λίγες μείνανε..

Τελείωσαν τα ψέμματα λοιπόν και φτάσαμε στην αντίστροφη μέτρηση μέχρι την τελευταία παράσταση του "Ζητείται Ψεύτης", μιάς παράστασης και μιας εμπειρίας που ομολογουμένως δεν περιμέναμε ότι θα κρατήσει τόσο πολύ.

Άμα σκεφτεί κανείς ότι τα πρώτα ψίγματα προετοιμασίας είχαν αρχίσει δειλά δειλά λίγο πριν μάς κόψει ρόδα μυρωμένα το 2008, κι ότι αφού αντέξαμε μεταβολές επί μεταβολών στη διανομή, τελικά στα τέλη του 2009 -χωρίς να λείπουν οι στιγμές που τελικά δοκίμασαν τις αντοχές μας αλλά ταυτόχρονα μάς έκαναν να πεισμώσουμε και να ξεπεράσουμε κατά τρόπο υποδειγματικό και με την αμέριστη συμπαράσταση του Συλλόγου και των καλών μας φίλων πολλά και διάφορα απίστευτα γραφειοκρατικά εμπόδια..- γεμίσαμε το Θέατρο 5 φορές και μετά ξανανεβήκαμε άλλες δυο φορές ακόμα, ύστερα από την επίμονη απαίτηση του κοινού, ούτε στο πιο φιλόδοξό μας όνειρο δεν θα φανταζόμασταν ότι αυτή η παράσταση λίγο έλειπε και θα 'πατούσε πόδι' στο...2011 !   

Ούτε έχουμε κάτσει να μετρήσουμε πόσες ώρες περάσαμε κάνοντας πρόβες στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου δυο και τρεις φορές την εβδομάδα, από τις 9 το βράδυ μέχρι όσο πήγαινε. Και ήταν όλες ξεχωριστές, για διαφορετικό λόγο η κάθε μία. 

Και θα τολμήσω να πω ότι παρά το ότι μερικοί από μας δεν το παραδέχονται μονομιάς, (ανήκω κι εγώ σ'αυτούς, κακά τα ψέμματα) είμαι σίγουρος ότι αν γυρνάγαμε τον χρόνο πίσω, πάλι τα ίδια θα κάναμε. Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια.

(ελπίζω να μην τα χάσω σε αυτό το σημείο....πφφφφφφφ!!)

Τελείως μεταξύ μας, θα ήθελα να σάς πω ότι καλά-καλά δεν έχουμε πιστέψει ότι όλο αυτό το πράγμα που λέγεται "Ζητείται Ψεύτης" του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου βαίνει προς το τέλος του. Είναι όμως αλήθεια. Λιγότερες από 10 μέρες έχουν μείνει μέχρι το τρίτο κουδούνι της Παρασκευής 10/12/2010 στις 9 το βράδυ.

Για να μην ξεχνιόμαστε λοιπόν -αλλά και για να μπορεί να μάς θυμίζει ο Θεός του Ίντερνετ (ένας Θεός με μνήμη ελέφαντα)  όσα έχουμε περάσει στην αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου μας- , μάζεψα μερικές σκόρπιες εικόνες από τις τελευταίες μας πρόβες.. 

Δεν νομίζω πως χρειάζονται λεζάντες. Μιλούν από μόνες τους, κι ας μάς λείπουν τα σκηνικά και τα κοστούμια.  Όσοι μάλιστα από σάς ήρθατε να μάς δείτε ξανά και ξανά, δεν αποκλείεται να θυμηθείτε κάποιες ατάκες...

 

 τα σύνεργα της πρόβας..

και ο Τζακ μας!

Και δεν σάς κρύβω ότι έχω ένα προαίσθημα..

Σαν κάτι να μού λέει πως μετά από 20 χρόνια από σήμερα -καλά νἀ'μαστε,πρώτα ο Θεός-, ο Ψεύτης δεν αποκλείεται να ανέβει με την ίδια ακριβώς διανομή και με το ανάλογο ρημέηκ του γνωστού πια τρέηλερ. 

Γιατί νομίζω πως ακόμα θα μάς παίρνουν τα.. πόδια μας να ανέβουμε το σανίδι του Δημοτικού Θεάτρου ξανά και ξανά,
και για πολλές Παρασκευές ακόμα.. 

Αμήν!