γενέθλια, φαλάφελ και συμπάθεια

Να πω την αλήθεια, τα φετινά μου γενέθλια δεν με πολυαπασχολούν. 

Κι άμα δεν υπήρχε το facebook, το μπλογκ και το κινητό μου τηλέφωνο, μπορεί και να μην με απασχολούσαν καν. Όχι γιατί δεν θέλω να μετράω τα χρόνια, αλλά γιατί θεωρώ ότι αυτό που μού είπε πριν μήνες μια παλιά συμμαθήτρια από το Δημοτικό (που μιλάμε μέσω του ίντερνετ αλλά έχω να τη δω στην πραγματικότητα απο τόοοοοοοοτε) είναι τελικά το σωστό. 

"Ο χρόνος είναι μία μονάδα μετρήσεως 

που είναι τελείως διαφορετική για τον καθένα."

Εύκολη υπεκφυγή ε;

Πάρτε το όπως θέλετε.

Πάντως οι ευχές είναι πάντοτε ευπρόσδεκτες.

Τα φετινά γενέθλια λοιπόν, τα..μαγνητοσκοπήσαμε με τη Ντόρις λίγες μέρες πιο πριν. Και αποκλειστικά για.. τις ανάγκες αυτού εδώ του μπλόγκεως βέβαια!!!

Πήραμε λοιπόν τα ποδαράκια μας και μια-και-δυό και από το κέντρο του Τελ Αβίβ βρεθήκαμε στο λιμάνι της Γιάφα και μάλιστα στο πιο χαρακτηριστικό της σημείο. Εκεί ακριβώς που η Γιάφα μετράει το χρόνο : στην Πλατεία του Ρολογιού! 

Και φάγαμε του σκασμού στο πιο γνωστό αραβικό εστιατόριο της περιοχής. Στο εστιατόριο του Χατζ Καχίλ (ναι, είναι ονοματεπώνυμο και το ξέρει όλος ο ντουνιάς).

Κι επειδή ξέρω ότι βαριέστε τα μεγάλα κείμενα, 

το βίντεο.. δικό σας!

-Βρε Ντόρις, πώς θα είμαστε μετά από χρόνια; 

το έχεις σκεφτεί;"

-Γαβριήλ σε νόμιζα για ξύπνιο..

Όπως ακριβώς είμαστε τώρα!

τάδε έφη. 

Χρόνια μου πολλά.