η καμήλα με τα τέσσερα τηλεκοντρόλ

Συμβαίνει σε πολλούς συνάδελφους blogger τώρα τελευταία κι εγώ δεν θα μπορούσα να αποτελέσω εξαίρεση. Μερικά πράγματα είναι κολλητικά και δυστυχώς δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου να κλείσω τ' αυτιά μου στις σειρήνες του διαδικτύου.

Πριν μερικές εβδομάδες ο Canis Libertatis αποφάσισε να κλείσει το μπλογκομάγαζό του μιά κι έξω. Μόλις προχθές το Δεσποινάριον κατέβασε τα ρολά χωρίς να λέει καθαρά πότε θα τα ξανανεβάσει. Κι εγώ δεν μπορώ να πω ότι δεν μού πέρασε από το μυαλό να κάνω το ίδιο. 

Δεν ξέρω αν φταίει η άνοιξη, που όπως και να το κάνουμε, κρύβει μια κάποια.. επαναστατική και ανανεωτική διάθεση σε πολλούς από μάς. Δεν ξέρω πάλι αν τελικά έχει σημασία όλη αυτή η αδιάλειπτη καταγραφή γεγονότων και συναισθημάτων σε πλήθος ανθρώπων που μπαίνουν εδώ μέσα και διαβάζουν πράγματα που αφορούν εμένα και την καθημερινότητά μου - άνθρωποι που στην μεγάλη τους πλειοψηφία το πιθανότερο είναι να μην τούς γνωρίσω ποτέ στην πραγματικότητα, άνθρωποι που το πιθανότερο είναι να μήν μού πουν ποτέ όσα ζουν ή δεν ζουν κάθε μέρα που περνάει. 

Δε σάς κρύβω ότι ακόμα κι εγώ μερικές φορές... βαριέμαι να λέω τα ίδια και τα ίδια με διάφορους τρόπους, ηλεκτρογραφώντας όσα σημαντικά ή ασήμαντα μού περνούν από το μυαλό. 

Αλήθεια, τι νόημα έχει όλο αυτό;

Βλέποντας ξανά αυτό το φαινομενικά αθώο βιντεάκι, με την συμπαθέστατη καμήλα που στεκόταν αμέριμνη στην εθνική οδό που συνδέει τη Νεκρά Θάλασσα, την Ιεριχώ και την Ιερουσαλήμ, στο υπαίθριο παζάρι που είχε στήσει ο νεαρός βεδουίνος παραδίπλα, πουλώντας πλήθος ασήμαντων πραγμάτων (οράτε ανωτέρω..) - ασυναίσθητα μού έρχονται στο μυαλό τα τέσσερα περιττά τηλεκοντρόλ που με περιμένουν υπομονετικά πίσω στην Πατρίδα, μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασής μου, μπροστά στον καναπέ του σαλονιού μου. 

Μία οθόνη που δεν έχει να μού πει τίποτα σπουδαίο πια.

Ένα σαλόνι που το ξέρω και με ξέρει πάρα πολύ καλά.

Τα κουμπιά των τηλεκοντρόλ που έχω την αίσθηση ότι ξέρουν πια από μόνα τους με ποιά σειρά θα πατηθούν, και που λίγο-πολύ, ούτε καν αυτά δεν με έχουν πια ανάγκη...! 

Κι εγώ νομίζω ότι δεν έχω να σάς γράψω πια 

τίποτα το.. μη αναμενόμενο.

η καμήλα.

29.4.2011, Δυτική Όχθη

Πραγματικά, 

δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω 

με αυτό εδώ το μπλογκ..

  

τα τέσσερα τηλεκοντρόλ
Ρόδος, 4.5.2011