τα μπισκότα του κ. Αρίντς

Ομολογώ πως την έκφραση "Σε λίγο θα ανοίξουν μαντήλι για να ζητιανεύουν" δεν την γνώριζα. Κι όσες φορές επισκέφθηκα την Τουρκία, οι ζητιάνοι δεν είχαν στην τσέπη κανένα μαντήλι. Οι τουρκομαθείς λοιπόν, ας δώσουν ένα χεράκι για να καταλάβουμε κι εμείς οι απλοί υπήκοοι του Ελληνικού Κράτους με τι σόι γκάτζετ θα πρέπει να κυκλοφορούμε από τώρα και στο εξής, εφόσον θα πρέπει να επιβεβαιώσουμε την αυτάρεσκα θριαμβευτική ρήση κοτζάμ Αντιπροέδρου της Τουρκικής κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς, που απλώς επιχαίρει για την οικονομική ένδεια του ελληνικού δημόσιου κορβανά. 

Και η επιλογή των τουρκογενών λέξεων της προηγούμενης πρότασης δεν είναι τυχαία. Όπως άλλωστε τυχαία δεν είναι και η εν λόγω ρήση, δήλωση από επίσημα χείλη -ή τέλος πάντων όπως αλλιώς θέλουμε να την εκλάβουμε. 

Σημασία όμως έχει ότι ειπώθηκε...

Δεν θα πρέπει να νιώθουμε έκπληξη γι'αυτήν την τόσο ανατολίτικα περιγραφική προχθεσινή εκτίμηση του κ. Αρίντς. Η αγοραία γλώσσα δεν ξέρει από ευχάριστα σχήματα λόγου. Όταν μάλιστα τα ελληνικά δημόσια χείλη δεν αντιτάσσουν κάποιο επιχείρημα ή έστω κάποια στοιχεία που θα διέψευδαν αυτήν την άκρως κακόηχη πραγματικότητα, τα απαξιωτικά μαντήλια φαντάζουν να κουνιούνται  όλο και περισσότερο περιπαικτικά προς εμάς, στην απέναντι στεριά του Αιγαίου.

Άραγε όμως, η απαξίωση των εξ Ανατολάς γειτόνων μας προς 

εμάς είναι μια υπόθεση που άρχισε μόλις προχθές;

Η Τουρκία έχει πείσει τον εαυτό της ότι διαδέχθηκε μία Αυτοκρατορία, την Οθωμανική. Μία Αυτοκρατορία όμως που στην πραγματικότητα δεν διοικήθηκε ποτέ από τον τουρκικό λαό. Μία Αυτοκρατορία που οι Σουλτάνοι της δεν μιλούσαν την σημερινή τουρκική γλώσσα, ενώ αντιθέτως η οθωμανική -επίσημη- γλώσσα και γραφή είχε πολύ περισσότερες ομοιότητες με την σημερινή Περσική, εμπλουτισμένη από λέξεις και όρους του -καθ'όλα αραβικού- Κορανίου. Μία Αυτοκρατορία, στην επικράτεια της οποίας το αμιγώς τουρκικό στοιχείο περιοριζόταν στην γεωγραφική περιοχή της Μικράς Ασίας. Και σε αυτήν την περιορισμένη γεωγραφική περιοχή μιλιόταν από τους ντόπιους αυτό που σήμερα ονομάζεται 'τουρκική γλώσσα', η επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τότε άγραφη καθομιλουμένη στην Μικρά Ασία. Μία γλώσσα που ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ αποφάσισε να καταγραφεί ευθύς εξαρχής με λατινικούς χαρακτήρες χάριν των (καθ΄όλα σεβαστών και ευφυών) εσωτερικών πολιτικών σκοπιμοτήτων του. 

Μία γλώσσα, που κανένας Οθωμανός Σουλτάνος σήμερα δεν θα ήταν σε θέση ούτε να την διαβάσει, ούτε να τη γράψει, και πιθανώς -ύστερα από το πλήθος των τουρκογενών λέξεων και γαλλικών διοικητικών όρων που προστέθηκαν- ούτε καλά καλά να κατανοήσει.  

Και αυτό δεν είναι μυστικό : ένα γρήγορο ξεφύλλισμα σε οποιοδήποτε Οθωμανικο-Τουρκικό Λεξικό που κυκλοφορεί στην αγορά, πείθει ακόμα και τον πιο δύσπιστο μελετητή.

