Αντιπαθώ το ψάρι.
Εκτός από τη γεύση του και τη μυρωδιά του, με ενοχλεί αφάνταστα να βλέπω ανοιχτά μάτια στις πιατέλες, με εκνευρίζει να σκέφτομαι τρεις φορές πριν καταπιώ τη μπουκιά ανησυχώντας μήπως κάποιο κόκκαλο μού κάτσει στο λαιμό (και τότε, έτσι θα τελειώσουν όλα...), και το χειρότερό μου : όταν βλέπω ανθρώπινες μασέλες να διαπερνούν το κεφάλι αυτού του βρωμερού άψυχου κουφαριού -που εκτός των άλλων, στοιχίζει πολύ περισσότερα ευρώ από αυτά που θα τού χαλάλιζα-.
Νομίζω πως έγινα σαφής,
και δε θέλω να σάς πω περισσότερα....!
όχι τίποτα, μην μού την πουν κι οι ψαροταβερνιάρηδες
- να ζήσουν κι αυτοί!
πφφφφφφφφφφ...!
Να σάς πω την αλήθεια, την απίστευτη συνήθεια -και δη εν είδει "εθίμου"! - οι Έλληνες να τρώνε μπακαλιάρο με σκορδαλιά κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου, την έμαθα σχετικά αργά :
όταν ήμουν φοιτητής στην Αθήνα, και μάλιστα προς το τέλος των σπουδών μου.
Όλα τα παιδικά μου χρόνια στη Ρόδο, ποτέ δεν πήρα χαμπάρι ότι :
"25 Μαρτίου ίσον μπακαλιάρος σκορδαλιά", ένα έθιμο που κατά πάσα πιθανότητα έχει.. πανωμερίτικη προέλευση.
"25 Μαρτίου ίσον μπακαλιάρος σκορδαλιά", ένα έθιμο που κατά πάσα πιθανότητα έχει.. πανωμερίτικη προέλευση.
Αλλά και πάλι, ακόμα δεν μού έχει γίνει 100% σαφές πώς μάς προέκυψε αυτή η.. "8η πληγή".
Γιατί ειδικά "μπακαλιάρος";
Υπάρχουν μπακαλιάροι στο Αιγαίο και δεν τό'ξερα;
Για να γίνω πιο σαφής : θα μού ακουγόταν πολύ πιο λογικό να τρώνε μπακαλιάρο σε σημαντικές μέρες του χρόνου π.χ. στην Πορτογαλία -όπου ως γνωστόν ο μπακαλιάρος τρώγεται επί σταθεράς βάσεως και σε όποια μορφή μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους (πλακί/στο φούρνο/τηγανητός/μπακαλιάρος όρθιος, ξαπλωτός, πλάγιος καί οὔτω καθ'ἐξής)..
Αλλά εδώ; Από πού κι ως πού;
Γιατί ειδικά μπακαλιάρος με σκορδαλιά;
Εντάξει, το σκόρδο δεν αποτελεί εξωτικό "λαχανικό" (λαχανικό θεωρείται; μπερδεύτηκα τώρα)
Αλλά γιατί ανήμερα της εθνικής γιορτής θα πρέπει μια ολόκληρη χώρα να βρωμάει σκορδίλα στα καλά καθούμενα;
Αν μάλιστα αυτήν τη σκορδίλα τη συνδυάσουμε με την ψαρίλα του μπακαλιάρου, τότε πραγματικά γίνεται λόγος για Εθνική Μπόχα και όχι για παραδοσιακό μενού -αμφιβόλου γαστρονομικής προελεύσεως κι αυτό-..
Με λίγα λόγια :
γιατί τόση ...Βρώμα στο "εθνικό μενού" της ημέρας;;
Χάθηκε ένας μουσακάς;
Χάθηκε κανένα κατσικάκι στο φούρνο με ολοστρόγγυλες πατατούλες; (αφού η Επανάσταση άρχισε στα όρη και στα βουνά του Μωριά, λέω τώρα εγώ..)
Χάθηκε ένα χταποδάκι ξυδάτο, έτσι για μυρωδιά;
Αυτό το μπλογκ δεν πατάει στην κουζίνα!
(σάς το έχω ξαναπεί : η οικτρή μαγειρική μου εμπειρία περιορίζεται σε καμμιά λαπαδιαστή μακαρονάδα και σε ποικίλες σούπες Knorr).
