Ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή 29 Ιουνίου 2008 το φετινό Ecofilms, το μοναδικό κινηματογραφικό φεστιβάλ που γίνεται στο νησί , ένας θεσμός που με τα χρόνια έχει αποκτήσει γερές βάσεις στο ελληνικό πολιτιστικό γίγνεσθαι και που έμελλε να κάνει τη Ρόδο σημείο αναφοράς στην κινηματογραφική πραγματικότητα της χώρας. Η καλλιτεχνική του διευθύντρια Λουκία Ρικάκη πίστεψε στον τόπο μας, τον αγάπησε, έγινε δημώτης του (κυριολεκτικά!) και η επιμονή της επί τόσα χρόνια έφερε την επιτυχία.
Από την άλλη, ο Δήμος της Ρόδου φέτος έκανε κι αυτός ό,τι ήταν δυνατό για να βγάλει την πόλη μας ασπροπρόσωπη όσον αφορά την υλικοτεχνική της υποδομή και παρά τις γνωστές οικονομικές του δυσκολίες, ανακαίνισε το άρτι παραπαίον Δημοτικό μας Θέατρο, και επιτέλους (φέτος) δεν χρειαζόταν να παρακαλάμε να ΜΗΝ μας πιάσει συχνουρία κατά τη διάρκεια των προβολών (αφού μέχρι πέρισυ οι τουαλέτες ήταν ένα περιττό διακοσμητικό αξεσουάρ), δεν χρειαζόταν να έχουμε λάβει γνώση των προειδοποιήσεων της ΕΜΥ για να κανονίσουμε την....πορεία μας γενικώς (ναι! ο κλιματισμός μέσα στην αίθουσα ήταν υπαρκτός επιτέλους!) και οι ιθύνοντες εν τέλει ανακάλυψαν ότι αυτές οι άχρηστες κούτες που έχασκαν κάπου καταχωνιασμένες σε κάποιο υπόγειο έκρυβαν μέσα έναν ανέλπιστο θησαυρό : τις εδώ και κάποια χρόνια αγορασμένες μεγαφωνικές εγκαταστάσεις (οπότε, συν τοις άλλοις, ακούγαμε και καλύτερα! φευ!).
Όμως το φετινό φεστιβάλ Ecofilms είχε ακόμα μία πρωτοτυπία που θα ήταν κρίμα να περάσει απαρατήρητη. Για πρώτη φορά το ροδίτικο στοιχείο δεν συμμετείχε μόνο ως θεατής μπροστά στην οθόνη, αλλά και ως ενεργός παράγοντας. Ήταν η πρώτη φορά που ένας νέος ερασιτέχνης ντόπιος κινηματογραφιστής , ο Γιώργος Τζεδάκης, πρόβαλε την μικρή του ταινία που την έκανε μόνος του με τη βοήθεια του αδερφού του, γυρνώντας στους δρόμους της πόλης και μοντάροντάς την επί πολύ καιρό με τη βοήθεια της ερασιτεχνικής ομάδας νέων κινηματογραφιστών CineΑπόπειρα που δημιουργήθηκε μερικά χρόνια πριν από τον κινηματογραφιστή Κωνσταντίνο Ηλιόπουλο.
Η μόλις 5λεπτη ταινία του Γιώργου, με τον τίτλο 'Dark' δεν πήγαινε για κανένα Όσκαρ ούτε συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ, ήταν όμως μια ειλικρινής και 'παρθένα' προσπάθεια ενός ανθρώπου με μεράκι και κέφι να πειραματιστεί. Ήταν η πρώτη 100% ροδίτικη ταινία που προβλήθηκε ποτέ στο διαδίκτυο, μέσα από το ειδικό ιστολόγιο που δημιουργήθηκε τον Δεκέμβριο του 2007 και αν θα δείτε τα σχόλια που είχε προκαλέσει, διαβάζοντας τις κουβέντες που αντάλλαξαν μέσω του διαδικτύου οι θεατές της στο σχετικό blog, δημιούργησε από μόνη της νέα δεδομένα στον τρόπο που επικοινωνούμε εμείς οι επαρχιώτες και απομονωμένοι νησιώτες όταν κρίνουμε και κρινόμαστε.
