Κυριακή extra-large

Το καλοκαίρι δεν τελείωσε ακόμα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι σιγά-σιγά κάθε κατεργάρης δεν ξαναγυρνάει στον πάγκο του. Στη δική μου περίπτωση όμως, φαίνεται ότι η επιστροφή μου παίρνει ευτυχώς μια κάποια ανεπαίσθητα μικρή παράταση, με stop-over ολίγων ημερών στην πρωτεύουσα.

Αγουροξυπνημένη Κυριακή λοιπόν, στο μπαλκόνι του σπιτιού της αγαπημένης θείας. Ένα μπαλκόνι που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το πιο χαρακτηριστικό σημείο της Αθήνας.

Και για του λόγου το αληθές :  

ας μιλήσει η φωτογραφία από μόνη της:

Αθήνα, 29-08-2010, ημέρα Κυριακή

Να πω τη μαύρη αλήθεια, την άχρηστη πληροφορία αυτής της ανάρτησης δεν θα την είχα προσέξει ποτέ, αν κάποια χρόνια πριν (εν μέσω μετακόμισης της θείας στο νέο της διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας) δεν άκουγα από κάπου ανάμεσα στις κούτες με τα έπιπλα τη μητέρα μου να φωνάζει:

"Ααααα Γιααα κοτάξτε εκεί!" 

(Μα ..Πού;)  

"Εκεί ρε παιδιά! στον Βράχο!"

Και τελικά η μητέρα μου είχε όντως δίκιο.  

Το καρατσέκαρε κι η θεία μου επί βδομάδες, αφού πλέον είχε τελειώσει η μετακόμιση και εμείς είχαμε πια 'κατέβει' πίσω στα πάτρια. Μάλιστα θυμάμαι, μάς πήρε και τηλέφωνο για να μάς ανακοινώσει τα αποτελέσματα ενδελεχούς παρατήρησης 5 εβδομάδων και 2 αργιών..

Κάθε Κυριακή λοιπόν, η σημαία που κυματίζει στην Ακρόπολη δεν είναι ίδια με τις καθημερινές.
Τις Κυριακές, η σημαία στον Ιερό Βράχο είναι τριπλή σε μέγεθος.
Και γιατί αυτό; Μα επειδή είναι...Κυριακή. Έτσι απλά.
Το ίδιο μάλιστα συμβαίνει σε κάθε εθνική και θρησκευτική γιορτή.

Το είχατε προσέξει; 

Εμένα πάντως ούτε καν μού είχε περάσει από το μυαλό.

Κάτι τέτοιες μικρές λεπτομέρειες, τέτοιες αναμνήσεις μηδαμινής σημασίας, με κάνουν να  χαμογελώ μόνος μου και -γιατί όχι-  ακόμα και να αισιοδοξώ αυτές τις μέρες. Ή, για την ακρίβεια, αυτούς τους τελευταίους αμέτρητους μήνες της εθνικής μας κατάθλιψης. Ειδικά όμως τώρα, που το καλοκαίρι πέρασε, οι ηλιοκαμμένες υπερβολές οσονούπω τελειώνουν και τα χειρότερα έπονται.

Γιατί, κακά τα ψέμματα, στην άκρη του μυαλού όλων μας υπάρχει η βάσιμη υποψία ότι ο χειμώνας που πλησιάζει δεν θα είναι σαν τους άλλους. Το λένε όλοι, συνέχεια και παντού. Και οι άλλοτε βαρετοί και χωρίς ιδιαίτερη σημασία τίτλοι των κυριακάτικων εφημερίδων, με τα βαριά ιλλουστρασιόν ένθετα και τα φανταχτερά dvd αντικαταστάθηκαν από ζοφερές προβλέψεις και απογοητευτικές δημοσκοπήσεις, σαν και τη σημερινή:

Το Βήμα της Κυριακής της 29.08.2010, σελ.Α8

Εν μέσω καφέ, τσιγάρου και τσίμπλας στο μάτι, από τις δυο αυτές εικόνες της σημερινής πρώτης Κυριακής της επιστροφής αποφάσισα τελικά να προτιμήσω την πρώτη: 

Αυτήν με την ηλιόλουστη Ακρόπολη και την extra-large σημαία της.

Άλλωστε, κάπως θα πρέπει να δικαιολογήσει αυτό εδώ το μπλογκ το ίδιο του το όνομα.. 

έτσι δεν είναι;

Είδες τι καλά που είναι να προχωράει κανείς αργά; 

Εγώ ακόοοοομα να γυρίσω από τις διακοπές!



.