...τι μάντεμα!;

Αυτό θα πει "ξενέρωτος μπλόγκερ".

Όταν όλοι οι άλλοι πλατσουρίζουν αμέριμνα, να κάθεσαι να λιώνεις στο γραφείο για να βγουν επιτέλους όλες αυτές οι εκκρεμότητες που έχουν παρκάρει στο σβέρκο φαρδιά-πλατιά και όταν πια η ώρα έχει περάσει και δε λες να ξεκουνηθείς από τον υπολογιστή, να κάθεσαι να...γράφεις για τις παραλίες αντί να πας να κόψεις κίνηση. Ναι, είναι γεγονός. Πάλι ο Ιούλιος επιβεβαιώνει την κακή του φήμη : ο κατ'εξοχήν μήνας των εκκρεμοτήτων..

Ντρέπομαι να το πω, αλλά θα το πω. Έχω κάνει μέχρι σήμερα τρία μπάνια όλα κι όλα.

Το τελευταίο όμως θα μού μείνει αξέχαστο, αν και είδα κι έπαθα να πείσω την παρέα να κουβαληθούμε μέχρι εκεί. Μη φανταστείτε ότι ήταν πάρα πολύ μακρυά από την πόλη της Ρόδου. (καλά, εντάξει. σε σχέση με τα αθηναϊκά δεδομένα, μιλάμε για γελοία απόσταση). Ούτε και ότι πρόκειται για κάποια κρυφή παραλία που γνωρίζουν μόνο λίγοι και εκλεκτοί. Ίσα ίσα, είναι μία από τις πιο κλισέ παραλίες του νησιού, μην πω πως είναι και Η πιο πολυφωτογραφημένη..

Σάς λέει τίποτα η λέξη "Λίνδος";

"Τί μάντεμα!" (σ.σ. άλλη μιά κλισέ ροδίτικη έκφραση απορίας και έκπληξης μαζί..)

"Στη Λίνδο; Για μπάνιο; Πώς σού'ρθε;"

Δεν ξέρω πώς έγινε αυτό ξαφνικά. Ίσως γιατί έχω καταντήσει να βαριέμαι τις πολλές εκπλήξεις τελευταία. Και γιατί, τέλος πάντων, δεν είναι και ιδιαίτερα κακό να ξέρεις τι σε περιμένει ακριβώς. Κι επειδή κουβαλάγαμε κι ένα 5χρονο νήπιο μαζί μας, τα ρηχά νερά είναι επίσης ένα πολύ σημαντικό κριτήριο.

Η κεντρική παραλία της Λίνδου κουβαλά στην πλάτη της διάφορες προκαταλήψεις. Κατά τη δοξασμένη εποχή των '80s, όταν το ροδίτικο καμάκι αποτελούσε τοπικό σπορ, πασίγνωστο στα πέρατα της Σκανδιναβίας, η παραλία της Λίνδου ήταν ένα από τα κυριότερα hotspots του χάρτη. Ξανθές  γυμνόστηθες παντού, πετσέτες 'τυχαία-εξεπίτηδες' κολλημένες η μιά δίπλα στην άλλη και γενικώς μία αίσθηση 'ελευθεριότητας' με προκλητικές ρακέτες να πετάνε από 'δω κι από 'κει που δημιουργούσαν ένα κλίμα αυστηρώς ακατάλληλο για τις καθωσπρέπει ροδίτικες οικογένειες.. Και έτσι, η παραλία της Λίνδου ακουγόταν κάπως σαν 'κρυφή αμαρτία', ενώ παράλληλα οι κακές γλώσσες πασπάλιζαν τις φήμες με αποφθέγματα του τύπου "αααααααα, εμείς όταν πάμε για μπάνιο δεν μπορούμε να βγαίνουμε λαδωμένοι με τα αντιηλιακά των ξένων!" ή "σιγά που θα πάμε να φάμε στα πανάκριβα εστιατόρια της παραλίας που νομίζουν ότι κάτι είναι!" ή (το καλύτερο) "Λίνδος; ΑΑΑααααπαπαπά. Ποοοοοοολύ ζέστη! Μα, ποοοοοοοοοοολύ ζέστη βρε παιδί μου!!".

Προφάσεις εν αμαρτίαις! 

Το θέμα τελικά ήταν να μην θιγούν τα χρηστά ήθη των λουομένων, για να μην πω ότι ο φόβος της σύγκρισης ήταν πάντοτε υπαρκτός.

