"Ποιές εἶναι οἱ προσδοκίες σου;" Δέν ἤξερα τί νά ἀπαντήσω. "Τί περιμένεις ἀπό μένα;" Δέν ἤξερα τί νά πῶ. Δέν εἴπα τίποτα. Δέν εἶχα τί νά πῶ. Δέν εἶχα νά πῶ κάτι πού νά ἀκούγεται ὤριμο, λογικό. Τέλος πάντων, κάτι ἀνάλογο πρός τήν ἡλικία μου . (Τί σημαίνει "ἡλικία";). Μέ ἀρχή μέση καί τέλος. Δέν ἤξερα ποῦ νά βάλω ἄνω τελεία, παράγραφο, ὑποσημείωση. Ἔτσι δηλαδή ὅπως ἔχω συνηθίσει νά μιλάω, νά γράφω και νά σκέφτομαι. (Τί σημαίνει "σκέφτομαι";). Δέν μποροῦσα νά βάλω τίς σκέψεις μου σέ ἕναν εἰρμό. ("εἰρμός"; pardon?). Μέ τόν τρόπο δηλαδή πού νομίζω πώς βάζω τίς σκέψεις μου σέ τάξη. (Τί σημαίνει "τάξη";) Ἐντάξει, ἄς ἀφήσουμε τή λέξη "τάξη". Ἄς μιλήσουμε γιά "τή σωστή σειρά". (Τί σημαίνει "σειρά";) Καί ἔτσι δέν εἴπα τίποτα. Βγῆκα ἀδιάβαστος. Μοῦ κακοφάνηκε. Ἀπό τήν ἄλλη, καιρό εἶχα νά δῶ πῶς εἶναι νά μήν ξέρεις τή "σωστή" ἀπάντηση.("σωστή";)Ἔχασα τίς ἐντυπώσεις! Ἔχασα τίς ἐντυπώσεις; Οὔτε αὐτό τό ξέρω. Δέν ξέρω τί νά πῶ. Μά τί προσδοκίες νά ἔχω; Ἀφού δέν ξέρω τί προσδοκίες ἔχω ἀπό τόν ἐαυτό μου ἐγώ ὁ ἴδιος. Τί προσδοκίες νά ἔχω; Ἀκόμα και ἡ 'στρεψόδικη' ἐρώτηση πού μοῦ ἤρθε στό μυαλό τοῦ τύπου "Εσύ τί προσδοκίες ἔχεις ἀπό μένα;", ὅσο καί νά μέ ἔβγαλε προσωρινά ἀπό τά δύσκολα, δέ μοῦ ἔδωσε οὔτε σέ μένα τόν ἴδιο τήν ἀρχική ἀπάντηση πού θά ἤθελα νά εἶχα δώσει πρῶτος.
Ἔχασα τίς ἐντυπώσεις!
Ἔχασα τίς ἐντυπώσεις;
Ἔχασα τίς ἐντυπώσεις;
(ωχ)
1 σχόλιο:
Χμμ... εάν πάνω στην κατάλληλη ύαλο (στο σημείο "stage" της φωτογραφίας) προσπαθείς να βάλεις τη ζωή... δεν θα κερδίσεις τίποτα. Θα δεις, για μια ακόμη φορά σύσταση και μόνο... δεν θα μάθεις το "γιατί" (και το καημένο το μικροσκόπιο δεν μπορεί να σου φωνάξει την απάντηση, δεν έχει αυτές τις προδιαγραφές).
"Ηλικία": Μέτρο κβαντισμού της διάρκειας της ζωής μας... που επιτρέπει σε όσους θέλουν να ασχολούνται με τη σχετική "κατηγοριοποίηση" ("στα Χ σου χρόνια πρέπει να έχεις το Υ, στα ΧΧ το ΥΥ, στα ΧΧΧ να είσαι Ζ" κτλ κτλ κτλ...)
Κάποιος κάποτε, μου είχε πει... "όταν έχεις πολλές επιλογές... είναι πολύ πιθανό στο τέλος να μην κάνεις τίποτα από αυτά.." να χαθείς στην ανάλυση, να ξεχαστείς και να φύγει ο χρόνος απλώς ψάχνοντας την καταλληλότερη. Από την άλλη, νομίζω πως όταν υπάρχουν επιλογές, αυτομάτως (!?!) κάπου δημιουργούνται "προσδοκίες" kai μακάρι να ήξερα πως ακριβώς λειτουργεί αυτός ο αλγόριθμος... μπουρλότο θα είχα ρίξει (αλλά νομίζω πως ο καθένας έχει τον δικό του, πράγμα ασύμφορο ως προς τα απαιτούμενα εκρηκτικά).
Με περιορίζω, σταματώντας με θετική προσέγγιση: "δημιούργησες για μια ακόμη φορά εντυπώσεις".
Δημοσίευση σχολίου