τί φτιᾶνν'τε;

Ἡ μπλογκίστικη παραμονή μου στόν Τύρναβο εἶναι ἀντιστρόφως ἀνάλογη ἀπό τίς ὥρες πού ἔμεινα ἐκεί ὡς δικαστικός ἀντιπρόσωπος. Τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ χρόνου μου ἐκεί πέρασε στό ἴδιο τό Δημαρχεῖο τῆς πόλης (συμπληρώνοντας τά ἐκλογικά ἔντυπα καί κάνοντας συνεννοήσεις γιά τό ποιόν Γραμματέα θά μοῦ πρότειναν). Ἡ παραμονή μου μέσα στούς διαδρόμους καί στά γραφεῖα τοῦ Δήμου Τυρνάβου δέν ἔμεινε ἀνεκμετάλλευτη -ἀπό μπλογκίστικης ἀπόψεως ἐννοῶ, νά'ναι καλά ἡ ψηφιακή μου φωτογραφική μηχανή-. Μάλιστα, ὅταν οἱ ὑπάλληλοι μάθαιναν γιατί ὁ δικαστικός ἀντιπρόσωπος καθόταν καί φωτογράφιζε τά κάδρα στούς τοίχους, ἀψήφισαν τό ὡράριο τῆς βάρδιας τους καί κάθησαν καί μέ ἐνημέρωναν γιά χίλια μύρια πράγματα πού ἀφοροῦν τήν πόλη τους.

Μπορεῖ ὁ Τύρναβος νά περιμένει δεκαετίες ἐπί δεκαετιῶν ὥσπου νά γιορτάσει τά 3000 χρόνια του (ὅρα Ρόδος!) ἀλλά τό σχετικά πρόσφατο παρελθόν του σέ σύγκριση μέ τό ἀντίστοιχο ροδιακό, παρουσιάζει ἐξαιρετικό ἐνδιαφέρον. Ἔτσι ὁ Δῆμος φρόντισε καί ἐμπλούτισε κατά τρόπο πραγματικά ἀξιόλογο τήν οἰκεία σελίδα τοῦ ἱστοτόπου του, ὅπου παρατίθενται ὅλα ὅσα πρέπει νά ξέρει κανείς γιά τό παρελθόν τῆς πόλης (πατῆστε ἐδῶ καί θά μέ θυμηθεῖτε).
Παράλληλα ὄμως, στούς τοίχους καί στίς αἴθουσες τοῦ Δήμου ἔβλεπες πινελιές ἀπό αὐτό τό παρελθόν πού πραγματικά ἐμένα, ὡς Ροδίτη -ὡς πολίτη δηλαδή τοῦ τελευταίου Νομοῦ πού ἐνσωματώθηκε στήν κυρίως Ἑλλάδα- μέ ἔκαναν νά καταλάβω τί σημαίνει ..παλιά Ἑλλάδα.

Γιά νά σᾶς δώσω νά καταλάβετε τί ἐννοῶ, στήν ἀκριβῶς πιό πάνω φωτογραφία εἶναι τό πρῶτο πιάνο πού ἔφτασε ποτέ στόν Τύρναβο, ὅταν -μετά τό πέρας τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων- ὁ Τύρναβος καί ὁ Κάμπος γενικότερα ἔπαψαν νά εἶναι...παραμεθόριος περιοχή πού συνόρευε μέ τήν πάλαι ποτε Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία. Οἱ εὐρωπαϊκοί ἤχοι τοῦ 'κλειδοκυμβάλου' ἀντικαθιστοῦσαν ἀργά ἀλλά σταθερά τίς ἀπειλητικές ἀνατολίτικες ἰαχές, πίσω ἀπό τά τελευταία φυλάκια τοῦ λιλιπούτειου τότε ἑλληνικοῦ βασιλείου, λίγα τσιγάρα δρόμο ἀπό τό κέντρο τῆς πόλης. Τό πιάνο δωρήθηκε στόν Δῆμο ἀπό τούς ἀπογόνους τοῦ ἰδιοκτήτη του (συγχωρέστε με πού δέν θυμᾶμαι τό ὄνομά του) καί σήμερα βρίσκεται στήν εἴσοδο τῆς αἴθουσας συνεδριάσεων τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου.
Βρῆκα ἐξαιρετικά συγκινητική, εὔστοχη καί εὐαίσθητη αὐτήν τήν ἐπιλογή τῶν δημοτικῶν ἀρχῶν τῆς πόλης καί ἐκτός ἀπό τή φωτογραφία πού σᾶς ἔβαλα νά δεῖτε, ἔχω πάρει κι ἄλλες πόζες αὐτοῦ τοῦ πιάνου-σύμβολο, τίς ὁποῖες ὄμως εἴπα νά τίς κρατήσω γιά μένα, νά μή σᾶς ζαλίζω.