Επειδή όμως καλύτερα να σού βγει το μάτι παρά τ'όνομα, η ρετσινιά της κεντρικής παραλίας της Λίνδου παρέμεινε κάπου στην άκρη του μέσου διεστραμμένου ροδίτικου μυαλού, κι ας έχει περάσει ανεπιστρεπτί η χρυσή εποχή των καμακοσυνάξεων, κι ας αποτελεί το τόπλες μία παλιά νοσταλγική ανάμνηση.. 

Και όμως, ναι! 

Τελικά η παρέα πείσθηκε (κυρίως λόγω του μπόμπιρα..).

Η παραλία της Λίνδου, αν εξαιρέσουμε την Ακρόπολη και τη θέα του χωριού, που ευτυχώς παρέμεινε από το σωτήριον έτος 1969 με νύχια και με δόντια 'παραδοσιακός οικισμός' και δεν κατάντησε όπως κατάντησαν πολλοί άλλοι χαμένοι παράδεισοι του νησιού μας, δεν θυμίζει σε τίποτα το αδιαχώρητο που τη χαρακτήριζε παλιά. Ανετότατα βρήκαμε έξι ξαπλώστρες (δύο ξαπλώστρες ανά ομπρέλα) δυό βήματα από εκεί που σκάει το κύμα. Κι αφού γουρλώσαμε τα μάτια μας από την τόση ευκολία, σειρά είχε να τα ξαναγουρλώσουμε όταν κληθήκαμε να πληρώσουμε 8 ολόκληρα ευρώ για τις δύο ξαπλώστρες και τη μία ομπρέλα.  

Σύνολο : 24 ολόκληρα ευρώπουλα... 

"Λίνδο ήθελες ε; Πλήρωνε τώρα σε τιμές Σαν-Τροπέ!", με κοίταξαν οι φίλοι μου στα μάτια, υπονοώντας και άλλα πολλά γαλλικά.. Έκανα πως δεν κατάλαβα, έδωσα το δεκάευρο , πήρα και δύο  ευρώ ρέστα, και βουρ στο νερό. Και ούτε αντηλιακό μύριζε, ούτε λαδωμένος βγήκα και μια χαρά πλονζόν έκανα χωρίς να φοβάμαι μην κουτουλήσω στα πόδια κανενός (αλήθεια, οι ξένοι τι απέγιναν;)

Και ενώ η μέρα κυλούσε αναμενόμενα καλά, κι είχαμε αρχίσει να ψιλοβαριόμαστε, νά'σου ξανά ο ομπρελάς να έρχεται απειλητικά προς το μέρος μου :

"Εμμμ, εσείς πληρώσατε γαι την ξαπλώστρα και την ομπρέλα;" 

ΑΑΑΑαααααααα, αυτό πάει πολύ! , σκέφτηκα. 

"Ναι αγαπητέ μου! Εγώ είμαι αυτός που πλήρωσα και για τις δύο ξαπλώστρες και για τη μία ομπρέλα το ποσό των οκτώ ευρώ. Και μάλιστα χρησιμοποιώ μόνο τη μία ξαπλώστρα και τη μισή σκιά της ομπρέλας. Τι θέλετε πάλι;"

"Εμμμ, να σάς δώσω 4 ευρώ ρέστα!...

βλέπω, χρησιμοποιείτε μία ξαπλώστρα και όχι δύο..

...ορίστε κι η απόδειξη."

Μείναμε όλοι μας ξεροί.

"Αυτό που συνέβη να το γράψεις στο μπλογκ όπως και δήποτε!", μού είπαν έκπληκτοι οι φίλοι μου, οι οποίοι έμειναν βουβοί για τουλάχιστον ένα πεντάλεπτο, κοιτώντας μιά τα ρέστα και μιά την απόδειξη. 

Κι όσο για την τελευταία :  τυπικότατη! Και με τα ΦΠΑ της, και με τον δημοτικό φόρο της, και με τις 'άλλες κρατήσεις' της 

(μα ποιές διάολο 'άλλες κρατήσεις' κύριε Παπανδρέου μας; ποιές;)

πάει ακόμα μία Παρασκευή του Ιουλίου.. 

Να δούμε πότε επιτέλους θα αρχίσει 
και για μένα αυτό το καλοκαίρι...

Τι μάντεμα...;!

.