goodmorning sunshines

"Κλέφτης! Κλέφτης! Πιάστε τον!!"

Ὁ χειρότερος τρόπος γιά νά ξυπνήσεις ἀπό hangover ἔχοντας συμπληρώσει μόλις 3 ὥρες ὕπνου. Ποδοβολητά ἔξω ἀπό τίς κλειστές γρίλιες τοῦ παράθυρου τοῦ ὑπνοδωματίου. Ἀμέσως μετά , κι ἄλλα ποδοβολητά, προφανῶς αὐτά τοῦ θύματος. Μετά, τό κλάκ ἀπό τό μηχανάκι καί στό τέλος τό μηχανάκι νά τρέχει διαολεμένα. Καί μετά... κλάματα!
"Πάει ὁ μισθός μου. Πάει."
Λυγμοί μεσόκοπου ἄνδρα στά κάγκελα τῆς πολυκατοικίας πού μένω.

Σιωπή.

Ἔτσι ἀκριβῶς ξύπνησα σήμερα μέσα στό πεντακάθαρο καί (ἐκνευριστικά) παν-τακτοποιημένο μου διαμέρισμα, μετά τίς ὥρες ἐπί ὡρῶν χθεσινῆς φασίνας.

Ἡ ὥρα τοῦ καφέ. Πικρός.

Σάν νά ἀκούω τά λόγια τοῦ ἕλληνα ξεναγοῦ, ὅπως ἀκριβῶς μοῦ τά μέτέφεραν συγγενεῖς μου ἀφοῦ εἴχαν ἐπιστρέψει ἀπό τήν Ἀργεντινή πρίν δυό χρόνια.
"Προσοχή στά πορτοφόλια σας καί σέ ὅ,τι ἔχετε πάνω σας πού στοιχίζει πάνω ἀπό 10 εὐρώ. Μή σᾶς νοιάζουν τά νεαρά ἄτομα μέ σκουλαρίκια ἤ οἱ ρακένδυτοι ζητιάνοι. Αυτοί εἰδικά εἶναι παντελῶς ἀκίνδυνοι!! Μακρυά ἀπό τούς καλοντυμένους μεσόκοπους κύριους μέ καπέλα καί γραββάτες πού σᾶς ρωτοῦν τί ὥρα εἶναι μέρα μεσημέρι στό κέντρο τοῦ Μπουένος Ἄϊρες! Μακρυά ἀπό τίς καλοβαμμένες 40χρονες ξανθές κυρίες πού πίνουν μόνες τους καφέ στά μοδάτα ἐστιατόρια τῶν κεντρικῶν μπουλβάρ! Μακρυά ἀπό τούς ἀθώους γεράκους πού θά καθήσουν δίπλα σας στά ΜακΝτόναλντς!"

Ἀλήθεια, τί μᾶς περιμένει τόν ἐρχόμενο Ὀκτώβριο, ὅταν οἱ ἄφαντοι τουρίστες θά ἔχουν ὄντως παραμείνει ἄφαντοι; Ὅταν οἱ ἀκάλυπτες ἐπιταγές θά κλείνουν σπίτια; Ὅταν τά σοῦπερ-ντοῦπερ αὐτοκίνητα θά μένουν κρυμμένα σέ γκαράζ μέ τίς πινακίδες τους καλά κλειδωμένες σέ κάποια συρτάρια μέσα στά δανεισμένα σπίτια, προκειμένου νά μήν τά πάρουν χαμπάρι οἱ δαιμώνιοι δικαστικοί ἐπιμελητές καί οἱ τράπεζες πού θά ζητοῦν τό αἵμα τους πίσω;
Δέν πειράζει ὄμως. Μέχρι νά ἔρθουν ἐκεῖνες οἱ μέρες, θά συνεχίζει νά ρέει ὑπέρ-αρκετό ἀλκοόλ στά γεμάτα μπάρ γιά τούς ντόπιους, πού μοῦ δίνουν τήν ἐντύπωση ὅτι θέλουν νά ξορκίσουν τό κακό παραγγέλνοντας ἀκόμα ἕνα βαρύ μοχίτο μέ μπόλικη μέντα.

Ποῦ πᾶμε;

Sinead O'Connor - Don't Cry For Me Argentina

Τά περίεργα παιχνίδια τοῦ μυαλοῦ.
Ἕνα στιγμιαῖο φλάς-μπάκ καμμιά εἰκοσαετία πρίν.
"Γαβριήλ πάρε τά κλειδιά τοῦ σπιτιοῦ.
Ἀπό σήμερα κλειδώνουμε τήν πόρτα τῆς ἐξώπορτας τῆς πολυκατοικίας."

Θυμᾶμαι τότε αὐτή ἡ ἀτάκα τῆς μάνας μου μοῦ εἴχε ἀκουστεῖ ἀπίστευτη.
Ἄκου νά κλειδώνουμε τό σπίτι μας στά καλά καθούμενα.
Καί ὅσοι ἀπό σᾶς εἴστε γύρω στά 35 καί Ροδίτες, δέν μπορεῖ ,
κάτι θά σᾶς θύμησα.

Πάω νά βάλω πλυντήριο.
Ἡ χθεσινή ἐπιχείρηση συνεχίζεται