Φέτος λοιπόν, αποφάσισα να μού λυθεί επιτέλους η απορία περί της εθνικής εμμονής στον μπακαλιάρο και στη σκορδαλιά του. Κι επειδή καμμία πειστική απάντηση δεν έχω εισπράξει διά ζώσης, ευελπιστώ όπως τα σχόλιά σας μού ανοίξουν τα μάτια επ'αυτού του (βρωμερού-πιφ!) θέματος
-έστω και αργά..
Χρόνια μας πολλά !
28 σχόλια:
ΤΡΕΧΩ για μπακαλιάρο σκορδαλιά αγαπημένο φαγητό, ειδικά δε σήμερα κατα εναν παράξενο μεταφυσικό τρόπο απείρως πιό νόστιμο απο ποτέ! Μια φορά το χρόνο! Και του Χρόνου!
Εμένα μου αρέσει παρα πολυ το ψάρι. Ο δε φρέσκος μπακαλιαρος περισσότερο απο όλα. Φαντάζομαι κάποιος θα ξέρει να σου ξηγησει την σημασία, εγω απλά το θωρω έθιμο. Του Ευαγγελισμού με Λαπαδιαστη(!!!!!!!!!!!!!!) μαραροναδα, τι να σου πω. Περι ορεξεως ουδείς λόγος.
Η 25η Μαρτίου συμπίπτει με την περίοδο νηστείας (και ναι δεν λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή και πάντα την 25η Μαρτίου έχουμε νηστεία). Δυο φορές καταλύεται η νηστεία από ψάρι, μια είναι αυτή τη μέρα και η άλλη είναι η Κυριακή των Βαΐων. Ο λόγος που επικράτησε ο μπακαλιάρος και μάλιστα ο παστός ήταν ότι στην ηπειρωτική χώρα δεν ήταν εύκολο να βρουν φρέσκο ψάρι. Μην κοιτάς που εμείς έχουμε εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα!
Χρόνια Πολλά!!!
Δεν μπορώ να μη σχολιάσω ότι το σχόλιο που έστειλα έγινε με την πρώτη προσπάθεια! θαύμα!!!
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ βρίσκω ένα φυσιολογικό άνθρωπο που μισεί, όπως κι εγώ, τα ψάρια. Τί μαρτύριο ήταν αυτό, θεούλη μου, με τους γονείς να επιμένουν ότι έπρεπε ντε και καλά να καταπιώ την αηδία επειδή τα ψάρια κάνουν καλό στα μάτια! Και το χειρότερο; Η πιατάρα με περίμενε στο φούρνο μέχρι την επόμενη μέρα :-( ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ, σου λέω!
Θα ήθελα την συνταγή για τον μπακαλιάρο "Ξαπλωτό".
Εχω την ελαφρά υποψία πως είμαστε οικτρή μειοψηφία Γαβριήλ. Εσύ μακαρονάδα, εγώ μπιφτέκια...Αν μάλιστα το συνδυάσω και με τα χτεσινά ολοταχώς για αφορισμό πάμε!
Πώς καθιερώθηκε ο μπακαλιάρος σκορδαλιά
Το εθνικό μας φαγητό για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου είναι ο μπακαλιάρος υγράλατος με σκορδαλιά. Πως, όμως, καθιερώθηκε αυτό το έθιμο και πως ενσωματώθηκε στις διατροφικές μας συνήθειες ο μπακαλιάρ...ος ή αλλιώς βακαλάος;
Η ιστορία του μπακαλιάρου ξεκινά με την εποχή των Βίκινγκς, όπου πρωτοεμφανίστηκε σαν εμπορικό προϊόν περί το 800 μ.Χ..
Μάλιστα, λέγεται ότι κυνηγώντας βακαλάους οι Βίκινγκς ανακάλυψαν κατά λάθος τον «νέο κόσμο». Τη σκυτάλη από αυτούς πήραν οι Βάσκοι ψαράδες, οι οποίοι ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και οδηγήθηκαν στο πάστωμα του, μέσα από το οποίο πέτυχαν πρώτον, να έχουν φαγητό που διατηρείται στα μακρινά τους ταξίδια και δεύτερον, βρήκαν μια τροφή νηστίσιμη, αλλά και φθηνή για το λαό της Ισπανίας.