Πρωτοτυπία επίσης ήταν ότι ο Δήμαρχος της πόλης είχε θεωρήσει ότι αυτή η προσπάθεια ενός ντόπιου κινηματογραφιστή είχε τη δική της σημασία για άλλους ερασιτέχνες που θα ήθελαν να ασχοληθούν περισσότερο με την κάμερα και επέλεξε να κλικάρει πρώτος στο ιστολόγιο για να δει το ταινιάκι - κάτι που πολλοί βρήκαμε συμπαθητικότατη και ιδιαίτερα ευαίσθητη κίνηση προς έναν σεμνό ερασιτέχνη.
Ξέρω ότι αυτά θα ακούγονται σε πολλούς λίγο 'σαν παραμύθι', ίσως αρκετά 'επαρχιώτικα' για να΄γινονται 'θέμα'. Αλλά γιατί να μην παραδεχτούμε επιτέλους ότι "Ναι, είμαστε επαρχιώτες" και ότι "Ναι, δεν είναι κακό να προβάλουμε έστω και με μια δόση υπερβολής ή συναισθηματισμού ένα μικρό προϊόν δημιουργίας ενός ανθρώπου δικού μας, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στον τόπο μας." ;
Όταν το φεστιβάλ είδε αυτή τη δραστηριότητα που αναπτύχθηκε από τους ερασιτέχνες κινηματογραφιστές της πόλης μας, από μόνο του έσπευσε να προβάλει αυτή τη μικρή ταινία την πρώτη μέρα των προβολών, τη Δευτέρα 23-06-2008, στις 6 και μισή το απόγευμα. Και γι'αυτό είναι που αξίζει συγχαρητήρια όχι απλώς η καλλιτεχνική του διευθύντρια αλλά και ο θεσμός αυτός καθαυτός του σημαντικού για μας περιφερειακού φεστιβάλ για έναν και μόνο λόγο:
απέδειξε ότι μετά από τη σταθερή παρουσία του εδώ, στη δυσπρόσιτη γεωγραφικά Ρόδο, διετέλεσε τον κύριο σκοπό του - να δημιουργήσει γόνιμο έδαφος για νέους ανθρώπους που μένουν στον τόπο που υπάρχει αυτός ο θεσμός και που θα επέλεγαν τον κινηματογράφο ως μέσο αυτοέκφρασης και αυτοέκθεσης στο κοινό, εκπαιδευμένο ή μη.
Τα πρώτα βήματα δεν είναι ποτέ γρήγορα ούτε -αν θέλετε- επιτυχή 100%.
Είναι όμως βήματα, που είναι πάντα προτιμώτερα από κάθε δειλό Σημειωτόν.
Παρ'όλα τα ελπιδοφόρα και άκρως αισιόδοξα συμπεράσματα, την ημέρα της προβολής πολύ λίγοι ήρθαν για να δουν αυτό το μικρό και σεμνό ταινιάκι - που συμβαίνει να γνωρίζω προσωπικά με πόση αγάπη και πείσμα ολοκληρώθηκε - , όχι γιατί αντιμετώπισε την αδιαφορία των ντόπιων θεατών (η επισκεψιμότητα του ειδικού blog που είχε προβληθεί το ταινιάκι online και τα σχόλια που έχουν καταγραφεί εκεί δείχνουν το αντίθετο).
Ίσα ίσα! Ήταν απλά επειδή οι θεατές δεν ενημερώθηκαν για την ίδια την προβολή μιας ντόπιας ταινίας από το φεστιβάλ.
Περίμενα η τοπική κινηματογραφική λέσχη να αφιερώσει έστω μια αράδα στα ενημερωτικά της email γι'αυτή τη μικρή αλλά σημαντική πρωτοτυπία του φετινού Ecofilms, διάρκειας μόλις 5 λεπτών και 35 δευτερολέπτων.
