Μάλλον από σήμερα μπορώ να πω με κάποια σιγουριά ότι το φθινόπωρο κάπως σαν να ξεμύτισε. Αν και δεν είναι η αγαπημένη μου εποχή, συνυφασμένη άλλοτε με τη γνωστή μυρωδιά των άθικτων σχολικών βιβλίων, και τώρα με το αναγκαστικό μετακαλοκαιρινό πρωινό ξύπνημα, φέτος αποφάσισα να μην το πάρω κατάκαρδα. Σ'αυτό συμβάλλουν χίλια μύρια γεγονότα -που δεν είναι της παρούσης, εν καιρώ θα τα ξεράσω όλα, πού θα μού πάει..-, ένα από τα οποία είναι και η νέα ομαδική έκθεση των μελών του Συλλόγου Εικαστικών Δωδεκανήσου στο Νεστορίδειο Μέλαθρο, όπου στεγάζεται το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου.
Και ενώ όλοι μας αρχίζουμε να καλύπτουμε ό,τι μπορεί να δει ο μάλλον ψυχρός φθινοπωρινός ήλιος, οι τοίχοι του μουσείου ήδη από τα τέλη Σεπτεμβρίου έχουν γεμίσει από... Γύμνια!
Και ενώ όλοι μας αρχίζουμε να καλύπτουμε ό,τι μπορεί να δει ο μάλλον ψυχρός φθινοπωρινός ήλιος, οι τοίχοι του μουσείου ήδη από τα τέλη Σεπτεμβρίου έχουν γεμίσει από... Γύμνια!
"Γύμνια" είναι το γενικό θέμα της ομαδικής αυτής έκθεσης, ένα θέμα πέρα για πέρα εύστοχο και επίκαιρο, μιάς και η γύμνια σε κάθε αρνητική της έκφανση δυστυχώς χαρακτηρίζει πολλές πτυχές της πραγματικότητάς μας τους τελευταίους μήνες. Οι πολλαπλές αναγνώσεις του γυμνού δίνουν ευρύτατες σκυτάλες καλλιτεχνικής επένδυσης της τόσο απλής αλλά και συνάμα τόσο περίπλοκης αυτής έννοιας. Γύμνια του σώματος, της ψυχής, της μνήμης, της συνείδησης, της ύλης, της φύσης, της ηθικής, των αξιών. Γύμνια της ομορφιάς και της ασχήμειας, της αλήθειας και του ψέμματος, της ντροπής και της ειλικρίνειας.
Οι εικαστικοί της πόλης ακόμα μια φορά μάς 'κλείνουν το μάτι' με νόημα, παρουσιάζοντας διακριτικά τους προβληματισμούς τους, θυμίζοντάς μας ότι Ρόδος σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα απ'όσο 'ζωντανό γυμνό' αναδεικνύεται άπλετα στις παραλίες της κάθε καλοκαίρι. Όταν όμως μιλάμε για τέχνη, η έννοια του 'ζωντανού' ενέχει και αυτή πολλαπλές και ποικίλες αναγνώσεις..
Η ομαδική "Γύμνια" των μελών του Συλλόγου Εικαστικών Δωδεκανήσου -μάλιστα στις ταμπέλες των έργων αναγνώρισα πολλούς και αγαπημένους ανθρώπους που δεν ήξερα αυτήν την τόσο αγαπησιάρικη πλευρά της προσωπικότητάς τους!- εκτίθεται ανερυθρίαστα στον ισόγειο εκθεσιακό χώρο του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου-Νεστορίδειο Μέλαθρο, στην πλατεία Γαβριήλ Χαρίτου.
Η είσοδος είναι ελεύθερη και η διάρκειά της ...αόριστη (!)
"μέχρι να μάς διώξει ο Δήμος", όπως μού είπαν χαρακτηριστικά οι διοργανωτές!
Η "Γύμνια" σάς περιμένει από Τρίτη έως και Σάββατο
από τις 8 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι
και την Παρασκευή, από τις 5 το απόγευμα έως τις 8 το βράδυ.
Σπεύσατε λοιπόν.
Μην τα πετάξετε κι όλα όμως!
Πριν πάτε, ε, φορέστε κάτι πάνω σας..
Είπαμε, ...φθινοπώριασε!
.
12 σχόλια:
Ενδιαφέρουσα φαίνεται η έκθεση...σε ένα όμορφο κτίριο και σε μια πλατεία στη μύτη του νησιού...
