Ο λόγος που ήρθα εδώ ήταν κατ'άρχήν τα γενέθλια της νονάς μου στις 6 Μαρτίου και το καταπληκτικό τετραήμερο που έλαχε σ'εμάς τους ροδίτες (7η Μαρτίου-Σαββατοκύριακο Αποκριάς-Καθαρή δευτέρα). Να όμως που η ΔΕΗ με τις συνεχείς διακοπές ρεύματος ανέβασαν κατά πολύ το βαθμό δυσκολίας του πάρτυ γενεθλίων και γενικώς μόλις παρά τρίχα γλύτωσα τον εγκλεισμό μου στο ασανσέρ του ξενοδοχείου. Από την άλλη είχα σκοπό να πάρω το τραίνο για Σκόπια (γιατί να πάω εκεί 'χρονιάρες μέρες'; γιατί έτσι ήθελα...άκου ΄κει ερώτηση!), αλλά τα δρομολόγια των τραίνων δε βόλευαν καθόλου μια ημερήσια εκδρομή, μιας και θα έπρεπε να διανυκτερεύσω στην ΠΓΔΜ και να ξυπνήσω στις 6 το πρωί για να προλάβω την αμαξοστοιχία της επομένης... Οπότε είπα να κάτσω στ'αυγά μου (προς το παρόν) και έτσι αποφάσισα να δω τι τρέχει στο Ολύμπιον και στο λιμάνι.
Πιστέψτε με , μου βγήκε σε καλό!
Το Φλιπάρισμα
(Flipping Out)
σκηνοθεσίας Yoav Shamir
Ισραήλ/Καναδάς(2007)
Ακολουθώντας τη συμβουλή του Μιχάλη Μάτσα των Two In The Soup, είπα να αρχίσω με τα 'σίγουρα'. Το ισραηλινό αυτό το ντοκυμαντέρ που είχε προβληθεί με επιτυχία στο τελευταίο Διεθνές Κινηματογράφου στο Βερολίνο πραγματεύεται το φαινόμενο των μαστουρωμένων νεαρών ισραηλινών που μετά από τη στρατιωτική τους θητεία αυτοεξορίζονται για μήνες στην ινδική ενδοχώρα για να ξεχαστούν και να ξεχάσουν. Το φαινόμενο του μετα-στρατιωτικού μαστουρώματος είναι κάτι σαν 'κοινό μυστικό' στη σύγχρονη ισραηλινή κοινωνία. Η ταινία αυτή αποφασίζει να 'βγάλει τ'άπλυτα στη φόρα' και το καταφέρνει.
Γρήγορες εναλλαγές εικόνων και μοντάζ που κρατάει το θεατή σε εγρήγορση, με αποτέλεσμα να μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι στην Ινδία του 2007 ζει και υπάρχει μια μικρογραφία της σημερινής ισραηλινής κοινωνίας, που απλώς έχει μεταφέρει αναλλοίωτα τα προβλήματά της στην υποτροπική ινδική χερσόνησο. Έτσι, σε ινδικά ξενοδοχεία-καταφύγια για τους ναρκομανείς μέλλοντες μέσους ισραηλινούς αστούς συναντάμε τον μιλιταριστή που θεωρεί ότι απλά έκανε τη δουλειά του κατά τα 3 χρόνια της θητείας του, τον προβληματισμένο πολίτη που υποφέρει από τύψεις και θέλει να ξεχάσει τι πέρασε και τι θα τον περιμένει στην εφεδρεία έως ότου πατήσει τα 50 του, τον απλό καιροσκόπο που οι 'διακοπές' στην Ινδία θα του φέρουν εισόδημα πουλώντας χάπια και χασίσι (και το πιθανότερο είναι να καβατζάρει πελάτες όταν θα γυρίσει πίσω). Από την άλλη, ιουδαϊκές θρησκευτικές ομάδες εγκαταστάθηκαν στο μίνι-Ισραήλ της Ινδίας για να φέρουν στο σωστό δρόμο του Θεού τους 'χαμένους' νεαρούς εβραίους. Ακολουθεί το ισραηλινό ΟΚΑΝΑ που δημιούργησε στην Ινδία κέντρο απεξάρτησης και βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει και κάποιος στρατιωτικός εν αποστρατεία, από τον οποίο κανένας πρώην στρατιώτης δεν μπορεί να του ξεφύγει, φροντίζοντας να τον επαναπατρίσει όταν χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα. Το αποκορύφωμα: η επίσκεψη του (θρησκευόμενου) ισραηλινού υπουργού δικαιοσύνης (πραγματικό γεγονός!) μέσα στα ινδικά βουνά για να δει τη νεολαία της χώρας του σε παραλήρημα απελπισίας και ψυχασθένειας - με τα ναρκωμένα χαχανητά ως μόνιμη τρανς μουσική υπόκρουση-.
