η πιο γκαντέμικη μέρα του χρόνου είναι...σήμερα

Πώς και μ'έπιασε αυτός ο ξαφνικός οργασμός αναρτήσεων σήμερα;

Μα είναι απλό.
Σήμερα το Ισραήλ έχει εθνικό πένθος και χθες το βραδυ (παραμονή) όλα τα εστιατόρια, οι καφετέριες και τα μπαρ του Τελ Αβίβ είναι κλειστά..
Σύμφωνα με το εβραϊκό ημερολόγιο σήμερα είναι η 9η μέρα του μηνός Αβ, ημέρα κατά την οποία καταστράφηκε ο Ναός του Σολομώντα και μάλιστα δύο φορές.
Πώς συνέβη αυτό; Την 9η Αβ οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν τον Πρώτο Ναό γύρω στο 400π.Χ. Πέντε ολόκληρους αιώνες μετά, δηλ. το 70μ.Χ. περίπου, και μάλιστα την ίδια ακριβώς μέρα (9η Αβ !!!) ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τίτος έκαψε τον Δεύτερο Ναό, γεγονός το οποίο κατά την παράδοση στάθηκε η αιτία της διασποράς.
Μιλάμε δηλαδή για απίστευτα γκαντέμικη ημερομηνία! Έτσι, δικαίως νομίζω στις 9 του Αβ όλη η χώρα κατεβάζει τα ρολά και τη σημαία της μεσίστια.
Κάθε Αύγουστο που τυχαίνει να είμαι εδώ, αυτό το βράδυ της παραμονής της 9ης Αβ σημαίνει σπίτι και κουβεντολόι (όπως και για όλον τον κόσμο δηλαδή) και φέτος η δασκάλα μου των εβραϊκών μού τηλεφώνησε να περάσουμε αυτή τη μαύρη νύχτα με την οικογένειά της -μη μας βρουν τα χειρότερα-


Η δασκάλα μου των εβραϊκών, που ζει στην Αθήνα από τη δεκαετία του '60 (δικαιωματικά θεωρείται πιο....Ελληνίδα από μένα, αφού εγώ το '60 δεν υπήρχα ούτε σε υγρή μορφή πλάκα-πλάκα) βρίσκεται αυτές τις μέρες στο Τελ Αβίβ για να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές με τους δικούς της. Και ανάμεσα σε αυτούς ανήκω... κι εγώ.
Γνωριστήκαμε όταν εγώ ήμουν ακόμα φοιτητής και από τότε μέχρι σήμερα μας έχουν ενώσει χρόνια βαθιάς φιλίας και εκτίμησης. Χημεία!

Στην αρχή θυμάμαι την είχα πάρει από φόβο, όταν από το τηλέφωνο μου είπε ήδη από τα πρώτα λεπτά της συνομιλίας μας ότι "Akou na sou po, ego den boro na hano to hrono mou ke an den diavazis opos prepi, kalitera na min arhisis na kanis matimata mazi mu. katalaves?".
Ε, επόμενο ήταν μετά απ'αυτό το σοκ (ήμουν-δεν ήμουν τότε 18 χρονών) όταν στο πρώτο μάθημα μου έδωσε να διαβάσω στα εβραϊκά ένα κείμενο από κάποια εφημερίδα, τραύλιζα ακατάπαυστα. Η ιστορία του τραυλίσματος με ταλαιπωρούσε ανέκαθεν από το σχολείο, αλλά πίστευα ότι το είχα ξεπεράσει. Και όμως, να που το καικαίδισμα επανήλθε και μάλιστα χειρότερα από ποτέ!
Ποιός ξέρει τι πονοκέφαλο της είχα δημιουργήσει για έναν ολόκληρο μήνα -κι ας μου έλεγε ότι
"Endaksi, Gavrilus, kala ta les.
Mia hara ta les pedi mu!"
- τίποτα εγώ... Εκεί! Να κοκοκοκοκοκομπιάζω και να λέω την ίδια λέξη τουλάχιστον πέντε απανωτές φορές.

Ώσπου μια μέρα πάω στο μάθημα και να'τηνα με έναν ...χάρακα στο χέρι.

"Νά'τα μααααας... Τώρα θα φάμε και ξύλο...", σκέφτηκα.

Και με το που τελείωνε μια λέξη, "μπαπ" χτυπούσε το χάρακα στο τραπέζι δίνοντάς μου το "σωστό" ρυθμό. Ακολουθούσα λοιπόν κι εγώ το ρυθμό και το τραύλισμα απλώς εξαφανίστηκε!. Και μετά μου δίνει να διαβάσω ένα άλλο κείμενο -πιο δύσκολο- και της λέω (τραυλίζοντας πάλι) :
"Μα, α-α-α-α-α-αυτό είναι π-π-π-π-πολύ
ζ-ζ-ζ-ζ-ζόρικ-κ-κ-κο κ-κ-κ-είμενο.
Α-Α-Α-Αδύνατον να τα β-β-βγάλω π-π-π-πέρα!"

"Ma, ti les pedi mu!!!
Esi ise kaliteros kai apo ton Eliezer Ben Yehuda!!!"
(ο Χριστός και η Παναγία!
σιγά μην είμαι καλύτερος και από τον Προφήτη Ιερεμία...).

"Τοντά" σημαίνει ευχαριστώ για ό-ό-ό-όλα!

υ.γ. προσπάθησα να την πείσω να βάλω το όνομά της στο blog αλλά στάθηκε αδύνατον.
Κι έτσι, γι'ακόμα μια φορά με έκανε ό,τι ήθελε -εννοείται...-