Οι Βάσκοι, μάλιστα, επειδή ο βακαλάος κάλυπτε μεγάλο μέρος της διατροφής των κατοίκων της Ενδοχώρας που δε μπορούσαν να πηγαίνουν συχνά στα παράλια για να προμηθεύονται φρέσκα ψάρια, ονόμασαν τον παστό μπακαλιάρο «ψάρι του βουνού».
Ο βακαλάος, αυτό το τόσο νόστιμο και θρεπτικό ψάρι μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και κατάφερε να διεκδικήσει επιτυχώς τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο. Πως, όμως, σχετίζεται με την 25η Μαρτίου και γιατί είναι το «πιάτο» της ημέρας;
Απλούστατα και σύμφωνα με την κοινή λογική, κατά τη διάρκεια της σαρακοστιανής νηστείας η Εκκλησία επιτρέπει μόνο δύο φορές την κατανάλωση ψαριού, ήτοι την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την Κυριακή των Βαΐων. Με εξαίρεση τα νησιά, όπου το φρέσκο ψάρι δεν ήταν ποτέ πολυτέλεια, οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος εκείνες τις εποχές αποτέλεσε την εύκολη λύση, καθώς ήταν πιο εύκολο να τον προμηθευτεί κανείς και επιπλέον, μπορούσε να διατηρηθεί εκτός ψυγείου, οπότε πέρασε στην παράδοση και κατά συνέπεια έγινε το εθνικό φαγητό της 25ης Μαρτίου.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι στις μέρες μας, την παγκόσμια πρωτιά σε κατανάλωση μπακαλιάρου κατέχει η Πορτογαλία, διότι οι Πορτογάλοι έχουν δημιουργήσει εκατοντάδες διαφορετικές συνταγές για την αξιοποίησή του στην εθνική τους διατροφή, ενώ κατά παράδοση τον αποκαλούν «πιστό φίλο».
protothema.gr
Γαβρίλο, φάε κανά ψάρι που κάνει και καλό στην υγεία και άσε τα σάπια που ξέρεις! Πάντα φιλικά!
περι ορεξεως κολοκυθοπιττα!
αγαπητε Γαβριηλ, στον δικο μου μικροκοσμο, το προβλημα ειναι οτι στην ελληνικη αγορα δεν υπαρχει παστος μπακαλιαρος της προκοπης...οπως αυτον που βρισκω στο Σαν Σεμπαστιαν, στη χωρα των Βασκων....ειμαι σιγουρος οτι αν ησουνα σε ενα απο τα λαικα ταβερνακια της χωρας των Βασκων και σου προσεφεραν το θεικο πιατο bacalao pil pil θα τρελαινοσουνα απο την απολαυση.... τα ψαροκαικα στην περιοχη βγαινουνε στον ατλαντικο, ειναι υπερσυγχρονα, παστωνουνε επι τοπου καθως αλιευουν, και ειναι μικρα εργοστασια.... αμα τη επιστροφη τα "φρεσκα" παστα αποτιθενται σε τεραστια καλαμβτα καλαθια στην αγορα... το φιλετο κανει 50 ευρω το κιλο και ειναι αριστουργημα
Recipe: Bacalao Pil Pil
http://panathinaeos.wordpress.com/2009/01/26/bacalao-pil-pil/
από αλλού προέρχεται η εθνική μας μπόχα αλλά ας μην το κάνουμε θέμα, μέρα που είναι σήμερα!!!όπως είπες κι εσύ όλα θα πάνε μια χαρά!!!