Ή μήπως τελικά ζούμε στο Χόλυγουντ και τα εκ των ων ουκ άνευ αξεσουάρ κάθε ροδίτικου νοικοκυριού ξαφνικά έγιναν -φερ'επείν- δύο τιτλέζες, μία μηχανή μοντάζ και πεντ'έξι κλακέτες να κόβουμε τα πλάνα; Όχι, πείτε μου να δω τι θ'αγοράζω στους γάμους που με καλούν δηλαδή...
Για όσους λοιπόν δεν βρέθηκαν -ελλείψει πληροφόρησης- στην άδεια αίθουσα του ανακαινισμένου Δημοτικού Θεάτρου Ρόδου τη Δευτέρα, 23/6/2008 στις 6:30' το απόγευμα για να δουν την πρώτη ταινία που έγινε στο νησί μας, από συντοπίτη μας ερασιτέχνη κινηματογραφιστή, μέλος του ΔΣ της κινηματογραφικής λέσχης και που προβλήθηκε σε διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ που γίνεται επί χρόνια εδώ, κάντε ένα κλικ και απλά, δείτε την.
Φέτος όμως είχαμε και μία ακόμα ευχάριστη πρωτοτυπία, που απέδειξε άλλη μια φορά πόσο σημαντικός είναι τελικά αυτός ο καλοκαιρινός κινηματογραφικός θεσμός του Ιουνίου.
Το Βραβείο Κοινού το κέρδισε ο 'δικός' μας Άγγελος Σπάρταλης, που αν και δεν απέβαλε ποτέ τη βαριά κρητική προφορά του παρότι έμεινε στη Ρόδο αν δεν κάνω λάθος πάνω από 5 χρόνια, δεν μπορώ να μην τον πω 'συντοπίτη μου'.
Ακόμα τον θυμάμαι όταν είμασταν τινι τρόπω γειτονάκια στην Παλιά Πόλη με άλλο μαλλί (!!) κάθε βδομάδα, να παλεύει να τελειώσει τους πίνακές του , μετά να πασχίζει να εμφανίσει όλες τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει, να τρέχει με το μηχανάκι πάνω-κάτω για κάποιο λόγο -δεν έχει καμμία σημασία για ποιόν ακριβώς- και ούτω καθ'εξής..
Δεν θα ξεχάσω τότε που είχε κάνει στην κυριολεξία ΑΝΩ ΚΑΤΩ κοτζάμ Παλιά Πόλη της Ρόδου, όταν έβαλε τους πάντες στη διαδικασία να γίνουν κομπάρσοι στην πρώτη του ταινιούλα ονόματι 'The Net' και να τρέχουν όλοι πανικόβλητοι στα σοκάκια και στην Τάφρο. Μιλάμε για μούρλα , αλλά ωραία μούρλα!!
Η δημιουργικότητά του (και η τρέλλα του , την οποία έχει κάνει Σημαία -και γι'αυτό τον αγαπάμε 100%!) βρήκε διέξοδο στον κινηματογράφο και στο δυσκολότατο είδος του animation.
Η μικρού μήκους ταινία του με τίτλο 'Ερατώ' κέρδισε το κοινό (ακόμα και τα σπασμένα γαλλικά που ακούγονται, έχουν κι αυτά τη χάρη τους στο κάτω-κάτω!) κι ας αδικήθηκαν άλλες επαγγελματικότερες από αυτήν, προσωπικά εμένα διόλου δεν με πείραξε!
Χαλάλι σου! Βραβεύθηκε το ταλέντο σου, το μεράκι σου, η σπιρτάδα σου στη σύλληψη του θέματος και του σεναρίου σου και η...τρέλλα σου (λίγο τό'χεις;)
Πολύ χάρηκα που πήρες βραβείο βρε Άγγελε!
Συγχαρητήρια!
