Νά μιά εἴδηση πού (ἄγνωστο γιατί)
δέν ἔγινε πρωτοσέλιδο στά Ἑλλαδικά ΜΜΕ.
δέν ἔγινε πρωτοσέλιδο στά Ἑλλαδικά ΜΜΕ.
Ὀρίστε τί συνέβη λίγες μέρες πρίν στή συνοικία τῆς Φανερωμένης, στό τμῆμα τῆς παλιᾶς πόλης τῆς Λευκωσίας, ἀνάμεσα στίς ἐλεύθερες περιοχές, στήν ἐλεγχόμενη ἀπό τόν ΟΗΕ 'νεκρή ζώνη' καί σέ προκεχωρημένο φυλάκιο τοῦ κατοχικοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ, ἀκριβῶς δίπλα ἀπό τά σπίτια τῶν Ἑλληνοκυπρίων.
Σᾶς μεταφέρω τό γεγονός, ὅπως ἀνακοινώθηκε στίς εἰδήσεις:
19χρονος στρατιώτης της Εθνικής Φρουράς της Κύπρου, στα στρατιωτικά κρατητήρια, αφού εισήλθε σε τουρκικό φυλάκιο στην «πράσινη γραμμή», όπου κατέβασε τουρκική σημαία, την οποία και απέσπασε ως λάφυρο μαζί με ένα κράνος και ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο. Ο στρατιώτης μπήκε στο μη επανδρωμένο τουρκικό φυλάκιο, το οποίο απέχει 50 μέτρα από το φυλάκιό του στην περιοχή της Λευκωσίας, ένοπλος και αφού είχε εγκαταλείψει την σκοπιά του. Αργότερα παρουσιάστηκε στον αξιωματικό του φυλακίου επιδεικνύοντας την σημαία, περιμένοντας προφανώς εύσημα. Ο αξιωματικός ειδοποίησε το Γενικό Επιτελείο της Εθνικής Φρουράς, το οποίο έδωσε οδηγίες για την σύλληψή του, ενώ υπήρξε άμεση επαφή με την Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ και διευθετήθηκε η επιστροφή της σημαίας και των εξαρτήσεων στις τουρκικές δυνάμεις. Ο κύπριος στρατιώτης τιμωρήθηκε με 20 μέρες αυστηρής φυλάκισης. Η κυπριακή κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα της χώρας καταδίκασαν την ενέργεια του στρατιώτη, ο οποίος αναμένεται να προσαχθεί στο Στρατοδικείο, θεωρώντας ότι θα μπορούσε να προκληθεί θερμό επεισόδιο, ενώ διπλασιάστηκαν οι θέσεις σκοπιάς, υπό τον φόβο αντιποίνων.
(πηγή : www.tvxs.gr)
Λευκωσία -"Νεκρή Ζώνη"
Πολλές καί ποικίλες οἱ ἀναρτήσεις τῶν Κύπριων μπλόγκερ γιά τό θέμα, πολλά καί ποικίλα τά σχόλια πού τίς συνοδεύουν. Οἱ διαφορετικές τοποθετήσεις ὅσον ἀφορᾶ τόν χαρακτηρισμό αὐτῆς τῆς πράξης τοῦ στρατιώτη δίνουν τό στίγμα τῆς ἐποχῆς πού βιῶνει μία χώρα "ἡμικατεχόμενη" ἀλλά καί τό πῶς ἀντιλαμβάνεται ὁ μέσος Κύπριος πολίτης τούς ὅρους "ἀντίσταση", "ἀντίδραση", "ἀπερισκεψία" ἤ "ἡρωισμός" μετά ἀπό 34 καί βάλε χρόνια παρουσίας τοῦ Ἀττίλα ἀκριβῶς ἔξω ἀπό τήν πόρτα τῶν κατοίκων τῆς μοναδικῆς εὐρωπαϊκῆς γειτονιᾶς πού ἔμαθε νά ζεῖ μέ αὐτό πού ἐμεῖς στήν κυρίως Ἑλλάδα ἀκοῦμε ἀδιάφορα (ἤ δέν ἀναφέρουμε κἄν!!) ὡς "διχοτόμηση", ὡς "κατοχή" ἤ -ἀκόμα πιό ἄχρωμα, ἀλλά...politically correct- "παρουσία τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων στήν Κύπρο". Δέν ξέρω ἄν εἶναι κατάλληλη ἡ στιγμή γιά συμπεράσματα.
Θεωρῶ ὄμως πώς εἰδικά αὐτές τίς μέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας -πού γιά μένα πάντα ἦταν καί εἶναι μέρες ἐνδοσκόπησης, ἀπολογισμοῦ καί αὐτοκριτικῆς- καλό θά ἦταν νά μεταφερθοῦμε -ἔστω νοερά- σέ ἕνα ἀπό τά σπίτια τῆς γλυκόπικρης συνοικίας τῆς Φανερωμένης τῆς Λευκωσίας, πού ἡ μεσοτοιχία τους συμπίπτει μέ τήν νοητή ἐκείνη γραμμή πού ἔχει βαφτεῖ μέ χρῶμα πράσινο
-ἀλήθεια, γιατί διάλεξαν αὐτό τό χρῶμα;- .
