ξανά ρεκόρ

Καθώς πλησίαζαν οἱ μέρες τῆς συναυλίας τῆς Ἴριδας Μαυράκη δέ σᾶς κρύβω πώς ὑπό τή σκιά τῶν γεγονότων δέν ἀπέκλεια τήν πιθανότητα νά μήν ἀποφασίσουν οἱ Ροδίτες νά βγοῦν ἀπό τά σπίτια τους , γιά νά μήν πῶ ὅτι δέν θά ἦταν ἀπίθανο ἀκόμα καί νά ματαιωθεῖ. Εὐτυχῶς διαψεύσθηκα καί εἶδα τό Δημοτικό μας Θέατρο γιά δεύτερη φορά μετά τό ἀφιέρωμα στήν Ἐλληνική Ὀπερέττα νά εἶναι 100% γεμάτο, καί στήν πλατεία καί στόν ἐξώστη. Λέω, λοιπόν, νά ἐλαφρύνω λίγο τό κλίμα μετά τά ὅσα εἴδαμε καί ζήσαμε τή φοβερή αὐτή ἑβδομάδα πού πέρασε καί -γιά ὅσους (λίγους) δέ βρέθηκαν στή χθεσινή συναυλία ἤ γιά ὅσους (πολλούς) ἐκ τῶν πραγμάτων δέν ἦταν δυνατόν νά εἶναι μαζί μας- ἰδού μερικά μαγνητοσκοπημένα ἀποσπάσματα πού τρἀβηξα ἀπό τόν γεμάτο ἐξώστη. Ὁ ἤχος πού κατάφερε νά τραβήξει ἡ ψηφιακή φωτογραφική μου μηχανή σαφῶς ἀδικεῖ τόσο τήν ἐξαιρετικά πλούσια σέ ἠχόχρωμα φωνή τῆς Ἴριδας ὅσο καί τήν πραγματικά ἐντυπωσιακή ἐμφάνιση τῆς Ὀρχήστρας Δωματίου τοῦ Μαρμαρίς.
Πιστεύω ὄμως πώς πατῶντας play θά διαπιστώσετε πόσο ζεστά ἐξελίχθηκε ἡ χθεσινή βραδυά, καταφέρνοντας νά μᾶς ταξιδέψει μακρυά ἀπό τήν πολλαπλά θλιβερή μας πραγματικότητα.

Çırak Aranıyor
μουσική-Zülfü Livaneli στίχοι-Refik Durbaş

Ἦταν ἡ πρώτη φορά πού εἴδα τήν Ἴριδα νά τραγουδᾶ στή σκηνή καί μετά ἀπό τόσες ὥρες πού εἴχα περάσει μαζί τίς τελευταῖες ἑβδομάδες, διαπίστωσα χθές πόσο αὐθεντικά καί ἄμεσα ἐπικοινωνεῖ μέ τό κοινό της. Δέν εἴδα τίποτα ψεύτικο πάνω της. Εἴδα τήν Ἴριδα πού γνωρίζω καί ἐξετίμησα κάθε μέρα καί περισσότερο. Ἦταν σάν νά μέ ὑποδέχθηκε παρέα μέ τούς παλιούς της φίλους στό σαλόνι τοῦ σπιτιοῦ της. Μᾶς φίλεψε, μᾶς ρώτησε πῶς τά περνᾶμε καί μᾶς διηγήθηκε τά ταξίδια της. Ὅπως κάνει ἕνας ταξιδευτής που περιπλανήθηκε γιά πολύ καιρό καί τελικά ἀποφάσισε νά γυρίσει στό σπίτι πού πεθύμησε. Χωρίς βέβαια αὐτό νά σημαίνει ὅτι δέν ἐτοιμάζεται γιά τήν ἐπόμενη περιπλάνηση.

Ἐντυπωσιακή ἦταν ἡ ὀρχήστρα πού τή συνόδευσε, ἀποτελούμενη ἀπό διαλεγμένους μουσικούς-μέλη ἄλλων συμφωνικῶν συνόλων τῆς γείτονος, καί πού στελεχώνουν ἐξ ὁλοκλήρου τή συμφωνική ὀρχήστρα τοῦ Δήμου τοῦ Μαρμαρίς.
(μήπως θά'πρεπε νά παραδειγματισθοῦμε; δέν μοῦ ἀκούγεται ἀκατόρθωτο..)

Scarborough Fair
ἀγγλικό παραδοσιακό τραγούδι

Γιά πρώτη φορά λοιπόν, οἱ δύο παραθαλάσσιες πόλεις μας συναντήθηκαν μουσικά, ἀνοίγοντας νέους ὁρίζοντες στά καλλιτεχνικά τοπικά δρώμενα, πράγμα πολλαπλά σημαντικό. Το χθεσινό μουσικό συναπάντημα ἦταν ὄμως σημαντικό καί γιά ἀκόμα ἕνα λόγο:
Ὅσο καί νά ἀκούγεται περίεργο -ἀλλά ξέχασα, στήν Ἐλλάδα ζῶ- ἀπό χθές τό βράδυ ἡ Ρόδος στερεῖται ἀκόμα μία πρωτοτυπία πού χαρακτήριζε τήν πολιτιστική της ὑποδομή ἐδῶ καί ..28 ὁλόκληρα χρόνια :
Τό Δημοτικό Θέατρο τῆς Ρόδου, γιά ὅσους δέν τό ξέρουν, ὑπήρξε ἐπί 28 συναπτά ἔτη τό μοναδικό θέατρο τῆς χώρας πού ..δέν εἴχε καμαρίνια (!!!). Πεῖτε το ἀδιαφορία, πεῖτε το πρωτοτυπία, ἴσως ἔφταιξε ὁ...καλός καιρός ἤ ὁ καταγάλαζος οὐρανός (πού ἀστραπές σίγουρα δέ φοβᾶται..), φαίνεται πώς ἀπό τό 1980 καί μετά οἱ ἁρμόδιοι δέν εἴχαν θεωρήσει καί πολύ σημαντικό γιά ἕνα θέατρο νά λειτουργοῦν τά καμαρίνια του(!!) Αὐτή ἡ θλιβερή πρωτοτυπία λοιπόν, δέν θά μᾶς χαρακτηρίζει πιά, ἔστω καί μέ λίγη καθυστέρηση..
Εὐτυχῶς, διανύουμε τήν ἐποχή τῆς ἰδιωτικῆς χορηγείας καί εὐτυχῶς ἡ ροδιακή κατασκευαστική ἐταιρεία Κ&Δ Μαντικός δούλεψε μέρα-νύχτα γιά νά μή γίνουμε "θέμα" στίς στῆλες τῶν ἐφημερίδων "ἀπέναντι" -ὅπως μέ νόημα συνηθίζουμε νά ἀποκαλοῦμε ἐδῶ τά τουρκικά παράλια-.
Καί, ναί, νομίζω πώς ἄξιζε τόν κόπο αὐτή ἡ (ἔστω) γκρίζα διαφήμιση..

Ἴριδα μπράβο σου. Πολύ μοῦ ἄρεσες.