ἄρον-ἄρον τά σπορτέξ σου..

Ἔλεγα σ'αὐτή μου τήν ἀνάρτηση νά τραβήξω πρός Τύρναβο μεριά. Περνῶντας ὄμως μέ μιά ματιά τίς φωτογραφίες τῆς ψηφιακῆς μου, ἔπαθα γιά ἀκόμη μιά φορά αὐτό πού παθαίνω πάντα ὅταν ἀντικρύζω μπροστά μου ἕνα...ποτάμι. Καί νά μή σᾶς φαίνεται περίεργο αὐτό. Ἕνας νησιῶτης γέννημα-θρέμα δέ βλέπει ποτάμια καί λίμνες κάθε μέρα.

Ἕνα τσιγάρο δρόμο λοιπόν ἀπό τό κέντρο τῆς Λάρισας καί πρίν καλά-καλά φύγει ἡ γεύση τοῦ καφέ ἀπό τό στόμα, νά'τος ὁ Πηνειός! Μέσα στό κέντρο τῆς πόλης μέ τίς ὄχθες καί τίς γέφυρές του. Πράσινο παντού, σέ ὅλες του τίς ἀποχρώσεις.

Μοῦ ἦταν πάντα δύσκολο νά φανταστῶ πῶς μπορεῖ νά ζεῖ μιά πόλη δίχως ...θάλασσα. Ἀκόμα καί σέ περιόδους τῆς ζωῆς μου πού ἔμενα σέ μέρη δίχως αὐτό τό θαλάσσιο "σύνορο", καί ὅσο καί νά μέ ἐκνεύριζε ἡ ὕπαρξή του στή γενέτειρα, τελικά πάντα ἀναζητοῦσα νά βλέπω "ποῦ τέλος πάντων τελειώνει αὐτή ἡ πόλη". Καί τό τελείωμά της ἔπρεπε πάντα νά εἶναι χρώματος μπλέ καί μέ ἁλμυρή γεύση. Ἔπρεπε νά φτάσω στά 37 μου χρόνια γιά νά δῶ πώς τελικά ...νοεῖται "ζωή" σέ μία πόλη χωρίς θάλασσα, ἀλλά μέ ..ποτάμι! (σᾶς εἶπα, δέν εἶναι γιά ὅλον τόν κόσμο τόσα αὐτονόητα ὅλα αὐτά..γελᾶτε;)

ἀπ'τήν .."καλή"

κι ἀπ'τήν.. "ἀνάποδη"

Ἄν μέ ρώταγε κάποιος "πότε κατάλαβες ὅτι βρίσκεσαι στόν Θεσσαλικό Κάμπο", θά ἔλεγα αὐθόρμητα ὅτι τό συνειδητοποίησα ἐκεῖνο τό ἀπόγευμα πρός σούρουπο, στήν πράσινη ὄχθη τοῦ Πηνειοῦ, ὅταν δεκάδες λαρισαῖοι καί λαρισαῖες κάθε ἠλικίας περπατοῦσαν μέ τίς φόρμες τους πάνω-κάτω στά δρομάκια τοῦ πάρκου στίς δύο ὄχθες τοῦ ποταμοῦ. Ἀδιανόητη σκηνή γιά μᾶς ἐδῶ στό νησί. Ὄχι μόνο γιατί ...δέν ὑπάρχει ποταμός καί ὄχθη ἀλλά γιατί ὅσα χρόνια ζῶ στή Ρόδο, μπορῶ νά πῶ μέ βεβαιότητα ὅτι ὁ μέσος ροδίτης μπορεῖ νά ζήσει καί χωρίς τζόγκινγκ.. Γιά τόν μέσο λαρισαῖο ὄμως φαίνεται πώς εἶναι must νά γυρίσει στό σπίτι του μετά τή δουλειά, νά βάλει τίς φόρμες καί τά σπορτέξ καί νά παίρνει τούς (πάντα ἐπίπεδους) δρόμους. Καί αὐτό τό βρίσκω πραγματικά πολύ ὠραῖο πράγμα.

Μή γελάσετε πού μοῦ φαίνεται τόσο περίεργο (καί τό κάνω θέμα γιά ἀνάρτηση). Εἰλικρινά, ἄν ἔχω νά θυμᾶμαι κάτι χαρακτηριστικό ἀπό τή Λάρισα, εἶναι αὐτές οἱ.. ἐξωτικές εἰκόνες πού ἀκολουθοῦν! Δεῖγμα τοῦ πόσο πραγματικά "ζοῦν" οἱ λαρισαῖοι τήν πόλη τους καί ὅση φύση ἔχει διασωθεῖ ἀνάμεσα στό ἀδυσώπητο ἱπποδάμειο τσιμέντο τῆς πρωτεύουσας τοῦ Κάμπου.

Μέ τά πολλά λόγια ὄμως, νά πού σουρούπωσε τελικά..
Στήν ἑπόμενη ἀνάρτηση σᾶς ὑπόσχομαι Τύρναβο καί μόνο Τύρναβο.

πππποοολλλύ μ'άρἐσει αὐτή ἡ φωτό..
(ἀπ'τά χεράκια μου)

ἔπεται συνέχεια...