Ἀπό κάποιο ἀπ'αὐτά τά σπίτια, κάποια ἀνώνυμη πού ὑπέγραψε ὥς Μ.Μ. ἔστειλε τή δική της "πολεμική" ἀνταπόκριση, ὑπό μορφήν σχολίου στή σχετική ἀνάρτηση τοῦ καλοῦ φίλου καί λευκωσιάτη μπλόγκερ Μαρίνου Κλεάνθους.
Σᾶς τήν παραθέτω αὐτούσια,
γραμμένη μέ αὐτό τό τόσο γλυκό (ἀλλά καί τόσο "ροδίτικο") κυπριακό ἰδίωμα..
ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΡΟ
Στούντο σημείο έχω τζεγώ το σπίτι μου. ΄Ήταν εγκατελειμένος ούλλος ο δρόμος που τες φασαρίες του 63 (για να μεν ξεχάνουμε ότι την πράσινη γραμμή στην Λευκωσία εν την έφερεν η εισβολή). 'Αμαν αποφασίσαμεν να το κατοικήσουμε εσηκώναμε βαρέλλες που το σύνορο. Τζε εχτίσαμε το περιτοίχισμα πκιό τζεί μες την νεκρή ζώνη τζε αστειευκούμαστε ότι εν το μοναδικό σημείο που οι ελληνοκύπριοι επανακτίσαν εδάφη. Θυμούμαι ότι εμελετούσαμε την πορεία που μπορεί να έσιει η σφαίρα που το φυλάκιο τζε εχτίσαμεν τζαμέ τοίχον που μπετόν ναμεν το διαπερνά. Τζε εκάμαμεν τον όσον ψηλό εχρειάζετουν για ναμεν μπορούν να τον σκαρφαλώνουν τα μωρά. Άλλά όι παραπάνω.
"Δεν είναι λίγο πράγμα να ακούς τις κουβέντες των τούρκων στρατιωτών. Να τους βλέπεις στα μάτια, να σε βρίζουν και να σου ρίχνουν πέτρες." Η εμπειρία μας εμάς δαμέ έννεν ακριβώς έτσι. Ναι εξυπνήσαν μας πολλές φορές οι φωνές τζε οι ξιτιμασιές των στρατιωτών που αλληλοβρίζουνταν. Τζε των ποτζεί τζε των ποδά - μα παραπάνω των ποδά - τζε εγύριζα τα φυλάκια με τες πυζιάμες να τους σταματήσω να με ξυπνήσουν τα μωρά.
Η πκιό φοητσιάρικη φάση για μένα ήταν που ένας συγκεκριμένος στρατιώτης ποτζεί εφώναζεν στα μωρά "ελάτε να σας δώσω πράμματα" τζε αναγκάστηκα να καλέσω τα Ηνωμένα Έθνη να τον σταματήσω. Που την άλλη έτυχε μου 2/3 φορές να φωνάξω αυθόρμητα "γεια σου καρτάσιη" στον καλοφωνάρη στρατιώτη που ετραουδούσε μες στην σκοπιά.
Πριν να ανοίξουν τα σύνορα, έπισκέφτηκεν μας ένας Τουρκοκύπριος αριστερός που έφυεν τζε εμίνησκε ποδά γιατί ήταν να τον βάλει φυλακή το καθεστώς. Το σπίτι του εν κάπου στην άλλη πλευρά του ποταμού. Εστάθηκεν πας το σύνορο τζε εφώναζεν της μάνας του να τον ακούσει. Εφώναζε ώραν πολλήν χωρίς ανταπόκριση. Έλυσα τζε έσταξα.
Ακούαμε συχνά μωρά να παίζουν τζε ήταν το όνειρό μου να ππέσει το τοίχος να πάω να τα έβρω. Τον Απρίλη του 2004 αποφασίσαμε με την γειτόνισσα μου να περάσουμε απέναντι να γνωρίσουμε τους άλλους μας γείτονες τζε να γυρέψουμε τα μωρά. Εν επρολάβαμεν. Εκαθούμαστε στην αυλή τζε θωρούμε 4 πλάσματα άγνωστα πόξω να μας σιερετούν. "We are your neighbours from the other side - we would like to meet you." Χωρίς να το θέλουμε ελουθήκαμε του κλαμάτου.
Τα μωρά 2 αγοράκια συνομήλικα των δικών μας. Ο παππούς εθύμισε μου πολλά τον παπά μου - ένας μορφωμένος κυπραίος με το βίωμα της αγροτικής κοινωνίας τζε της κυπριακής φύσης καταγραμμένο πάνω του. Η γιαγιά πολλήν χάζι. Αρέσκει της να τραουδά Ελληνικά τραούδκια όπως το «έχω ένα μυστικό» τζε η πρώτη της ερώτηση ήταν αν ζιει η Βουγιουκλάκη.
Μ.Μ.