1821 - χωρίς "Like"

Άλλα πράγματα είχα στο πρόγραμμα να γράψω σήμερα, και μέσα σε μια στιγμή όλα ήρθαν ξαφνικά "τα πάνω-κάτω" και νά'μαι ξαφνικά να μιλάω για την αυριανή 25η Μαρτίου.

Και πριν αρχίσω να λέω αυτά που σκέφτομαι, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι :
1. υποθέτω πως έχω κάποιο μίνιμουμ χιούμορ
2. μού αρέσουν τα μπαρ, τα ποτά και τα ξενύχτια
3. δεν έχω καμμία διάθεση να "πατριδοκαπηλεύσω"
4. αντιπαθώ τον φανατισμό και ο,τιδήποτε ακραίο
5. μ'αρέσει να μιλώ με ανθρώπους που διαφωνούν μαζί μου
6. δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος και  , τέλος..
7. τα πάω μια χαρά με τον εαυτό μου.

Αφού λοιπόν σάς τα είπα όλα αυτά, καιρός να δούμε μαζί έναν ζωγραφικό πίνακα. Έναν από τους πολλούς που έχουν ως θέμα στιγμές από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Ένας από τους πολλούς πίνακες που απεικονίζουν τον Παλαιών Πατρών Γερμανό να ευλογεί το λάβαρο της Αγίας Λαύρας, με συγκεντρωμένους τους αγωνιστές του '21 γύρω του. Η πιο διάσημη εικαστική εκδοχή είναι αυτή που φιλοτεχνήθηκε το 1865 από τον ζωγράφο Θεόδωρο Βρυζάκη και βρίσκεται σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας.

Είμαι παντελώς άσχετος με ό,τι έχει σχέση με ζωγραφική, και έτσι δεν έχω να σάς πω τίποτα επ'αυτού. Επίσης, δεν έχω παρακολουθήσει ούτε ένα επεισόδιο της γνωστής σειράς ντοκυμαντέρ του ΣΚΑΪ για το 1821 -και έτσι δεν έχω γνώμη ούτε επ'αυτού 

(πιστεύω ότι φέτος πολλά άλλα μπλογκ που ειδικεύονται σε ιστορικά θέματα θα πουν ακόμα περισσότερα αυτές τις μέρες, επ'ευκαιρία της σειράς και της εθνικής επετείου). 

Το μόνο όμως που μπορώ να πω χωρίς κανεναν ενδοιασμό είναι ότι -ακόμα και να υποθέσω ότι αυτή η στιγμή που απεικονίζεται στον πίνακα δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα (τι σημασία έχει τέλος πάντων;;;)- με συγκινεί βαθύτατα μόνο και μόνο η σύλληψη ότι προκειμένου να απελευθερωθεί ένας λαός από έναν ξένο ζυγό, ζητά πρώτ' απ' όλα τη συνδρομή της Θείας Πρόνοιας. 

(και δεν θα παρεξηγηθώ καθόλου αν με πείτε τουλάχιστον αφελή)

Η 25η Μαρτίου είναι μια καλή ευκαιρία να χαλαρώσουμε από τη δουλειά και να βγούμε να το κάψουμε. Και αυτό το λέω χωρίς καμμία τύψη. Δεν πιστεύω ότι οι εθνικές γιορτές είναι μόνο στιγμές περισυλλογής. Είναι κυρίως στιγμές διασκέδασης, και έτσι πρέπει να είναι. 

Ιδίως μάλιστα φέτος που έχουμε και μια-χαρά τριήμερο, 

αυτό το έρμο το πελεκούδι επιβάλλεται να καεί.

Και φτάνω στο προκείμενο :

Η ηλεκτρονική αυτή αφίσα κυκλοφόρησε σήμερα στο Facebook και διαφημίζει ένα πολύ αγαπητό μπαρ της Παλιάς Πόλης της Ρόδου, όπου ακούς και χορεύεις μόνο μουσική λάτιν. Είναι ίσως το μοναδικό μέρος στο νησί που ιδρώνεις στον χορό, σε ένα πολύ συμπαθητικό περιβάλλον, με πολύ ευγενικό προσωπικό 

και με κοινό -φανατικότατο. 

Θα μού πείτε "άρχισα να κάνω διαφήμιση μέσα από τις αναρτήσεις";

Όχι. Λέω την καθαρή αλήθεια! 

Kαι δεν έχετε παρά να το διαπιστώσετε από μόνοι σας.

 

Όμως όσο πρωτοποριακή και αν είναι η επέμβαση του PhotoShop στον πίνακα του Θεόδωρου Βρυζάκη, όπου ο Παλαιών Πατρών Γερμανός φέρεται να ευλογεί κάποια σωσία της καθ'όλα συμπαθέστατης Cesaria Evora, δεν σάς κρύβω ότι με ξάφνιασε. 

Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να τσαντιστεί -επειδή ξέρω πολύ καλά ότι έγινε στα πλαίσια του εορταστικού κλίματος των ημερών αλλά και στην νεανική αντιμετώπιση της βραδυνής διασκέδασης. 

Άθελά μου όμως, έτσι, χωρίς να το έχω προσχεδιασμένο... 

πώς να σάς το πω...

..με έκανε να μελαγχολήσω.

Άθελά μου με έβαλα στη θέση εκείνου του ανύποπτου ζωγράφου που δεν θα φανταζόταν ποτέ αυτήν την μοιραία επέμβαση του PhotoShop, την επέλαση του Facebook, την παραφθορά ενός συνθήματος που, τέλος πάντων, έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία -τουλάχιστον για τους περισσότερους από μας.

Σίγουρα περισσότερη σημασία από αυτάρεσκες πιρουέτες στο ρυθμό της σάλσα, όσο ξεσηκωτικός κι αν είναι ο ρυθμός της. 

Δεν θύμωσα.

Απλά, μελαγχόλησα.

Και βέβαια, όχι... Δεν έβαλα "Like"..

Να πάτε στο Todo Bien της Παλιάς Πόλης.

Είναι από τα καλύτερα μέρη της πόλης, 

αν θες να ξεπατωθείς στο χορό και να δεις ωραίο κόσμο.

Απλά, αναρωτιέμαι..

Του χρόνου, τέτοια μέρα, άραγε τι αφίσα θα δουν τα ματάκια μας 

στους ηλεκτρονικούς μας "Τοίχους";

Μήπως κάποια αποφασιστική επέμβαση της ψηφιακής τεχνολογίας 

στον πίνακα που ακολουθεί;...

"Η Σφαγή της Χίου" - Ευγένιος Ντελακρουά (1822)

.