Οἱ διάδρομοι τοῦ Δημαρχείου κοσμοῦνταν ἀπό σταθερά ἔγχρωμα γεωμετρικά σχήματα μέσα σέ κάδρα. Ὅπως μοῦ ἐξήγησαν οἱ ὑπάλληλοι τῶν γραφείων, πρόκειται γιά φωτογραφίες ἀπό τίς.. "Στάμπες", τά παραδοσιακά ὑφαντά τῶν γυναικῶν τοῦ Τυρνάβου δηλαδή, πού χρωματίζονταν μέ ἀνεξίτηλα χρώματα ἀπό τά βότανα καί τά λουλούδια τοῦ Κάμπου καί τῶν χωραφιῶν τους. Ἔτσι, μέσα στό τυπικό Τυρναβίτικο σπίτι τά τραπεζομάντηλα καί τά καλύμματα τῶν ἐπίπλων "ἔσπαγαν" τήν πράσινη μονοτονία τοῦ πιό ἐπίπεδου σημείου τῆς ἑλληνικῆς γῆς, μέ χρώματα πού ἔμεναν σταθερά ὡς πρός τόν τόνο τους ..γιά πάντα.
Ἀκόμα καί μέσα ἀπό τά κάδρα καταλάβαινες ἀμέσως ποιό ἦταν τό μήνυμα αὐτῶν τῶν ἁπλῶν φαινομενικά σχημάτων.

Ὁ Δῆμος Τυρνάβου δέν ξέχασε οὔτε τούς ἄλλους Δήμους μέ τούς ὁποίους ἔχει ἀδελφοποιηθεῖ κατά τό παρελθόν. Ἔτσι, βλέπει κανείς στούς τοίχους τά πρωτόκολλα ἀδελφοποίησης μέ τίς πόλεις Οὐμπέρτιντε τῆς Ἰταλίας καί Σουγκουρλάρε τῆς Βουλγαρίας (λόγω κρασιοῦ ἀμφότεραι..) ἀλλά καί τῆς ἰσραηλινῆς πόλης Κυριάτ Ἄτα, κοντά στή Χάιφα, πού ἀποτελεῖ παραδοσιακό προπύργιο τῆς ἰσραηλινῆς Ἀριστερᾶς. Διόλου τυχαῖα ἡ τρίτη ἐπιλογή, ἄν κρίνω πώς ὁ Δῆμος Τυρνάβου πρόσκειται στό ΚΚΕ, πρᾶγμα πού φάνηκε ἀπό τά πλεῖστα κόκκινα (κατακόκκινα) ψηφοδέλτια πού βγῆκαν ἀπό τήν κάλπη (καί ἐδῶ ξαφνιάστηκα ὡς Ροδίτης, ἀπό ἕναν παραδοσιακά κεντρῶο Νομό ὅπως αὐτός τῆς Δωδεκανήοσυ).
Συνεπές, συγκινητικό καί πολύ ἐνδιαφέρον.

Κλικάρουμε στίς φωτογραφίες καί διαβάζουμε, ἄν θέλουμε

Τύρναβος -Οὐμπέρτιντε
...λόγω κρασιοῦ

Τύρναβος - Σουγκουρλάρε
πάλι...λόγω κρασιοῦ

Τύρναβος - Κυριάτ Ἄτα
..λόγω ἰδεολογίας

Λίγο ἔξω ἀπό τήν πόλη δέν θά μποροῦσε νά λείπει τό...τζόγκινγκ-playground τῆς πόλης.
Ναί, εἴχα πιά ξεπεράσει στή Λάρισα τό πρῶτο σόκ μέ τούς "πεδινούς" συμπατριῶτες νά περπατᾶααανε καί νά περπατᾶαααανε καί δόσ'του πάλι νά περπατᾶαααανε μεσημεριάτικο. Δέν περίμενα ὄμως ποτέ νά διαπιστώσω ἰδίοις ὄμμασοι ὅτι ἀνάμεσα στά ψηλά δέντρα (πού δέν ξέρω πῶς τά λένε γιατί ἐμεῖς ἐδῶ δέν τά ἔχουμε) ὑπάρχει καί ὁ μίνι-ζωολογικός κῆπος τοῦ Τύρναβου, περιποιημένος, καθαρός, νοικοκυρεμένος. Ὅπως περιποοιημένη ἦταν κάθε γωνιά κάθε δρόμου πού βρέθηκα.
Τό νοικοκύρεμα πού εἴδα σέ αὐτόν τόν μικρό Δῆμο, πού ἀκούει τίς φανφάρες καί τίς (ἄλλου εἴδους πλέον..) ἰαχές ἀπό διάσημες πόλεις ἀνά τήν Ἑλλάδα, ἦταν πραγματικά ἀξιοθαύμαστο καί συγχαρητήρια καί μπράβο σέ ὅσους τόν διοικοῦν -ἀνεξάρτητα ἀπό τόν ἰδεολογικοπολιτικό χῶρο πού ἀνήκουν-. Σημασία ἔχει πώς εἶναι νοικοκύρηδες καί φαίνεται ἀπό χίλια μίλια μακρυά.