Ιδού , λοιπόν η Ερατώ
και του χρόνου!
Από την άλλη, ο Δήμος της Ρόδου φέτος έκανε κι αυτός ό,τι ήταν δυνατό για να βγάλει την πόλη μας ασπροπρόσωπη όσον αφορά την υλικοτεχνική της υποδομή και παρά τις γνωστές οικονομικές του δυσκολίες, ανακαίνισε το άρτι παραπαίον Δημοτικό μας Θέατρο, και επιτέλους (φέτος) δεν χρειαζόταν να παρακαλάμε να ΜΗΝ μας πιάσει συχνουρία κατά τη διάρκεια των προβολών (αφού μέχρι πέρισυ οι τουαλέτες ήταν ένα περιττό διακοσμητικό αξεσουάρ), δεν χρειαζόταν να έχουμε λάβει γνώση των προειδοποιήσεων της ΕΜΥ για να κανονίσουμε την....πορεία μας γενικώς (ναι! ο κλιματισμός μέσα στην αίθουσα ήταν υπαρκτός επιτέλους!) και οι ιθύνοντες εν τέλει ανακάλυψαν ότι αυτές οι άχρηστες κούτες που έχασκαν κάπου καταχωνιασμένες σε κάποιο υπόγειο έκρυβαν μέσα έναν ανέλπιστο θησαυρό : τις εδώ και κάποια χρόνια αγορασμένες μεγαφωνικές εγκαταστάσεις (οπότε, συν τοις άλλοις, ακούγαμε και καλύτερα! φευ!).
Όμως το φετινό φεστιβάλ Ecofilms είχε ακόμα μία πρωτοτυπία που θα ήταν κρίμα να περάσει απαρατήρητη. Για πρώτη φορά το ροδίτικο στοιχείο δεν συμμετείχε μόνο ως θεατής μπροστά στην οθόνη, αλλά και ως ενεργός παράγοντας. Ήταν η πρώτη φορά που ένας νέος ερασιτέχνης ντόπιος κινηματογραφιστής , ο Γιώργος Τζεδάκης, πρόβαλε την μικρή του ταινία που την έκανε μόνος του με τη βοήθεια του αδερφού του, γυρνώντας στους δρόμους της πόλης και μοντάροντάς την επί πολύ καιρό με τη βοήθεια της ερασιτεχνικής ομάδας νέων κινηματογραφιστών CineΑπόπειρα που δημιουργήθηκε μερικά χρόνια πριν από τον κινηματογραφιστή Κωνσταντίνο Ηλιόπουλο.
Η μόλις 5λεπτη ταινία του Γιώργου, με τον τίτλο 'Dark' δεν πήγαινε για κανένα Όσκαρ ούτε συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ, ήταν όμως μια ειλικρινής και 'παρθένα' προσπάθεια ενός ανθρώπου με μεράκι και κέφι να πειραματιστεί. Ήταν η πρώτη 100% ροδίτικη ταινία που προβλήθηκε ποτέ στο διαδίκτυο, μέσα από το ειδικό ιστολόγιο που δημιουργήθηκε τον Δεκέμβριο του 2007 και αν θα δείτε τα σχόλια που είχε προκαλέσει, διαβάζοντας τις κουβέντες που αντάλλαξαν μέσω του διαδικτύου οι θεατές της στο σχετικό blog, δημιούργησε από μόνη της νέα δεδομένα στον τρόπο που επικοινωνούμε εμείς οι επαρχιώτες και απομονωμένοι νησιώτες όταν κρίνουμε και κρινόμαστε.
Πρωτοτυπία επίσης ήταν ότι ο Δήμαρχος της πόλης είχε θεωρήσει ότι αυτή η προσπάθεια ενός ντόπιου κινηματογραφιστή είχε τη δική της σημασία για άλλους ερασιτέχνες που θα ήθελαν να ασχοληθούν περισσότερο με την κάμερα και επέλεξε να κλικάρει πρώτος στο ιστολόγιο για να δει το ταινιάκι - κάτι που πολλοί βρήκαμε συμπαθητικότατη και ιδιαίτερα ευαίσθητη κίνηση προς έναν σεμνό ερασιτέχνη.
Ξέρω ότι αυτά θα ακούγονται σε πολλούς λίγο 'σαν παραμύθι', ίσως αρκετά 'επαρχιώτικα' για να΄γινονται 'θέμα'. Αλλά γιατί να μην παραδεχτούμε επιτέλους ότι "Ναι, είμαστε επαρχιώτες" και ότι "Ναι, δεν είναι κακό να προβάλουμε έστω και με μια δόση υπερβολής ή συναισθηματισμού ένα μικρό προϊόν δημιουργίας ενός ανθρώπου δικού μας, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στον τόπο μας." ;
Όταν το φεστιβάλ είδε αυτή τη δραστηριότητα που αναπτύχθηκε από τους ερασιτέχνες κινηματογραφιστές της πόλης μας, από μόνο του έσπευσε να προβάλει αυτή τη μικρή ταινία την πρώτη μέρα των προβολών, τη Δευτέρα 23-06-2008, στις 6 και μισή το απόγευμα. Και γι'αυτό είναι που αξίζει συγχαρητήρια όχι απλώς η καλλιτεχνική του διευθύντρια αλλά και ο θεσμός αυτός καθαυτός του σημαντικού για μας περιφερειακού φεστιβάλ για έναν και μόνο λόγο:
απέδειξε ότι μετά από τη σταθερή παρουσία του εδώ, στη δυσπρόσιτη γεωγραφικά Ρόδο, διετέλεσε τον κύριο σκοπό του - να δημιουργήσει γόνιμο έδαφος για νέους ανθρώπους που μένουν στον τόπο που υπάρχει αυτός ο θεσμός και που θα επέλεγαν τον κινηματογράφο ως μέσο αυτοέκφρασης και αυτοέκθεσης στο κοινό, εκπαιδευμένο ή μη.
Τα πρώτα βήματα δεν είναι ποτέ γρήγορα ούτε -αν θέλετε- επιτυχή 100%.
Είναι όμως βήματα, που είναι πάντα προτιμώτερα από κάθε δειλό Σημειωτόν.
Παρ'όλα τα ελπιδοφόρα και άκρως αισιόδοξα συμπεράσματα, την ημέρα της προβολής πολύ λίγοι ήρθαν για να δουν αυτό το μικρό και σεμνό ταινιάκι - που συμβαίνει να γνωρίζω προσωπικά με πόση αγάπη και πείσμα ολοκληρώθηκε - , όχι γιατί αντιμετώπισε την αδιαφορία των ντόπιων θεατών (η επισκεψιμότητα του ειδικού blog που είχε προβληθεί το ταινιάκι online και τα σχόλια που έχουν καταγραφεί εκεί δείχνουν το αντίθετο).
Ίσα ίσα! Ήταν απλά επειδή οι θεατές δεν ενημερώθηκαν για την ίδια την προβολή μιας ντόπιας ταινίας από το φεστιβάλ.
Περίμενα η τοπική κινηματογραφική λέσχη να αφιερώσει έστω μια αράδα στα ενημερωτικά της email γι'αυτή τη μικρή αλλά σημαντική πρωτοτυπία του φετινού Ecofilms, διάρκειας μόλις 5 λεπτών και 35 δευτερολέπτων.
Ή μήπως τελικά ζούμε στο Χόλυγουντ και τα εκ των ων ουκ άνευ αξεσουάρ κάθε ροδίτικου νοικοκυριού ξαφνικά έγιναν -φερ'επείν- δύο τιτλέζες, μία μηχανή μοντάζ και πεντ'έξι κλακέτες να κόβουμε τα πλάνα; Όχι, πείτε μου να δω τι θ'αγοράζω στους γάμους που με καλούν δηλαδή...