Και καλά ο μπακαλιάρος. Η σκορδαλιά;;; Μήπως ήταν το πυρηνικό όπλο μιας άλλης πιο... βιολογικής εποχής; "Χα" και 5 Τουρκοι εκτός μάχης;;;
Η δική μου ένσταση συνίσταται στο ντουετάκι που καθίσταται αντικοινωνικό δεδομένης και της ονομαστικής γιορτής πολύ κόσμου. Πώς τον φιλάς τον όζοντα εορτάζοντα; Και πώς μπαίνεις στο σπίτι του που οζει κι αυτό απο το ανόσιο θυμίαμα της ημέρας;;;
Λοιπόν αγαπητέ αφού ξεκαθαρίσω οτι δε συμφωνώ με τις απόψεις σου περί ψαριού γενικά, στο θέμα μπακαλιάρος-σκορδαλιά δε μπορώ παρά να συμφωνήσω, για τελείως όμως διαφορετικούς λόγους από εσένα. Και εξηγώ:
Ο μπακαλιάρος είναι ένα θαυμάσιο ψάρι που αν και αλιεύεται και στη Μεσόγειο (οπου διατίθεται νωπός και είναι σούπερ νόστιμος) κυρίως προέρχεται από το Βόρειο Ατλαντικό. Για τη συντήρησή του εφαρμόζονται δύο τεχνικές, η Νορβικική όπου καταψύχεται στο αλιευτικό και στη συνέχεια αποψύχεται και παστώνεται και η Ισλανδική όπου παστώνεται αμέσως στο αλιευτικό. Ο υγράλατος λοιπόν μπακαλιάρος διατηρείται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και εκτός ψυγείου και για το λόγο αυτό είναι εύκολο να διατίθεται σε ηπειρωτικές περιοχές.
Για κάποιον λόγο που δεν έχω καταλάβει στην Ελλάδα τρώγεται μόνο τηγανητός σε κουρκούτι με σκορδαλιά όπως πολύ σωστά λες. Μια φορά στην Αθήνα σε ένα από τα πρώτα gourmet restaurants στα μέσα του 90 παραγγείλαμε "tempura βακαλάου με σως allioli" για να διαπιστώσουμε με τρόμο οτι επρόκειτο για μπακαλιάρο τηγανισμένο σε κουρκούτι συνοδεία σκορδαλιάς με μαγιονέζα (φοβερή η σύληψις).
Έκτοτε κατάφερα να τον βρω μαγειρεμένο με διάφορες συνταγές (η πλέον ενδιαφέρουσα ήταν φρέσκος, ψημένος στο νταβά με κρεμύδι και ελαιόλαδο - Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο Σ ) κάπου στη Χαλκιδική, αλλά και να πληροφορηθώ από περιοδικά για τις προτάσιες διεθνώς καταξιωμένων σεφ και εστιατορίων για το ταπεινό αυτό ψάρι (π.χ. Black Codfish with sweet miso του Nobu ή με κρέμα κολοκύθας, τραγανά λαχανικά και αφρό από πράσινο μήλο και wasabi όπως αντιγράφω από το μενού του "Σπονδή").
Προσωπικά ο μπακαλιάρος είναι ένα από τα πιο αγαπμένα μου ψάρια, προσιτός οικονομικά (από 3,50 μέχρι 15,00 ευρώ το κιλό αναλόγως προέλευσης, αν είναι φρέσκος ή παστός, αν έχει ήδη ξαλμυριστεί κ.α.) Τον απολαμβάνω με πολλούς τρόπους : Εαν βρεθεί φρέσκος ή υγράλατος Ισλανδίας (ξεχωρίζει από την πάλλευκη σάρκα του) είναι υπέροχος ακόμα και ωμός εν είδει sashimi , γίνεται καταπληκτικός πλακί, υπέροχος με σάλτσα ντομάτας για ζυμαρικά, νοστιμότατος τηγανητός με απλό αλεύρωμα και όχι κουρκούτι και σκορδαλιά, ψητός στο φούρνο με πατάτες και ντομάτα ή χόρτα, βραστός σούπα (με τα κόκκαλα και το κεφάλι εαν βρεθεί φρέσκος) αλλά και ψητός σε σχάρα, κάρβουνα ή grill με λαδολέμονο. Στην Πορτογαλία υποστηρίζουν οτι διαθέτουν 365 συνταγές (μία για κάθε ημέρα του χρόνου) και θα ήθελα κάποια στιγμή να το ερευνήσω.
Ανακεφαλαιώνοντας : Συμφωνώ απόλυτα με την άποψη περί "Μπακαλιάρος-σκορδαλιά" . Διαφωνώ με όλα τα άλλα και σε προτρέπω να δεις με λίγη περισσότερη συμπάθεια το θέμα και θα είσαι ο μεγάλος κερδισμένος στο τέλος.
Γιάννης Λεριάς
http://www.facebook.com/home.php#!/Greek.Aviator
http://giannislerias.blogspot.com
Υ/Γ Για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω, δε μπορώ να δημοσιεύσω το σχόλιο μέσω λογ/σμου Google, αλλά δεν πειράζει.