ὁ θορυβωδέστατος
ἡ κουτσομπόλα τῆς γειτονιᾶς

καί οἱ λαγοί μές στό ἄγχος!

Τό μπλογκίστικο ταξίδι στόν Κάμπο φτάνει σήμερα στό τέλος του, μέ τό τραῖνο νά μέ περιμένει γιά Θεσσαλονίκη καί μετά τό ἀεροπλάνο γιά τά πάτρια. "Καί ποῦ πᾶς χωρίς τήν Πουτίγκα σου, ἀντιπρόσωπε;" Ἔλα ντέ! Ποῦ τολμῶ νά πάω χωρίς αὐτήν;
Τήν Πουτίγκα Τυρνάβου ἐννοῶ! Ποιάν ἄλλη;

μιάμμμ

Ἡ βαριά γλυκειά της γεύση ἦταν ὅ,τι ἔπρεπε γιά τό μακρύ (πικρό) ταξίδι πρός τή συμπρωτεύουσα. Τή συνταγή δέν τήν ξέρω (ἔτσι κι ἀλλιῶς από μαγείρεμα δέ σκαμπάζω μία!), ἀλλά καί νά'ξερα - τέτοια Πουτίγκα τρῶς μόνο στόν Τύρναβο, μέ τόν ἀέρα τοῦ Κάμπου γύρω τριγύρω.
Τί νά τό κάνεις τό μελτέμι..;


Πῆρα τό τραῖνο λοιπόν κι ἔφυγα ἀπ'τόν Κάμπο
Καί οἱ πεδινές ἀναρτήσεις τοῦ μπλόγκεως μέ τόν γενικό τίτλο "Κάλπες στόν Κάμπο" θά βρίσκονται συγκεντρωμένες στή δεξιά του στήλη, μέ ἕνα πάτημα στό εἰκονίδιο μέ κάποια ἀπό τίς Τυρναβίσιες "Στάμπες", πού τά χρώματά τους μένουν τόσο ἀνεξήτιλα ὅσο καί οἱ ἀναμνήσεις μου ἀπό τή Θεσσαλία.

Θά ξανάρθω!
Ἀλλά θά φροντίσω νά τό κάνω στό τριήμερο τῆς Καθαρῆς Δευτέρας, πού στά ...Τυρναβίσια λέγεται "Μπουρανί", ὁπότε καί ἀκούγονται σόκιν δημοτικά τραγούδια καί ὅ,τι ἄλλο μπορεῖ νά βγάλει ἕνα βρώμικο μυαλό καί ἐννοεῖται μέ τήν ὁμώνυμη τσουκνιδόσουπα μέ σπανάκι (μά τρώγονται οἱ ..τσουκνίδες, βρέ Ροδίτες πατρῶτες; γιά ὄνομα!).
Ἤ μήπως νά ἔρθω τό Σεπτέμβριο, στή Γιορτή τοῦ Τσίπουρου (χίκ χίκ χίκκκ);

Καί ποῦ ξέρεις, δέν ἀποκλείεται παραδίπλα νά βρίσκεται ὁ.. Ἀπόστολος Γκλέτσος αὐτοπροσώπως (ὁρμᾶτε κορίτσια!) ἀφού τό πατρικό τῆς μαμᾶς του εἶναι κάπου μέσα στά στενά, ἴσως κι ὁ Λάκης Κομνηνός, γνωστός φάν τοῦ Τύρναβου, πού ἐπιμελήθηκε καί γύρισε ντοκυμαντέρ γιά τόν φοβερό καί τρομερό Συνεταιρισμό τοῦ Οἰνοποιείου Τυρνάβου, ἴσως πάλι ἡ Ἄννα Χατζησοφιᾶ, γέννημα-θρέμα Τυρναβίτισσα, πού ἔγραψε τό σενάριο γιά τό "Καφέ τῆς Χαρᾶς".

Ἔτσι , γιά νά τό παίξουμε καί λίγο σέλεμπ,
..ὄχι παίζουμε!

"Τά τραῖνα πού 'φύγαν"