λάθος εξισώσεις

Και με τη βοήθεια του Θεού, έφτασα στα Ιεροσόλυμα. Να'ναι καλά βέβαια και το δεκαθέσιο λεωφορειάκι, που εδώ το λένε sherut. Το ταξίδι με τα λεωφορεία αυτά θεωρούνται πιο γρήγορα , τα ωράρια είναι πιο ευέλικτα και -όπως λένε και οι σχετικές στατιστικές- είναι ασφαλέστερα από τους γνωστούς κινδύνους σε σχέση με τα λεωφορεία της γραμμής -και ο νοών νοείτω, φτου και μακρυά από μας-.

ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ είπα!

Η διαδρομή από το Τελ Αβίβ έως το κέντρο της Νέας Πόλης της Ιερουσαλήμ διαρκεί όχι περισσότερο από 50 λεπτά σε μια νορμάλ μέρα. Το τέρμα των sherut βρίσκεται στη μέση της διάσημης Jaffa Road. Όχι , δεν κάνω τον έξυπνο με τα ονόματα των δρόμων και τις γωνίες, αλλά δε γίνεται να αναφερθώ στην Ιερουσαλήμ και να μην εξηγήσω ποιός είναι αυτός ο δρόμος. Η Jaffa Road έχει το θλιβερό προνόμιο να έχει φιλοξενήσει δεκάδες δεκάδων επιθέσεις αυτοκτονίας κατά τη διάρκεια των ετών. Στο δρόμο αυτό έχει ανατιναχτεί ό,τι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Καφετέριες, εστιατόρια, αυτοκίνητα, λεωφορεία, στάσεις λεωφορείων, μαγαζιά, άνδρες, γυναίκες, κάδοι απορριμάτων. Το μόνο που ίσως δεν έχει γίνει ακόμα είναι να πέσει αεροπλάνο στη μέση του πεζοδρομίου -και δεν επεκτείνομαι γιατί μετά θα με πούνε γρουσούζη-. Κάθε γωνιά και μπαμ εν ολίγοις.
Και ο μέσος λογικός άνθρωπος ίσως ρωτήσει: "καλά, αφού ξέρουν ότι η οδός αυτή μυρίζει μπαρούτι, γιατί συνεχίζει ο κόσμος να περνάει από δω και δεν την αποφεύγει;". Η απάντηση είναι εξ ίσου απλή : επειδή είναι αδύνατον να γίνει αυτό, αφού η Jaffa Road είναι η σημαντικότερη συγκοινωνιακή αρτηρία που συνδέει την Παλιά Πόλη με την Νέα Πόλη της Ιερουσαλήμ και με το που μπλοκάρει αυτή, στομώνει όλο το σύστημα. Είναι δηλαδή σαν να θέλει κανείς π.χ. να φτάσει στο Σύνταγμα χωρίς να περάσει από τη Σταδίου, Αμαλίας , Πανεπιστημίου και Μητροπόλεως μαζί... Γίνονται αυτά; Ίσως ναι (αλλά αφού γκρεμιστεί η..Βουλή, λέμε τώρα).

Περιέργως, με το που μπήκε το sherut στη Jaffa Road, δεν άκουσα ούτε μια φορά ένα κορνάρισμα, ούτε μια σειρήνα περιπολικού (αυτές σφυρίζουν υπάρχει/δεν υπάρχει λόγος και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το κάνουν αυτό στους έρμους τους ντόπιους), ούτε μια σειρήνα ασθενοφόρου (κι αυτές σφυρίζουν όποτε θέλουν- κι αυτό ακατανόητο) . Μία άκρα του Τάφου σιωπή.
Το sherut σταμάτησε στο γνωστό τέρμα (γωνία Jaffa Rd και Ραββίνου Κουκ) και από περιέργεια ρώτησα αν η αστυνομία έκλεισε το δρόμο για κάποιο λόγο. Χωρίς να ακούσω την απάντηση, είδα την εξής κατάσταση :

κοιτάζοντας δεξιά

....και αριστερά

Όλη η πόλη ένα εργοτάξιο. Και θα συνεχίσει να είναι για μια διετία ακόμα, ώσπου να φτιαχτεί το... τραμ (!!!)
Κααααααααλά, είμαστε κι εμείς, αλλά είναι κι οι Ισραηλινοί ώρες ώρες βρε παιδί μου...
Πού ξανακούστηκε να δίνονται τόσα χρήματα για τη δημιουργία νέου μέσου μαζικής μεταφοράς ειδικά σε μια χώρα που το αδύνατό της σημείο είναι ακριβώς τα ... μέσα μαζικής μεταφοράς αφού οι πολίτες είναι πάρα πολύ απρόθυμοι να τα χρησιμοποιούν!!
Και για να τα πούμε πιο λιανά, ποιός λογικός άνθρωπος που ΔΕΝ ανεβαίνει σε λεωφορείο στο Ισραήλ -που χωράει μάξιμουμ 80 άτομα- θα ανέβει στα βαγόνια του τραμ, που -όπως μου είπε ένας ταξιτζής- το κάθε βαγόνι θα χωράει έως και 500 επιβάτες;

Δεν είναι λογικότατη αυτή η ερώτηση;
ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟΤΑΤΗ -
ΟΥΤΕ Η ΕΡΩΤΗΣΗ ,
ΟΥΤΕ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ.

Αλλά ποιός μας είπε ότι η Ιερουσαλήμ είναι μια λογική πόλη; (όταν μάλιστα η ασφάλεια των δημοσίων συγκοινωνιών είναι αντιστρόφως ανάλογη σε σχέση με τον αριθμό των επιβαινόντων...) Και ας μην αρχίσω να το δουλεύω περισσότερο στο μυαλό μου, γιατί ..δε θέλω. Τουλάχιστον όχι όσο είμαι εδώ


Έτσι λοιπόν , τα καλά νέα είναι ότι:
α)η Jaffa Road είναι ήρεμη, αφού δεν κουνιέται ούτε φύλλο, ούτε λεωφορείο, ούτε τίποτα από τα άλλα κατά καιρούς ιπτάμενα αντικείμενα
β)φυσάει καταπληκτιός αέρας χωρίς υγρασία και το βράδυ μην πω ότι κάνει κρύο κιόλας
γ)κανείς δεν πλησιάζει το κέντρο της πόλης και άρα δεν υπάρχει λόγος να πλησιάσει και κανείς άλλος που δεν θα τον νοιάζει αν τα μαγαζιά έχουν ή δεν έχουν εκπτώσεις (το πιάσατε ή ακόμα;).