Παρ'όλ'αυτά, το σύγχρονο τουρκικό κράτος, θεωρώντας ότι η γεωγραφική του ταύτιση με την οθωμανική επαρχία της Μικράς Ασίας -η οποία ως γνωστόν, κατά τη δεκαετία του 1920 "καθαρίσθηκε" βίαια από τα εκατομμύρια μη-τουρκόφωνων κατοίκων της (Αρμένιοι, Έλληνες, Κούρδοι και Άραβες) - , προσέδωσε στον εαυτό του μία άκρως ψευδεπίγραφη σχέση διαδοχής με μία Υψηλή Πύλη αλλόγλωσση, αλλόφυλη και στην ουσία ξένη προς αυτό.

Έτσι, η κρατική τουρκική απαξίωση προς τους κάθε λογής "γείτονες", είτε αυτοί λέγονται Σύριοι ή Ιρακινοί, είτε λέγονται Αρμένιοι, είτε λέγονται Ελληνοκύπριοι (τους οποίους η επίσημη σημερινή τουρκική γλώσσα της διοίκησης ονοματίζει ως "Πολίτες της Διοίκησης των Ρωμιών της Νότιας Κύπρου" -όπου "Ρωμιός" ή "Rum" εκλαμβάνεται  κάθε πολίτης της πάλαι ποτε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που δεν είναι μουσουλμάνος-), είτε λέγονται Αλβανοί ή Σέρβοι ή Βούλγαροι, είναι μία υπόθεση που πηγάζει δεκαετίες πριν, ακόμα και όταν μία απλή τουριστική ολιγοήμερη επίσκεψη στο εξωτερικό για τον μέσο τούρκο πολίτη αποτελούσε ένα όνειρο άπιαστο και πολυδάπανο. 

Και η απαξίωση προς ο,τιδήποτε μακρινό και ξένο αποτελούσε ένα ωραίο και εύπεπτο άλλοθι "παρηγοριάς" για τις άπορες μάζες της Γείτονος που αρκούνταν στα λίγα, με το απαραίτητο πασπάλισμα εκείνου του αυτοκρατορικού-οθωμανικού και εξαιρετικά πολυποίκιλου εθνολογικά και πολιτισμικά παρελθόντος, που στην πραγματικότητα δεν αποτέλεσε ποτέ ένα κρατικό και τουρκικά αυθεντικό ιστορικό κτήμα.   

 

πίνακας εκμάθησης ανάγνωσης της Οθωμανικής αλφαβήτου σε τουρκικό εγχειρίδιο

Η εξαιρετικά δυσχερής οικονομική συγκυρία που αντιμετωπίζει η χώρα μας σήμερα δίνει ακόμα ένα επιχείρημα, τόσο προς τον υπερφύαλο σύγχρονο τουρκικό τρόπο θεώρησης της περιφερειακής πολιτικής πραγματικότητας, όσο και προς το ούτως ή άλλως μεγαλόσχημο εθνικό άλλοθι της Τουρκίας αναφορικά στην δική της θέση σε αυτήν την περιπετειώδη γωνιά του κόσμου. 

Και τα μαντήλια του Αρίντς κυματίζουν από απέναντι, ξεχνώντας τα εκατομμύρια λιρών που -μόλις κάποια λίγα χρονάκια πρωτύτερα- άξιζαν κάτι.. λιγότερο από χαρτοπετσέτες του παζαριού.. 

Έτσι λοιπόν ερμηνεύεται η προχθεσινή ρήση του Αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης. 

Μία δήλωση εκνευριστική για μάς μεν.., πλην όμως πέρα για πέρα ειλικρινής, που αντικατοπτρίζει τον αληθή τρόπο που έτσι κι αλλιώς οι γείτονές μας βλέπουν όχι μόνον εμάς, τους Έλληνες, αλλά συλλήβδην όσους λαούς και πολιτισμούς περιβάλλουν το ψευδεπίγραφα "διάδοχο κράτος" της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

Χαρακτηριστικό δείγμα της σύγχρονης τουρκικής αντίληψης : 

Το σενάριο της τηλεοπτικής διαφήμισης που ακολουθεί, 

και που καλό θα ήταν να το προσέξετε..

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι η διαφήμιση των μπισκότων Tutku προβαλλόταν στην τουρκική τηλεόραση το 2005, όταν η ελληνική ευδαιμονία ζούσε τις καλύτερες στιγμές της και τίποτα δεν προέλεγε τα όσα θα επακολουθούσαν και ζούμε σήμερα.

Ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο