τσίπουρο (τό) = οὐσ. οὐδ. β'κλ.

Στή δεκαετία τοῦ '80 ὅταν ὅλοι οἱ μπόμπιρες πηγαίναμε στό μανάβικο μονολογῶντας "Τυρί, Ρύζι, Καφέ, Γάλα, Καμπᾶ", στόν Τύρναβο μονολογοῦσαν..."Φέτα, Ρύζι, Καφέ, Γάλα, Τσίπουρο". Καί δέν εἶναι τυχαῖο αὐτό. Ὁ Κάμπος φημίζεται γιά τά τυριά του ἔτσι κι ἀλλιῶς καί ὁ Τύρναβος εἶναι τό κύριο σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τούς ἀπανταχοῦ τσιπουροπότες -
καρατσεκαρισμένο!

Οὔζο καί Τσίπουρο
εἴδη πρώτης ἀνάγκης ἐν Τυρνάβω!

Δέν ἔχω τή φήμη τοῦ πότη καί μισῶ τή φέτα καί κάθε τυρί πού δέν εἶναι ψημένο ἤ τριμμένο. Καί στόν Τύρναβο εἶχα τήν τέλεια δικιολογία νά μήν ἐνδώσω στά τσίπουρα καί τούς μεζέδες πού τά συνόδευαν : ἕνας ..πιωμένος δικαστικός ἀντιπρόσωπος θά ἦταν ἡ ἐγγύηση γιά ζαλισμένα ἐκλογικά ἀποτελέσματα. Γιά νά μήν ἐπεκταθῶ στίς φῆμες ταραγμένων στιγμιότυπων στά ἐκλογικά τμήματα σέ προηγούμενες ἐκλογικές ἀναμετρήσεις καί δέν εἶχα καμμία ὄρεξη νά ἐπαναληφθοῦν..
Ἔτσι, ξενέρωτος πῆγα καί ξενέρωτος ἔφυγα ἀπό τόν Τύρναβο.

Εἶναι πάντως μῦθος ὅτι ὁ Τύρναβος εἶναι μόνο γιά τσιπουροκαταστάσεις καί τυρολαγνεῖες. Σέ ἀντίθεση μέ τήν χαρακτηριστική ντοπιολαλιά (πολύ μελωδική καί σχεδόν γοητευτική γιά ἕνα νησιώτικο αὐτί) ὁ Τύρναβος τελικά θά μποροῦσε νά σημαίνει καί...Γραμματική!
Ἀπόδειξη:
τό πιό καλοδιατηρημένο νεοκλασικό σπίτι πού ὁ Δῆμος Τυρνάβου φρόντισε νά τό ἀναδείξει ὅσο καλύτερα μποροῦσε (καί συγχαρητήρια γι΄αὐτό!) γιά ἕναν καί μόνο λόγο. Πρόκειται γιά τό σπίτι πού γεννήθηκε καί μεγάλωσε ὁ πιό...πολυδιαβασμένος Τυρναβίτης ὅλων τῶν ἐποχῶν, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Ἀχιλλέα Τζάρτζανο.

ὁ Ἀχιλλέας Τζάρτζανος
ὑπομειδιῶν ἀσπρόμαυρα σέ κάποιο ἀπό τά γραφεῖα τοῦ Δημαρχείου

Πόσες γενιές καί γενιές μαθητῶν στήν Ἑλλάδα καί στήν Κύπρο δέν ἔμαθαν ἀρχαῖα Ἑλληνικά ἀπό τίς σελίδες τῆς γραμματικῆς Του; Καί τό κεφαλαῖο Ταῦ δέν γράφτηκε κατά λάθος.

Δέν μπορῶ νά σᾶς περιγράψω πόσο συγκινήθηκα.
Μπορεῖ καί νά τό παράκανα λίγο, ἀλλά πρέπει νά σᾶς ἐξομολογηθῶ ὅτι τό πιό...πολυφωτογραφημένο ἀξιοθέατο ὅσες μέρες εἶχα τήν τύχη νά βρίσκομαι στόν Κάμπο δέν ἦταν κανένα ἄλλο παρά τό σπίτι τοῦ Τζάρτζανου, τή γραμματική τοῦ ὁποίου θυμᾶμαι ὅτι τήν εἶχα καταμουτζουρώσει στό Λύκειο. Εἶχα μιά σχέση ἀγάπης-μίσους μέ τήν τότε πρασινωπή ἔκδοση τοῦ ΟΕΔΒ καί πάντα ἔνιωθα ἔκπληξη ὅταν συνειδητοποιοῦσα ὅτι τά παραδείγματα καί ὁ τρόπος "διδαχῆς" τοῦ Τζάρτζανου ἀποτελοῦσαν κοινό κτῆμα δικό μου ἀλλά καί τόσων καί τόσων ἀνθρώπων πού εἶχαν ἀποφοιτήσει ἀπό τό ἑλληνικό ἐκπαιδευτικό σύστημα δεκαετίιιιιες ἐπί δεκαετιῶν πρίν ἀπό μένα.


Οἱ λέξεις, οἱ κλίσεις, οἱ φωνές - ὅλα ὅσα θά μποροῦσε κανείς νά πεῖ πώς ἀποτελοῦν τό... συλλογικό ἀσυνείδητο κάθε ἀπόφοιτου Λυκείου τῆς χώρας. Καί δέν περίμενα νά βρῶ ἕναν τέτοιον "ἀόρατο κρίκο" πού νά συνδέει τόσες γενιές ἐδῶ, στόν Τύρναβο, πού μέχρι καί τά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1910 ἦταν ἄλλη μιά παραμεθώριος περιοχή, ὅπως ἀκριβῶς τήν ἔζησε ὁ ἄνθρωπος πού οὔτε λίγο οὔτε οὔτε πολύ, μᾶς ..ἔμαθε Ἑλληνικά

ἕπεται συνέχεια...