έαρ ελήλυθε(ν)

Αν και φαίνεται πως η έρημος μάς βρήκε και δε μάς αφήνει να πλύνουμε επιτέλους αυτά τα αυτοκίνητα που μοιάζουν με καμήλες -με τόση σκόνη που έχει πέσει στο ευάερο/ευήλιο και παραθαλάσσιο γκέτο μας- , σάς ανακοινώνω ευθαρσώς ότι.... Ήλθε Η Άνοιξις!

Ναι , φίλοι . Ήρθε!

Και μαζί της και οι συμβουλές να ανανεωθούμε, να απαλλαγούμε από κάθε τι περιττό. Και δώσ΄του και ουρλιάζουν τα περιοδικά και οι αστρολόγες, με χίλια μύρια κλισέ σχήματα λόγου του τύπου "Καιρός να ατενίσετε το μέλλον με αισιοδοξία" , "Αλλάξτε τον τρόπο που βλέπετε τη ζωή" , "Απαλλαγείτε από τα σφάλματα του παρελθόντος" , "Ερωτευθείτε ΤΩΡΑ!" και ούτω καθ'εξής.

Μήπως όμως το θέμα είναι πολύ απλούστερο τελικά; Για να δούμε τι σημαίνει 'γλυκύ έαρ' μέσα από α-π-λ-ά πράγματα που μπορεί κανείς να πετάξει στην πλησιέστερη σακούλα σούπερ-μάρκετ εκεί στη γωνία, κάτω ή δίπλα ή τέλος πάντων κάπου κοντά στον (εξ ίσου πλησιέστερο) νεροχύτη.
Εύκολα πράματα δηλαδή!
Χωρίς πολλή σκέψη και χωρίς να χαθεί καμία παραπανήσια θερμίδα, αφού το μόνο που έχει κανείς να κάνει είναι οι εξής απλές κινήσεις:
α) Να σκύψει
β) Να κουνήσει ούτε καν όλα τα δάχτυλα της μιάς χειρός
γ) Να σηκωθεί για λιγότερο από 2 λεπτά από την καρέκλα του
δ) Να βρει έναν νεροχύτη -έναν συνήθως σε κάθε σπίτι-
ε) Να βρει τη σωτήρια σακούλα του και, τέλος,
στ) Να καταστήσει ένα χρήσιμο αντικείμενο σε παντελώς άχρηστο σκουπίδι!

Έτσι λοιπόν παιδιά που λέτε, μπήκα στον κόπο σήμερα να σάς μάθω τι εστί ανακύκλωση. Άλλωστε , η Άνοιξη, όσο και ανανεωτική και αν ακούγεται στα αυτιά των αφελών, δεν είναι τίποτε άλλο από ακόμα μια ανακύκλωση, επαναλαμβανόμενη σε τακτά χρονικά διαστήματα και πραγματοποιείται κάθε χρόνο και πάνω-κάτω τον ίδιο περίπου μήνα.

Ας κάνουμε μιαν αρχή - που λέει και το τραγούδι, αν και η αθάνατη Βίσση περίμενε να γίνει βράδυ ["απόψε"] .
και γιατί θα πρέπει να χασομεράμε;
για να χάνουμε και χρόνο;
ε, όχι δα!

Ίσως φανεί χρήσιμη σε κάποιους αυτή η ιεράρχιση,
ίσως πάλι και όχι.
Αλλά μη ζητάτε και πολλά από ένα blog ρε παιδιά, έλεος...

Για να εμβαθύνουμε λιγάκι..

ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΠΡΩΤΟΝ

τα junk food...

ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

τη τσίκνα του τσιγάρου και τη μπόχα του τασακιού...

ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΤΡΙΤΟΝ

αυτή την τρύπια κάλτσα με το βολικό χρώμα...

ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΤΕΤΑΡΤΟΝ

τους πάσης λογής ανεκπλήρωτους έρωτες
(που δεν είναι έρωτες,
αλλιώς δεν θα ήταν και ανεκπλήρωτοι, λέω εγώ)

ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΠΕΜΠΤΟΝ

εξοφλημένους λογαριασμούς του '40..

ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΕΚΤΟΝ

ξεχασμένες δραχμές
(εκτός αν ταιριάζουν με την απόχρωση του πλακακιού)

ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΕΒΔΟΜΟΝ

ό,τι απέμεινε εκεί που θα έπρεπε να είχε πιάσει τόπο
(να μη σας περιορίζω)

Ο κατάλογος παραμένει ανοιχτός βεβαίως. Άλλωστε "η έννοια της απαριθμήσεως δε γνωρίζει περιορισμούς", λέει. Και το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο μια απλή σακούλα του σούπερ μάρκετ, που σε αντίθεση με το σκοπό για τον οποίο αρχικά κατασκευάσθηκε, σε χρόνο dt μετατρέπεται πάραυτα σε σακούλα σκουπιδιών!

Δεν είναι καταπληκτικό;

Δεν είναι βολικό;

μα πείτε μου....
Δεν ήρθε η Άνοιξη;