Για όσους λοιπόν δεν βρέθηκαν -ελλείψει πληροφόρησης- στην άδεια αίθουσα του ανακαινισμένου Δημοτικού Θεάτρου Ρόδου τη Δευτέρα, 23/6/2008 στις 6:30' το απόγευμα για να δουν την πρώτη ταινία που έγινε στο νησί μας, από συντοπίτη μας ερασιτέχνη κινηματογραφιστή, μέλος του ΔΣ της κινηματογραφικής λέσχης και που προβλήθηκε σε διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ που γίνεται επί χρόνια εδώ, κάντε ένα κλικ και απλά, δείτε την.
Φέτος όμως είχαμε και μία ακόμα ευχάριστη πρωτοτυπία, που απέδειξε άλλη μια φορά πόσο σημαντικός είναι τελικά αυτός ο καλοκαιρινός κινηματογραφικός θεσμός του Ιουνίου.
Το Βραβείο Κοινού το κέρδισε ο 'δικός' μας Άγγελος Σπάρταλης, που αν και δεν απέβαλε ποτέ τη βαριά κρητική προφορά του παρότι έμεινε στη Ρόδο αν δεν κάνω λάθος πάνω από 5 χρόνια, δεν μπορώ να μην τον πω 'συντοπίτη μου'.
Ακόμα τον θυμάμαι όταν είμασταν τινι τρόπω γειτονάκια στην Παλιά Πόλη με άλλο μαλλί (!!) κάθε βδομάδα, να παλεύει να τελειώσει τους πίνακές του , μετά να πασχίζει να εμφανίσει όλες τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει, να τρέχει με το μηχανάκι πάνω-κάτω για κάποιο λόγο -δεν έχει καμμία σημασία για ποιόν ακριβώς- και ούτω καθ'εξής..
Δεν θα ξεχάσω τότε που είχε κάνει στην κυριολεξία ΑΝΩ ΚΑΤΩ κοτζάμ Παλιά Πόλη της Ρόδου, όταν έβαλε τους πάντες στη διαδικασία να γίνουν κομπάρσοι στην πρώτη του ταινιούλα ονόματι 'The Net' και να τρέχουν όλοι πανικόβλητοι στα σοκάκια και στην Τάφρο. Μιλάμε για μούρλα , αλλά ωραία μούρλα!!
Η δημιουργικότητά του (και η τρέλλα του , την οποία έχει κάνει Σημαία -και γι'αυτό τον αγαπάμε 100%!) βρήκε διέξοδο στον κινηματογράφο και στο δυσκολότατο είδος του animation.
Η μικρού μήκους ταινία του με τίτλο 'Ερατώ' κέρδισε το κοινό (ακόμα και τα σπασμένα γαλλικά που ακούγονται, έχουν κι αυτά τη χάρη τους στο κάτω-κάτω!) κι ας αδικήθηκαν άλλες επαγγελματικότερες από αυτήν, προσωπικά εμένα διόλου δεν με πείραξε!
Χαλάλι σου! Βραβεύθηκε το ταλέντο σου, το μεράκι σου, η σπιρτάδα σου στη σύλληψη του θέματος και του σεναρίου σου και η...τρέλλα σου (λίγο τό'χεις;)
Πολύ χάρηκα που πήρες βραβείο βρε Άγγελε!
Συγχαρητήρια!
Ιδού , λοιπόν η Ερατώ
και του χρόνου!
2 σχόλια:
Efxaristo poly poly
gia ta kala sou logia.
Angelos Spartalis
www.spartalis.gr
έβαλα και εγώ όπως ο ιάσιος τη φωτο και το μήνυμα. δεν μπορώ να σου στείλω μέηλ γιατί δε δουλεύει το αουτλουκ εξπρές!
με βοήθησε ο ιάσιος πάρα πολύ για το πως και τι θα κάνω για να ενημερώσω τον κόσμο για το event και τον ευχαριστώ πολύ, όπως και εσένα για την ενημέρωση αυτή.
Δημοσίευση σχολίου