Μερικές φορές αναρωτιέμαι πόσο δυνατός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος. Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το blog της 27χρονης Emily McArthur.
Ο καρκίκος στις ωοθήκες τη χτύπησε πριν δύο χρόνια και μετά από εγχείριση που έκανε οι γιατροί την διαβεβαίωσαν ότι το θέμα είχε τελειώσει. Τον περασμένο Μάιο ο απρόσκλητος επισκέπτης επέστρεψε. Αρχές Αυγούστου 2007 η νεαρή αγγλίδα απέκτησε το ηλεκτρονικό της ημερολόγιο, περιγράφοντας μέρα με τη μέρα τις ιατρικές της εξετάσεις, τις συμβουλές των γιατρών, πόσες μέρες απομένουν από την επόμενη χημειοθεραπεία και πόσες έχουν περάσει από την προηγούμενη, ακόμα και την αποβολή των δίδυμων παιδιών της που είχε προλάβει να συλλάβει κατά την περίοδο που πίστευε ότι η μάχη με την αρρώστια είχε κερδηθεί οριστικά. Παράλληλα έχει συγκεντρώσει πληθώρα διαδικτυακών συνδέσμων με πάμπολλες πληροφορίες για αυτή τη μορφή καρκίνου καθώς και για τις νέες μεθόδους αντιμετώπισής του.
Επικοινώνησα με την Έμιλυ πριν γράψω αυτή την ανάρτηση, θέλοντας να σιγουρευτώ ότι δεν θα είχε αντίρρηση να περιγράψω το blog της. Μου είπε ότι είναι πολύ σημαντικό να μάθει ο κόσμος για αυτήν την ύπουλη μορφή καρκίνου. Μιλούσε για το θέμα σαν να μην την αφορούσε εκείνη προσωπικά, σαν να ήταν ένας απλός παρατηρητής μιας ασθένειας που τη βίωνε ένας άλλος , ένας τρίτος άνθρωπος. Σαν να ήταν ένας δημοσιογράφος που έπρεπε να περιγράψει ένα γεγονός όσο γίνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια. Είχε μόνο μια παράκληση. Να μην προσθέσω τη φωτογραφία της, το πρόσωπό της που ακόμα και χωρίς μαλλιά είναι πανέμορφο.
Ο καρκίκος στις ωοθήκες τη χτύπησε πριν δύο χρόνια και μετά από εγχείριση που έκανε οι γιατροί την διαβεβαίωσαν ότι το θέμα είχε τελειώσει. Τον περασμένο Μάιο ο απρόσκλητος επισκέπτης επέστρεψε. Αρχές Αυγούστου 2007 η νεαρή αγγλίδα απέκτησε το ηλεκτρονικό της ημερολόγιο, περιγράφοντας μέρα με τη μέρα τις ιατρικές της εξετάσεις, τις συμβουλές των γιατρών, πόσες μέρες απομένουν από την επόμενη χημειοθεραπεία και πόσες έχουν περάσει από την προηγούμενη, ακόμα και την αποβολή των δίδυμων παιδιών της που είχε προλάβει να συλλάβει κατά την περίοδο που πίστευε ότι η μάχη με την αρρώστια είχε κερδηθεί οριστικά. Παράλληλα έχει συγκεντρώσει πληθώρα διαδικτυακών συνδέσμων με πάμπολλες πληροφορίες για αυτή τη μορφή καρκίνου καθώς και για τις νέες μεθόδους αντιμετώπισής του.
Επικοινώνησα με την Έμιλυ πριν γράψω αυτή την ανάρτηση, θέλοντας να σιγουρευτώ ότι δεν θα είχε αντίρρηση να περιγράψω το blog της. Μου είπε ότι είναι πολύ σημαντικό να μάθει ο κόσμος για αυτήν την ύπουλη μορφή καρκίνου. Μιλούσε για το θέμα σαν να μην την αφορούσε εκείνη προσωπικά, σαν να ήταν ένας απλός παρατηρητής μιας ασθένειας που τη βίωνε ένας άλλος , ένας τρίτος άνθρωπος. Σαν να ήταν ένας δημοσιογράφος που έπρεπε να περιγράψει ένα γεγονός όσο γίνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια. Είχε μόνο μια παράκληση. Να μην προσθέσω τη φωτογραφία της, το πρόσωπό της που ακόμα και χωρίς μαλλιά είναι πανέμορφο.
Τίτλος του blog: Diary of a Cancer Patient
αρχίστε από την παλαιότερη ανάρτηση (4 Αυγούστου 2007)
Χώρα: Αγγλία
Γλώσσα: αγγλικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου