γατίσιο νησί

Το πρώτο πράγμα που έκανα στο γκριζομπλέ αεροδρόμιο 'Eλευθέριος Βενιζέλος' (ναι, αυτό το αεροδρόμιο που όσο πάει και πιο πολύ μού θυμίζει γερμανικό νοσοκομείο -και τελικά η πρώτη μου εντύπωση από δαύτο αποδεικνύεται δυστυχώς πως ήταν και η σωστή...) είναι αυτό που κάνω κάθε φορά που επιστρέφω στην Ελλάδα : να αγοράσω εφημερίδα. Και αυτήν την εφημερίδα που παίρνω εδώ και χρόνια δεν είναι άλλη από την Ελευθεροτυπία. Ειδικά μάλιστα χθες που ήταν Σαββατόβραδο, περίμενα υπομονετικά να έρθουν οι 'πρόωρες' κυριακάτικες εφημερίδες, γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να τρέχεις να τις προλάβεις την Κυριακή αργά το απόγευμα (αφού όπως πάντα, η μισή Κυριακή "ξοδεύεται" μεταξύ ύπνου/ξύπνιου και απανωτών καφέδων φίλτρου -ένα θέμα που μάλλον κάποτε θα πρέπει να γεμίσει μιά ή ακόμα και δυό-τρεις αναρτήσεις αυτού εδώ του μπλόγκεως).

Αυτή τη φορά πάντως, έχοντας περάσει μιά ολόκληρη βδομάδα στη Λευκωσία, πρέπει να ομολογήσω πως δεν μού έλειψε καθόλου η ελλαδίτικη επικαιρότητα (αν μπορώ να την χαρακτηρίσω πλέον επίκαιρη. άλλωστε ουσιαστικά πτωχεύσαμε, χρεωκοπήσαμε κι ας το χωνέψουμε πια να τελειώνουμε). Δεν ξέρω αν εσείς εδώ στα πάτρια το πήρατε χαμπάρι, αλλά οφείλω να παραδεχθώ ότι αυτἠν την εβδομάδα που μάς πέρασε η ελλαδίτικη ειδησεογραφία δεν έφτανε ούτε στο μικρό δαχτυλάκι της αντίστοιχης κυπριακής. Μιά οι έρευνες για τη διαλεύκανση του φόνου του Άντη Χατζηκωστή, μιά η ..συμφωνία των Χριστόφια-Ταλάτ ότι τελικά δεν συμφωνούν πουθενά, μιά η ανοικτή αμφισβήτηση του περιεχομένου της ατζέντας των ενδοκοινοτικών συνομιλιών εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Κύπρου και μεγάλης μερίδας της κυπριακής κοινής γνώμης, και στο τέλος νά'σου και η απόφαση βρετανικού δικαστηρίου που έδωσε ένα γερό χαστούκι σε ζευγάρι βρετανών που αναγκάζονται να κατεδαφίσουν την "έπαυλη" που απέκτησαν μισοτιμής στην κατεχόμενη Λάπηθο επειδή την έκτισαν σε κτηματομερίδα που ανήκε σε ελληνοκύπριο, όοοοοοολα αυτά με έκαναν αυτήν την εβδομάδα να μη δίνω καμμία σημασία στους πομπώδεις τίτλους ειδήσεων του δορυφορικού καναλιού της ΕΡΤ, κι ας συνεχίζει να είναι κομμένη η Ελλάδα στα δύο ή στα τρία από τα μπλόκα των αγροτών (στο κάτω κάτω μήπως είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό ή μήπως θα είναι και η τελευταία;.. σωπάτε δα!)

Παρ'όλ'αυτά όμως, η συνήθεια είναι δεύτερη φύση , πώς να το κάνουμε. Και να μπει κοτζάμ Κυριακή χωρίς τον αγαπημένο Αρκά καθώς και τους...χρησμούς του Μέγα Κώστα Λεφάκη γίνεται; Ε, όχι. Καιρός να επιστρέψω λοιπόν στην αδιόρθωτη ελλαδίτικη φύση μου και να πάρω ξανά μια γερή δόση γκαγκαρο-ελλαδίτικου ΜΜΕ, να στανιάρω. Και μετά τα ξύλινα άρθρα-ανασκόπηση της ακόμα μιάς δύσκολης εβδομάδας, με τα μύρια όσα προβλήματα που απασχολούν τη χώρα, ήρθε η σειρά του αγαπημένου Έψιλον. Ένα τεύχος αφιερωμένο στο θέμα "Ελληνική Ιθαγένεια". Τι είναι αυτό, τι σημαίνει και πώς έτσι , πώς αλλιώς και πώς αλλιώτικα. ¨Ενα ολόκληρο τεύχος αφιερωμένο στο καυτό αυτό θέμα που θα προσπαθήσει να μάς αποπροσανατολίσει από τις απανταχού μειώσεις επιδομάτων, μισθών, θέσεων εργασίας, κάποιων ευρώ από τις τσέπες μας δηλαδή. Και θα μάς πολώσει, και θα μάς κάνει να χαζεύουμε ώρες επί ωρών τα talk-shows των έτσι κι αλλιώς βαρετών μας καναλιών. Και θα μάς χωρίσει σε 'ρατσιστόμουτρα', 'φασιστόμουτρα', 'αντιδραστικούς' από τη μια και από την άλλη σε 'ανθρωπιστές', 'καλούς χαρακτήρες', 'συμπονετικούς', 'καλούς ανθρώπους -εν πάση περιπτώσει!-'. Κι όταν θα βλέπουμε κατάματα τις τεράστιες εκείνες Πύλες του Παραδείσου, ο κατάλευκος εκείνος Άγγελος θα μάς ρωτήσει : " ΕΣΥ, ναι ΕΣΥ! Για πες! Ήσουν ή μήπως ΔΕΝ ήσουν ΥΠΕΡ εκείνου του νομοσχεδίου για την Ιθαγένεια;" και αναλόγως, είτε θα μάς ανοίξει τις πόρτες διάπλατακαι θα περάσουμε ζά-χα-ρεςςς είτε θα μάς δώσει μια κλωτσιά και θα μάς στείλει να ψηθούμε στα τάρταρα των ταρτάρων. τέτοια καθάρματα που είμασταν..

Η θέση λοιπόν του Έψιλον ήταν σαφής, και δεν χρειάστηκε να το γράψει καθαρά και ξάστερα : το νομοσχέδιο που προτείνει η κυβέρνηση για την Ελληνική Ιθαγένεια είναι αυτό που είναι ηθικά σωστό και πρέπει να γίνει Νόμος του Κράτους. Ok λοιπόν! Εντάξει. Έλληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Γιατί να μη συμφωνήσω κι εγώ σ'αυτό; Ok, να συμφωνήσω. Να πάω στην κόλαση; Γιατί; Χρωστάω σε κανέναν να ψήνομαι και να σουβλίζομαι, και δη εις το διηνεκές; Άη ντόννντ θίνκ σόου!

20-01-2010, 19:45' -
Οδός Λήδρας, ελεύθερη Λευκωσία
πόσο το γ-ΕΛΛΑC ;

Και φτάνω στη σελίδα 61 του σημερινού τεύχους του Έψιλον, στο άρθρο με τίτλο "Κύπρος -Πώς Δύο Γάτες Έκαναν Κουβάρι Το Νησί". Μάλιστα! Και Πώς εγώ δεν κατάφερα να πάρω χαμπάρι Πώς άραγε Δύο Γάτες Έκαναν Κουβάρι Το Νησί;; Πώς δεν κατάλαβα αυτό το πράγμα, που τα δάχτυλά μου έπαθαν αγγύλωση πατώντας το τηλεκοντρόλ από το ΡΙΚ1 στον ΑΝΤ1 Κύπρου και μετά αμέσως το Sigma και ξανά στο Mega Κύπρου και φτου κι απ'την αρχή; Για να μην κάτσω και μετρήσω πόσα ml σάλιου ξόδεψα να ξεφυλλίζω τις σελίδες του Φιλελεύθερου και του Πολίτη κι ας ρίξω και μια κλεφτή ματιά στην Αλήθεια και στη Χαραυγή, για να μη χάσουμε την αίσθηση του μέτρου και της αντικειμενικότητας βεβαίως βεβαίως;

Και ενώ το άρθρο αυτό φαινόταν αρχικά άσχετο με τη θεματική ενότητα της "Ελληνικής Ιθαγένειας", η επιλογή της θεματολογίας κάθε τεύχους του Έψιλον έδειξε ακόμα μια φορά τη μαεστρία της (και πάλι συγχαρητήρια στους συντάκτες).
Το άρθρο χαριτωμένο, καλογραμμένο, μεστό πληροφοριών, ευχάριστο και με πολύ καλά ελληνικά. Και το θέμα αυτό (της γάτας εννοώ) -να είμαι ειλικρινής- δεν το είχα πάρει χαμπάρι.
Άραγε λοιπόν, οι δύο ΄ράτσες γατών' που ενδημούν μόνο στην Κύπρο (και συγκεκριμένα η ράτσα 'Γίγαντας της Αφροδίτης' και η ράτσα 'Γάτα της Αγίας Ελένης') θα πιστοποιηθούν ως Ελληνοκυπριακές ράτσες γατών ή ως Τουρκοκυπριακές μη κακό μας ;
Ιδού το μέγα ερώτημα.

Και διαβάζοντας τόση ανάλυση, με την υποκρυπτόμενη ειρωνία για την πρωτοφανώς συντονισμένη ελληνοκυπριακή κινητοποίηση, κατάλαβα ότι...γύρισα στην Πατρίδα. Ναι, στην ίδια Πατρίδα που είχε κάνει τόσο ντόρο κάποτε για τη Φέτα, αυτό το τυρί που δεν τό'βαλα ποτέ στο στόμα μου γιατί μόνο που το μυρίζω μου'ρχεται να κάνω εμετό. Αλλά δεν πειράζει, γύρισα στην Μητρόπολη Ελλαδάρα που χαϊδεύει με μητρική στοργή και κατανόηση το αθώο κεφαλάκι αυτού του άτακτου παιδιού της, που η δασκάλα το έβαλε τιμωρία προχθές και σήμερα ακόμα κάθεται και μιξοκλαίει στη γωνία. "Δεν πειράζει, όταν θα μεγαλώσει θα καταλάβει ότι όλα για το καλό της έγιναν. Και που η δασκάλα τού πήρε το τόπι στο διάλειμμα, και που το έκανε ρεζίλι στα άλλα παιδάκια επειδή δεν ήξερε την προπαίδεια του 7, και ορίστε καλέ, τώρα γιατί κλαίει που τού πήρανε και τη γάτα του;"

Μα μήπως μπορεί να προστατέψει τίποτε άλλο αυτή τη στιγμή η Κύπρος εκτός από τις γάτες της; Όλα τα άλλα -την εδαφική της ακεραιότητα, τα δικαιώματα των προσφύγων της, τον εναέριο και υποθαλάσσιο χώρο της- δεν έχει μείνει και τίποτα που να μην έχει εναποθέσει στην καλή της παιδαγωγό, στην Μητρόπολή της -ποιά άλλη!-, στους νομικούς συμβούλους της που θα τής δώσουν λύσεις και νέες σωτήριες διαπραγματευτικές τακτικές...
Λες και η Μητρόπολη είναι σε θέση να διαπραγματευτεί καλύτερα για τις ...δικές της γάτες!!
Για φαντάσου.

21-01-2010 , 12:35'

κυπριακή γάτα , αγνώστου ράτσας, με κοιτάζει φιλύποπτα, καθήμενη σε κιλίμι αγνώστου ιδιοκτήτη στο (εξ ίσου αγνώστου ιδιοκτήτη) πλακόστρωτο της πάλαι ποτε εκκλησίας της Αγίας Σοφίας και νυν Τζαμιού, στην κατεχόμενη πλευρά της κυπριακής πρωτεύουσας.Πόσο πιο διασκεδαστικά να το γράψω, για να ακουστεί καλά στα γκαγκαροφερμένα ελλαδίτικα ΜΜΕ;
Αν μη τι άλλο, το προσπάθησα ..

Μα τι ευτυχής που νιώθω.
Γύρισα επιτέλους στην παντοκράτειρα Μητρόπολη.
Άφησα πίσω μου πράσινες γραμμές, οδοφράγματα, ερειπωμένα σπίτια, νεκρές ζώνες.
Άλλωστε, τι σχέση μπορεί να έχω εγώ με όλα αυτά;
Έλληνας γίνεσαι άλλωστε. Δε γεννιέσαι.
Έτσι δεν είναι;
Έτσι δεν θα πάμε όλοι στον Παράδεισο;

Διαβάστε το σημερινό Έψιλον της Ελευθεροτυπίας, σας παρακαλώ.
Διαβάστε το όμως όλο.