γράψω κάτι σοβαρό και βαθυστόχαστο, έρχεται στα ξαφνικά κι από το πουθενά ένα ..ταξί και μού χαλάει όλο το πρόγραμμα. 

Πραγματικά δεν έχω λόγια να περιγράψω τι με περίμενε με το που μπήκε ο φετινός Σεπτέμβριος, ανοίγοντας την πόρτα και με το που κάθησα στη θέση του συνοδηγού μέσα στο πιο... πολύχρωμο και high tech ταξί του Τελ Αβίβ. Είναι βέβαια γνωστό ότι αυτή η πόλη έχει να καυχιέται πως έχει τους πιο κεφάτους και ευγενικούς ταξιτζήδες του ντουνιά (σε αντίθεση με τους αγενέστερους όλων που ύστερα από πείρα ετών, τολμώ να πω πως σε αυτήν την κατηγορία, η Ιερουσαλήμ και η Αθήνα συναγωνίζονται στο ποιά απ'τις δυο θα πάρει την πρώτη θέση και..χειρότερη! ). 

Τέτοιο πράμα όμως, να πω τη μαύρη αλήθεια, δεν ξανάδα..

Το βίντεο μιλάει από μόνο του, 

κι ας μην σκαμπάζετε εβραϊκά -γρι!

Τι καραόκε, τι τηλεόραση, τι spooky κουκλάκια παντού (σουβενίρ από ταξίδια, όπως λέει) τι οροφή με φωτορυθμικά... Το μόνο που δεν είδα ήταν η γνωστή γυάλινη μπάλα από τις ντίσκο των 80s -χωρίς να παίρνω όρκο ότι δεν ήταν κάπου κρυμμένη κι αυτή στο πορτ-μπαγκάζ για ώρα ανάγκης-.

Ο ταξιτζής/dj/καραοκατζής με το μικρόφωνο στο χέρι και το πολύχρωμο ταξίμετρο ονομάζεται Yossi Damti και μαζεύει σέκελ-σέκελ τα χρήματα για το one-way εισιτήριό του για Ταϋλάνδη. 

"Ταϋλάνδη; Πώς κι έτσι;", ρώτησα

"Ταϋλάνδη βέβαια! Πού αλλού;; 

Σιγά που θα κάτσω εδώ χάμω με τόσους τρελλούς γύρω γύρω"

Τώρα, τι γύρευαν οι σημαιούλες της Ελλάδας και της Κύπρου στο παρμπρίζ, τι να πω... Πιστέψτε με, δεν ήταν σκηνοθετημένο..

(α! και καλό μήνα! 

παραλίγο να το ξεχάσω μ'όλ'αυτά..)