..γωνιά και συγχώριο!

Όταν έχεις σκοπό να εγκαταλείψεις για λίγο τη Χώρα της Νάξου και να επισκεφθείς κάποιο από τα χωριά του νησιού, η ερώτηση που πρέπει να ρωτάς πρώτα δεν είναι "πόσο μακρυά είναι" ή  "τι έχει να δεις εκεί". Η πρώτη (σωστή) ερώτηση είναι "τι ΤΡΩΝΕ εκεί που πάμε;".

Δεν είναι υπερβολή ότι η Νάξος είναι η χαρά του Κοιλιόδουλου -απόδειξη : θέλω δίαιτα επειγόντως ύστερα από το γαστρονομικό όργιο που έχει προηγηθεί τον μήνα που μάς πέρασε....-. 

Κάθε γωνιά και λιχουδιά. Είτε πρόκειται για ορεκτικό, κυρίως πιάτο ή επιδόρπιο, κάθε μικρό χωριό έχει και τη δική του ειδικότητα. Και επιβεβαίωσα ακόμα μια φορά ότι όσο πιο μικρό είναι ένα μέρος, τόσο περισσότερα είναι και τα τοπωνύμιά του..

Για να πας στο Χαλκί, ή θα περιμένεις υπομονετικά το ΚΤΕΛ και θα φτάσεις εκεί σε κανένα μισάωρο, ή θα νοικιάσεις αυτοκίνητο και θα φτάσεις σε λιγότερο από 20 λεπτά της ώρας. Μιάς και το χωριό βρίσκεται περίπου στο κέντρο του νησιού, δεν είναι δυνατόν να κάνουμε πως δεν το είδαμε. Άλλωστε, δύο βασικοί λόγοι που καθιστούν απαραίτητη μία (τουλάχιστον) επίσκεψη στο Χαλκί δεν είναι απλώς τα πεντακάθαρα στενά του ή τα παραδοσιακά νεοκλασικά πέτρινα σπίτια του. 

Ο πρώτος λόγος που κάνει το Χαλκί διάσημο είναι το λικέρ του από κίτρο παρακαλώ (!) και απ' ό,τι κατάλαβα από τα κάδρα του παραδοσιακού Αποστακτηρίου Βαλληνδρά που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού, αυτό το λικέρ μέθυσε κόσμο και κοσμάκη όχι μόνο στη Νάξο, όχι μόνο στις Κυκλάδες, αλλά είχε γίνει 'φίρμα' μέχρι και στη Βασιλεύουσα! Μάλιστα, όπως μαρτυρεί και η χρονολογία ίδρυσης των αποστακτηρίων, το διάσημο αυτό λικέρ ηταν ένα από τα πρώτα εξαγώγιμα προϊόντα του νεαρού Ελληνικού Κράτους προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία! Γι' αυτό άλλωστε και οι διαφημιστικές αφίσες της εποχής φροντίζουν να ενημερώνουν στη γλώσσα του ακόμα και τον εξ Ανατολών καταναλωτή...!

Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να πω ότι είμαι φαν του λικέρ και των αλκοολούχων γενικά.  Όμως, η έντονη γεύση και κυρίως η έντονη μυρωδιά του κίτρου δεν ήταν δυνατόν να με αφήσει αδιάφορο. Σφινάκι στο σφινάκι λοιπόν, η κατάστασή μου έγινε κάπως ευάλωτη και κάτι έπρεπε να βάλουμε στο στόμα μας για να στανιάρουμε (γιατί έχουμε και δρόμο μπροστά μας, ντε!)

χικ!

Ευτυχώς στα επόμενα στενά του, το Χαλκί δίνει τη λύση στην παραζάλη του έντονου λικέρ. Και δε χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβεις πού... κατοικοεδρεύει το νοστιμότερο γαλακτομπούρεκο ολόκληρου του νησιού : 

Μα, στο ...ομώνυμο καφενείο-ζαχαροπλαστείο!

Πρόκειται ίσως για το μόνο μέρος στην Ελλάδα που η ίδια η πινακίδα σού λύνει κάθε αμφιβολία για το τι πρέπει να παραγγείλεις όπως και δήποτε..

Ένα γαλακτομπούρεκο παρακαλώ!  

(και γρήγορα!)

Και το παραδέχομαι. Είναι ανεξήγητο.

 Μόλις αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, συνειδητοποιώ ότι αυτές οι γεύσεις του γλυκόξινου κίτρου και του ζουμερού σιροπιού μέ βρήκαν πάνω στα ναξιώτικα λαγκάδια, τόοοοοοοτε στις 23 Αυγούστου.. 

Μα πότε διάολο πρόλαβαν και πέρασαν τόσες μέρες;

 

Άειντε τώρα να σε πείσω 

ότι οι διακοπές σου τελείωσαν....

.