Διαλειμμα ολιγων λεπτων για να διαβασω κατι να ξεδωσω. Οπως παντα προβαλλεις οτι ομορφο εχει να προσφερει το νησι. Η γυμνια ειναι πραγματικα πολυ επικαιρο θεμα απο οποια γωνια κι αν την δεις, με οτι και να την παραλληλισεις. Και πιασαρικος τιτλος οσονουπω, οταν τον ειδα ειπα μη χειροτερα τι το εκανε το βλογ κοσμοπολιταν; Τελικα ειναι πολυ ομορφο να προβαλλεις τον τοπο σου αλλα αυτο γινεται οταν ειναι περιωρισμενος. Αλλοιως πελαγωνεις. Μπραβο. Καλο Σ/Κ!
Αννούλα έρχεσαι; Τί κάθεσαι;
:-)
Δεσποινάριον, επίτηδες ο πιασαρικος ο τιτλος. Βασικά γιατί είμαστε λίγοι εδώ αλλα δε σημαινει ότι καποια πραγματα ειναι και γνωστα τοις πασι. Ειναι μια ομορφη εκθεση, ας παει ο κοσμος.
Γυμνια σημαδι της εποχης μας, εμπνεει απο παλια το γυμνο και ειναι θαρρος να ποζαρεις , δεν ξερω αν θα μπορουσα,και μαλιστα σε μια επαρχιακη πολη που οπως λες αναγνωρισες.
αααααααααα οοοοοοοοχι!
δεν εννοουσα οτι γνωρισα τα γυμνα μοντελα που ποζαραν! Αυτο βγαινει απο το κειμενο; Δεν νομιζω. δηλαδη, Ελπιζω να μην βγαινει αυτο!!
εννοουσα οτι στις ταμπελες απο κατω απο τα εργα ηταν τα ονοματα των δημιουργων, δηλαδη καποιων γνωστων μου που δεν ηξερα οτι ασχολουνταν με τα εικαστικα!
ελπιζω να μην το καταλαβαν και αλλοι ετσι!
χαχα όχι δε βγαίνει αυτό!
Ευχαριστούμε Γαβριήλ, ενδιαφέρον μου ακούγεται!
Πιστευω, μαλλον παρερμηνευσα.Παντως με μοντελα ή μη η ζωγραφικη με γυμνο θελει πολυ ταλεντο και ευαισθησια .
φανταζεσαι ;
να πας σε μια εκθεση και να αναγνωρισεις τον χ μπακαλη ή την ψ γειτονισσα; ε ρε γελια! θα ειχε φοβερη επιτυχια μια τετοια εκθεση με θεμα "τον/την γνωρισες; σα δε ντρεπεσαι!"
Και να πεις για κοιτα βρε τι μας κρυβει τοσο καιρο................!!!!!!
Αν υποθέσουμε πως ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου μια βόλτα μέχρι εκεί, την έβγαλες πολύ πιο μπροστά με το θαυμάσιο κείμενο που συνοδεύει τις φωτογραφίες.
Σ' ευχαριστώ που καιρό τώρα μ' έχεις ενημερώσει, γιατί δεν πολυπαίζει ως δρώμενο ( πρώτη φορά θα'ναι;;)ευρύτερα.
Ενδεικνυται και ο καιρός επιτέλους! για να γίνουν πιο ζεστά τα χρώματα του φθινόπωρου και μ' αυτές τις εικόνες.
Υπογραφή: το παιδί του "από φθινόπωρο μέχρι άνοιξη" :)
οχι μονο μου αρεσε το αρθρο, αλλα και η εκθεση φαινεται πολυ ενδιαφερουσα... ως δηλωσιν συμμετοχης, ανηρτησα κι εγω τρια γυμνα που ζωγραφισα...
κλεινω με ενα αφορισμο:
"οσο ομορφη ειναι η γυμνια του κορμιου, τοσο αποκρουστικη ειναι η γυμνια της ψυχης"
και το αναποφευκτον ηθικον διδαγμα:
"απεκδυσατε σωματε και ενδυσατε ψυχας αδελφοι/αδελφες/κατοικιδια ζωα/καλλωπιστικα φυτα/κλεφτρονια/καλλουπατζηδες/αργυροχρυσοχοοι/ιεροδουλοι/κοπτοραπτουδες...."
Δημοσίευση σχολίου