Μια ταινία που ελπίζω κάποτε να βρείτε την ευκαιρία να δείτε.
Πιστέψτε με , μου βγήκε σε καλό!
Καλωσήρθα λοιπόν
στο 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης
που διεξάγεται από τις 7 έως τις 16 Μαρτίου
και ορίστε τι έχω δει έως τώρα :
στο 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης
που διεξάγεται από τις 7 έως τις 16 Μαρτίου
και ορίστε τι έχω δει έως τώρα :
Το Φλιπάρισμα
(Flipping Out)
σκηνοθεσίας Yoav Shamir
Ισραήλ/Καναδάς(2007)
Ακολουθώντας τη συμβουλή του Μιχάλη Μάτσα των Two In The Soup, είπα να αρχίσω με τα 'σίγουρα'. Το ισραηλινό αυτό το ντοκυμαντέρ που είχε προβληθεί με επιτυχία στο τελευταίο Διεθνές Κινηματογράφου στο Βερολίνο πραγματεύεται το φαινόμενο των μαστουρωμένων νεαρών ισραηλινών που μετά από τη στρατιωτική τους θητεία αυτοεξορίζονται για μήνες στην ινδική ενδοχώρα για να ξεχαστούν και να ξεχάσουν. Το φαινόμενο του μετα-στρατιωτικού μαστουρώματος είναι κάτι σαν 'κοινό μυστικό' στη σύγχρονη ισραηλινή κοινωνία. Η ταινία αυτή αποφασίζει να 'βγάλει τ'άπλυτα στη φόρα' και το καταφέρνει.
Γρήγορες εναλλαγές εικόνων και μοντάζ που κρατάει το θεατή σε εγρήγορση, με αποτέλεσμα να μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι στην Ινδία του 2007 ζει και υπάρχει μια μικρογραφία της σημερινής ισραηλινής κοινωνίας, που απλώς έχει μεταφέρει αναλλοίωτα τα προβλήματά της στην υποτροπική ινδική χερσόνησο. Έτσι, σε ινδικά ξενοδοχεία-καταφύγια για τους ναρκομανείς μέλλοντες μέσους ισραηλινούς αστούς συναντάμε τον μιλιταριστή που θεωρεί ότι απλά έκανε τη δουλειά του κατά τα 3 χρόνια της θητείας του, τον προβληματισμένο πολίτη που υποφέρει από τύψεις και θέλει να ξεχάσει τι πέρασε και τι θα τον περιμένει στην εφεδρεία έως ότου πατήσει τα 50 του, τον απλό καιροσκόπο που οι 'διακοπές' στην Ινδία θα του φέρουν εισόδημα πουλώντας χάπια και χασίσι (και το πιθανότερο είναι να καβατζάρει πελάτες όταν θα γυρίσει πίσω). Από την άλλη, ιουδαϊκές θρησκευτικές ομάδες εγκαταστάθηκαν στο μίνι-Ισραήλ της Ινδίας για να φέρουν στο σωστό δρόμο του Θεού τους 'χαμένους' νεαρούς εβραίους. Ακολουθεί το ισραηλινό ΟΚΑΝΑ που δημιούργησε στην Ινδία κέντρο απεξάρτησης και βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει και κάποιος στρατιωτικός εν αποστρατεία, από τον οποίο κανένας πρώην στρατιώτης δεν μπορεί να του ξεφύγει, φροντίζοντας να τον επαναπατρίσει όταν χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα. Το αποκορύφωμα: η επίσκεψη του (θρησκευόμενου) ισραηλινού υπουργού δικαιοσύνης (πραγματικό γεγονός!) μέσα στα ινδικά βουνά για να δει τη νεολαία της χώρας του σε παραλήρημα απελπισίας και ψυχασθένειας - με τα ναρκωμένα χαχανητά ως μόνιμη τρανς μουσική υπόκρουση-.
Μια ταινία που ελπίζω κάποτε να βρείτε την ευκαιρία να δείτε.
1 σχόλιο:
neoinileias
καλημερα.
Δημοσίευση σχολίου