@Άρης Δαβαράκης
κι εγώ κάθε χρόνο τέτοια μέρα ΤΡΕΧΩ να αποφύγω τη μπόχα...
(και του χρόνου!)
@δεσποινάριον
καλά, περί ορέξεως -εν προκειμένω όντως 'κολοκυθόπιτα'
:-)
@Ρούλα
μές στην κόπμλα θα καταντήσω με σένανε !
μια με τις ορθογραγικές παρατηρήσεις, μια με τούτο'δω
-τερμα !
@Praline
κι εσένα τέτοια γυμνάσια σού έκαναν;
@Ανώνυμος
χαχα
εδώ πάντως, δεν υπάρχει
ούτε ξαπλωτός, ούτε όρθιος, ούτε τίποτα..
@Who knows....κτλ
ξέχασες την κόκα κόλα..
και Ὑμεῖς τῆς ὑγιεινῆς διατροφῆς;
καλωσόρισες στα μέρη μας!
@Μιχάλης Μιχαλαριάς
ανοιχτή εγκυκλοπαίδεια!
σχόλιον ουδέν!
@Ανώνυμος
μόνο και μόνο από το "Γαβρίλο" και το "άσε τα σάπια που ξέρεις" σαν να ακούω τη φωνή σου "ανώνυμε"!!!
χεχε
(έχεις δίκιο...)
@panathinaeos
Παναθήναιε, την ξέρω αυτήν την ανάρτηση!
Ήταν η αφορμή που γνώρισα το φοβερό σου μπλόγκ!
@Εύα Σταύρου
είναι όπως το γνωστό ρεφραίν :
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η Μπόχα μένει...
@ματρώνη
άμα σού πω ότι αυτήν την υποψία είχα όλα αυτά τα χρόνια που ξέρω περί μπακαλιάρου και σκορδαλιάς , θα με πιστέψεις;
(περί του θανατηφόρου και βρωμερού "χα!" ομιλώ..)
@Γιάννης Λεριάς
Καλά, μ'έστειλες με τέτοιο σχόλιο. Δε μού τα έλεγες από τηνα ρχή όλα αυτά, να μη γράφω κοτζάμ ανάρτηση άδικα; χαχα
Λοιπόν, πολύς κόσμος μού έχει κάνει παράπονα για τα καπρίτσια του blogger σχετικά με το ανέβασμα σχολίων. Δεν είσαι ο μόνος.
Υποψιάζομαι όμως ότι όταν το σχόλιο είνια μεγάλο (καλή ώρα) κάπου η σύνδεση λήγει μόνη της και δεν αποθηκεύεται το σχόλιο -με αποτέλεσμα : μία τρύπα στο νερό.
Σε τέτοιες περιπτώσεις κάνω το εξής απλό. Όταν το σχόλιο που ανεβάζω μού βγαίνει μεγάλο, πριν πατήσω το κουμπί της Δημοσίευσης, μαυρίζω το σχόλιο που μόλις έγραψα και κάνω ένα copy καλού κακού. Άμα δεν ανέβει τελικά, πατάω ένα paste στα γρήγορα και -ὦ τοῦ θαύματος θαυμάτων- το σχόλιο ανέβηκε.
Τι να κάνουμε...
blogger είν'τούτος..
:-)
Με τη πρώτη ευκαιρία (λέμε τώρα)θα σου γράψω την οδυνηρή - για τότε-εμπειρία μου με τα γεμιστά και με τα ρεβύθια με κριθαράκι.Ειδικά η τελευταία είναι μια πολύ ιδιοφυής συνταγή των μανάδων πολυμελών οικογενειών, πασίγνωστη σε πολλές φαμίλιες της δεκαετίας του 70.
Αυτό γιατί πληγώθηκα για την απέχθεια που τρέφουν ορισμένοι στον εκπάγλο...υ νοστιμιάς σκορδαλομπακαλιάρου.Εντάξει δεν σας τον ταίσαν και με το ζόρι!!!Προς τι το μίσος?Ε?ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ?
@Άννα Μαλαμή
...να σού αντιτάξω μήπως την ερώτηση :
" Προς τι η Μπόχα;; Ε; ΕΕΕΕ;;;"
Δημοσίευση σχολίου